ابراهیم بن حسین بن خالد قرطبی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
[[رده:ابراهیم بن حسین بن خالد قرطبی]] | [[رده:ابراهیم بن حسین بن خالد قرطبی]] | ||
[[رده:اعلام]] {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبد بن حمید کشی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | [[رده:اعلام]] {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبد بن حمید کشی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۶
مقدمه
ابواسحاق ابراهیم بن حسین بن خالد بن مرتنیل اندلسی قرطبی. اهل قرطبه، از شهرهای بزرگ اندلس بود و از فقهای برجسته مالکیه به شمار میرفت. ابواسحاق طی مسافرتی که به مکه و انجام مراسم حج داشت، با بزرگانی چون علی بن معبد، عبدالملک بن هشام و مطرف بن عبدالله از یاران مالک بن انس ملاقات داشت و احتمالاً کسب دانش کرده است.[۱] همچنین با سحنون بن سعید، از فقهای نامور مالکی دیدار کرده و از وی روایاتی را نقل کرده است.[۲]
قاضی عیاض به نقل از ابن عبدالبر مینویسد که قرطبی فردی خیّر، فاضل، فقیه و عالم به تفسیر قرآن بود.[۳] حمیدی و ضبّی نیز در کتاب خود ابواسحاق را از محدثان اهل قرطبه ذکر میکنند.[۴] وی شخصی فهیم و دانا بود و در مناظره و استدلال آگاه مینمود و در صدور احکام، محکم و عادل بود.[۵] او مناظراتی با یحیی بن مزین، یحیی بن یحیی و سحنون بن سعید داشته است.[۶] ابن فرضی در تاریخ اندلس مینویسد که امیر قرطبه محمد بن عبدالرحمان مسئولیت امور انتظامی و امنیتی قرطبه را به او واگذار کرد.[۷] قرطبی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که عبارتاند از: اسماء السحاب و الریاح و المطر تنمیق الاخبار کتاب الامثال کتاب النقط و الشکل شرح نکت کتاب سیبویه[۸] و تفسیری در قرآن.[۹] وی به سال ۲۴۰[۱۰] یا ۲۴۹ه در قرطبه درگذشت[۱۱][۱۲]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ تاریخ العلماء والرواة للعلم بالأندلس ۱۶.
- ↑ ترتیب المدارک ۱/۴۴۴.
- ↑ ترتیب المدارک ۱/۴۴۴.
- ↑ بغیة الملتمس ۲۰۱ جذوة المقتبس ۱۴۵.
- ↑ طبقات المفسرین (داوودی)۱/۸.
- ↑ طبقات المفسرین (داوودی)۱/۸.
- ↑ تاریخ العلماء والرواة للعلم بالأندلس ۱۶.
- ↑ هدیة العارفین ۱/۳.
- ↑ ترتیب المدارک ۱/۴۴۴.
- ↑ معجم المؤلفین ۱/۲۳.
- ↑ جذوة المقتبس ۱۴۵.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۷۸.
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱