سلمة بن دینار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ' ه. ق ' به 'ه‍.ق ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام سجاد| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوحازم سلمة بن دینار]]، مولای [[اسود بن سفیان مخزومی]] یا مولای [[بنی لیث]]، [[ایرانی]] الاصل و از طرف مادر [[رومی]] است. او در [[زمان]] [[فرمانروایی]] «[[عبدالله بن زبیر]]» زاده شد. او هر چند به ظاهر نازیبا بود ولی [[روحی]] لطیف و نفسی قانع و [[زاهد]] داشت.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص 100.</ref>
[[ابوحازم سلمة بن دینار]]، مولای [[اسود بن سفیان مخزومی]] یا مولای [[بنی لیث]]، [[ایرانی]] الاصل و از طرف مادر [[رومی]] است. او در [[زمان]] [[فرمانروایی]] «[[عبدالله بن زبیر]]» زاده شد. او هر چند به ظاهر نازیبا بود ولی [[روحی]] لطیف و نفسی قانع و [[زاهد]] داشت.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص 100.</ref>

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۷

آشنایی اجمالی

ابوحازم سلمة بن دینار، مولای اسود بن سفیان مخزومی یا مولای بنی لیث، ایرانی الاصل و از طرف مادر رومی است. او در زمان فرمانروایی «عبدالله بن زبیر» زاده شد. او هر چند به ظاهر نازیبا بود ولی روحی لطیف و نفسی قانع و زاهد داشت.[۱]

خدمات

او در روز دو نوبت پس از نماز صبح و عصر به موعظه و نصیحت دیگران می‌پرداخت و به زهد و پرهیزگاری سفارش می‌کرد. روزی خطاب به حاضران گفت: «آن مقدار که مراقب کفش‌های خود هستید، نگهبان دین خود باشید».

شیخ طوسی[۲] و ابن شهر آشوب[۳] او را در میان اصحاب و راویان امام سجاد(ع) آورده‌اند. وی از تملق و چاپلوسی به دور بود. روزی سلیمان بن عبد الملک اموی به دنبال او فرستاد. وی در جواب گفت: «من به سلیمان بن عبدالملک نیازی ندارم، اگر او کاری دارد نزد من بیاید[۴].

او در سال ۱۳۵ه‍.ق در زمان خلافت منصور درگذشت[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 100.
  2. طوسی، رجال، ص۹۱.
  3. مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۱۹۰.
  4. راویان مشترک، ج۱، ص۴۱۸.
  5. تهذیب الکمال، ج۱، ص۲۷۹.
  6. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص101.