←جایگاه دینی بنی نضیر
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== جایگاه [[دینی]] [[بنی نضیر]] == | == جایگاه [[دینی]] [[بنی نضیر]] == | ||
جایگاه دینی بنینضیر در [[منابع اسلامی]] نسبت به دیگر [[قبایل]] [[یهود]] [[برتری]] نسبی دارد. شاید برتری [[سیاسی]] [[حقوقی]] بنینضیر بر بنیقریظه و انتساب [[کعب بن اشرف]] بدانها، از علل این امر باشد. [[کعب]] از [[احبار]] ثروتمند بنینضیر بود که با کمکهای [[مالی]] خود، [[نفوذ]] فراوانی بر دیگر احبار یهود داشت<ref>السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۱۴۶ ـ ۱۴۷.</ref>. نفوذ او در میان ساکنان یثرب از قضاوتهای او در میان آنها به دست میآید. سیرهنگاران تنها از آن دسته از احبار بنی نضیر نام بردهاند که نقش برجستهای در رویارویی با [[پیامبر]] داشتند و از [[حُیَی بن اَخْطَب]] و برادرانش ابویاسر و جَدِّی، [[سلام بن مُشْکَم]]، [[کنانه]] و [[سلام بن | جایگاه دینی بنینضیر در [[منابع اسلامی]] نسبت به دیگر [[قبایل]] [[یهود]] [[برتری]] نسبی دارد. شاید برتری [[سیاسی]] [[حقوقی]] بنینضیر بر بنیقریظه و انتساب [[کعب بن اشرف]] بدانها، از علل این امر باشد. [[کعب]] از [[احبار]] ثروتمند بنینضیر بود که با کمکهای [[مالی]] خود، [[نفوذ]] فراوانی بر دیگر احبار یهود داشت<ref>السیرة الحلبیه، ج ۳، ص ۱۴۶ ـ ۱۴۷.</ref>. نفوذ او در میان ساکنان یثرب از قضاوتهای او در میان آنها به دست میآید. سیرهنگاران تنها از آن دسته از احبار بنی نضیر نام بردهاند که نقش برجستهای در رویارویی با [[پیامبر]] داشتند و از [[حُیَی بن اَخْطَب]] و برادرانش ابویاسر و جَدِّی، [[سلام بن مُشْکَم]]، [[کنانه]] و [[سلام بن ابیالحقیق]]، [[عمرو بن حجاش]]، [[کعب بن اشرف]] و همپیمانانش [[کردم بن قیس]] و [[حجاج بن عمرو]] ([[عمر]]) به عنوان احبار بنی نضیر نام بردهاند<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج ۲، ص ۳۵۹؛ السیرةالنبویه، ابن کثیر، ج ۲، ص ۳۴۲.</ref>. | ||
اعتبار آنها در میان یثربیان، به گونهای بود که [[زنان]] [[عرب]] برای زنده ماندن فرزندانشان [[نذر]] میکردند آنان را [[یهودی]] کنند و [[فرزندان]] خود را به بنینضیر میسپردند<ref> السنن الکبری، ج ۹، ص ۱۸۶؛ سننالنسائی، ج ۶، ص ۳۰۴.</ref>. امّا هنگام [[تبعید]] بنینضیر خواستار [[اسلام آوردن]] فرزندانشان بودند که [[آیه]] {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ}}<ref>«در (کار) دین هیچ اکراهی نیست» سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref> نازل شد.<ref> اسباب النزول، ص ۵۲؛ مجمع البیان، ج ۲، ص ۶۳۱.</ref> هیئتهای [[دینی]] که در [[زمان]] [[پیامبر]] به یثرب میآمدند با [[احبار]] بنینضیر [[مشورت]] میکردند. زمانی که جمعی از خیبریان برای [[گریز]] از حدّ زنای محصنه برخی از سرانشان آمدند تا [[حکم]] پیامبر را بدانند ابتدا نزد بنینضیر رفتند. آنها پیشبینی کردند پیامبر به رغم میل آنان به سنگسار حکم خواهد کرد<ref>تفسیر بغوی، ج ۲، ص ۳۷ ـ ۳۸.</ref>.<ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[بنی نضیر (مقاله)|مقاله «بنی نضیر»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶، ص۳۰۸ ـ ۳۰۹.</ref> | اعتبار آنها در میان یثربیان، به گونهای بود که [[زنان]] [[عرب]] برای زنده ماندن فرزندانشان [[نذر]] میکردند آنان را [[یهودی]] کنند و [[فرزندان]] خود را به بنینضیر میسپردند<ref> السنن الکبری، ج ۹، ص ۱۸۶؛ سننالنسائی، ج ۶، ص ۳۰۴.</ref>. امّا هنگام [[تبعید]] بنینضیر خواستار [[اسلام آوردن]] فرزندانشان بودند که [[آیه]] {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ}}<ref>«در (کار) دین هیچ اکراهی نیست» سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref> نازل شد.<ref> اسباب النزول، ص ۵۲؛ مجمع البیان، ج ۲، ص ۶۳۱.</ref> هیئتهای [[دینی]] که در [[زمان]] [[پیامبر]] به یثرب میآمدند با [[احبار]] بنینضیر [[مشورت]] میکردند. زمانی که جمعی از خیبریان برای [[گریز]] از حدّ زنای محصنه برخی از سرانشان آمدند تا [[حکم]] پیامبر را بدانند ابتدا نزد بنینضیر رفتند. آنها پیشبینی کردند پیامبر به رغم میل آنان به سنگسار حکم خواهد کرد<ref>تفسیر بغوی، ج ۲، ص ۳۷ ـ ۳۸.</ref>.<ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[بنی نضیر (مقاله)|مقاله «بنی نضیر»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶، ص۳۰۸ ـ ۳۰۹.</ref> |