احمد بن هلال کرخی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:مدعیان نیابت خاصه]] | [[رده:مدعیان نیابت خاصه]] | ||
[[رده:طبقه هفتم راویان]] | |||
[[رده:اصحاب امام هادی]] | |||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | |||
[[رده:اصحاب امام جواد]] | |||
[[رده:اصحاب امام حسن عسکری]] | |||
[[رده:بنی جنید]] | |||
[[رده:بغدادیان]] | |||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۶
احمد بن هلال کرخی از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: احمد بن هلال کرخی در در معارف مهدویت - احمد بن هلال کرخی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابو جعفر احمد بن هلال عبرتائی کرخی بغدادی منسوب به عبرتا، روستایی در نواحی شهر اسکاف منطقه‌ای بین واسط و بغداد[۱] و از قبیله بنی جنید می‌‌باشد.[۲] ابوجعفر از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری (ع) بود[۳] و از امام هادی (ع)، حسن بن علی بن یقطین، ابن ابی عمیر، حسن بن محبوب و امیة بن علی قیسی روایت کرده و سعد بن عبدالله، محمد بن علی بن محبوب، محمد بن احمد بن ابوقتاده و احمد بن موسی نوفلی از او روایت کرده‌اند.[۴] از امام حسن عسکری (ع) مذمت و سرزنش‌هایی در حق او صادر شده[۵] و چون بعد از شهادت آن امام همام وکالت محمد بن عثمان را نپذیرفت، توقیعی مبنی بر لعن و برائت و بیزاری از او، از ناحیه مقدس حضرت حجت (ع) صادر گردید.[۶] شاید به همین جهت، برخی معتقدند که وی از اعتقاد به شیعه دست کشیده و به اهل سنت پیوست.[۷]
برخی رجال‌نویسان آنچه را در مذمت او وارد شده، رد می‌‌کنند.[۸] در مقابل، برخی دیگر او را محدثی غلوکننده و متهم در دین شمرده اند[۹] و عده‌ای گفته‌اند که تنها به روایاتی که او در حال سلامتش نقل کرده، اعتنا میشود.[۱۰] عبرتائی بیشتر اصول اصحاب امامیه را روایت کرده است.[۱۱] تألیفات او المشیخه، [۱۲] یوم و لیله و کتاب النوادر می‌‌باشد.[۱۳] او سرانجام در سال ۲۶۷ه درگذشت.[۱۴]
پرسش مستقیم
پرسش‌های وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ معجم البلدان، ج1، ص ۱۸۱.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص ۳۶.
- ↑ رجال الطوسی، ص ۴۱۰ و ۴۲۸.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج2، ص ۳۵۹.
- ↑ رجال النجاشی، ج1، ص ۲۱۸.
- ↑ قاموس الرجال، ج1، ص ۶۷۱.
- ↑ هدیة العارفین، ج1، ص ۵۰.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص ۵۸۱.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص ۳۶.
- ↑ تنقیح المقال، ج1، ص ۱۰۰.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص ۳۶.
- ↑ هدیة العارفین، ج1، ص ۵۰.
- ↑ رجال النجاشی، ج1، ص ۲۱۸.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۴-۱۴۵.