بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳۷: | خط ۲۳۷: | ||
برخی نیز میثم را از کردهای [[ایرانی]] به شمار می‌آورند؛ زیرا نهروان و آبادی‌های آن بلوک (منطقه)، پیش از قباد شهریار ایران، محل سکونت [[طوایف]] بود. در [[زمان]] قباد شهریار، عده‌ای از [[رجال]] [[ادب]] و [[اهل شرف]] و [[جمال]] [[فارس]] و [[خراسان]]، به عراق منتقل شدند و در اطراف دجله [[مسکن]] گرفتند. عده دیگری هم از آنجا که از نظر [[نسب]]، بدان پایه نبودند، به [[فرمان]] شاه به آبادی‌های نهروان انتقال یافتند که [[خانواده]] میثم از جمله آنها بود. | برخی نیز میثم را از کردهای [[ایرانی]] به شمار می‌آورند؛ زیرا نهروان و آبادی‌های آن بلوک (منطقه)، پیش از قباد شهریار ایران، محل سکونت [[طوایف]] بود. در [[زمان]] قباد شهریار، عده‌ای از [[رجال]] [[ادب]] و [[اهل شرف]] و [[جمال]] [[فارس]] و [[خراسان]]، به عراق منتقل شدند و در اطراف دجله [[مسکن]] گرفتند. عده دیگری هم از آنجا که از نظر [[نسب]]، بدان پایه نبودند، به [[فرمان]] شاه به آبادی‌های نهروان انتقال یافتند که [[خانواده]] میثم از جمله آنها بود. | ||
به گفته میثم، پدرش از | به گفته میثم، پدرش از منطقه نهروان بود و میان [[عرب‌ها]] به عنوان یک نفر [[عجم]] شناخته می‌شد. پدرش به [[یقین]]؛ ایرانی و به احتمال [[قوی]] از نژاد کُرد و به احتمال [[ضعیف]] از اهالی فارس و خراسان است<ref>محمد باقر بهبودی، میثم تمار، ص۵.</ref>. | ||
شواهد دیگری نیز بر ایرانی بودن میثم وجود دارد که عبارت‌اند از: | شواهد دیگری نیز بر ایرانی بودن میثم وجود دارد که عبارت‌اند از: | ||
#[[حضرت علی]]{{ع}} در نخستین [[ملاقات]] با میثم به طور صریح به او فرمود: «[[پیامبر اکرم]]{{صل}} به من خبر داد که مادرت، تو را به زبان عجم، «میثم» نام نهاده است»؛ | #[[حضرت علی]]{{ع}} در نخستین [[ملاقات]] با میثم به طور صریح به او فرمود: «[[پیامبر اکرم]]{{صل}} به من خبر داد که مادرت، تو را به زبان عجم، «میثم» نام نهاده است»؛ | ||
#نام پدر میثم، یحیی است که این اسم، میان | #نام پدر میثم، یحیی است که این اسم، میان عرب‌های [[جاهلیت]] مرسوم نبود، بلکه نام یحیی پس از شیوع [[اسلام]] و [[قرآن]]، آن هم به ندرت در عرب‌ها یافت شد؛ | ||
#هنگامی که در حضور [[ابن زیاد]] از میثم، [[سخن]] به میان آمد، ابن زیاد گفت: «آیا این عجم [[شایسته]] [[حکومت]] است» و نیز ابن زیاد در ملاقاتی خطاب به میثم گفت: «تو در عجمیت خود باقی هستی، تا به آنچه میخواهی دست یابی»<ref>سیمای میثم تمار، ص۱۶؛ مقصود از این سخن آن است که تو طرفدار عجم هستی و از اجداد خود حمایت می‌کنی.</ref>؛ | #هنگامی که در حضور [[ابن زیاد]] از میثم، [[سخن]] به میان آمد، ابن زیاد گفت: «آیا این عجم [[شایسته]] [[حکومت]] است» و نیز ابن زیاد در ملاقاتی خطاب به میثم گفت: «تو در عجمیت خود باقی هستی، تا به آنچه میخواهی دست یابی»<ref>سیمای میثم تمار، ص۱۶؛ مقصود از این سخن آن است که تو طرفدار عجم هستی و از اجداد خود حمایت می‌کنی.</ref>؛ | ||
#[[میثم]] به [[زبان فارسی]] [[سخن]] می‌‌گفت؛ زیرا وی [[اهل]] [[نهروان]] شرقی بود و [[مردم]] آنجا پیش از [[اسلام]] و اندکی پس از آن به [[فارسی]] سخن می‌‌گفتند.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص65 - 67.</ref> | #[[میثم]] به [[زبان فارسی]] [[سخن]] می‌‌گفت؛ زیرا وی [[اهل]] [[نهروان]] شرقی بود و [[مردم]] آنجا پیش از [[اسلام]] و اندکی پس از آن به [[فارسی]] سخن می‌‌گفتند.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص65 - 67.</ref> | ||