طالقان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center;...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
*همین روایت به گونه‌‏ای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در [[ایمان]] به خدا در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر می‌‏دارند. لشکر آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب [[امام]] می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها [[امام]] را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغول‌اند، و روزها سواره به دشمن حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از خوف خدا خشنود می‏‌باشند. آن‏ها ادعای شهادت دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان حسین" از هرجا می‌‏گذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز می‏‌گرداند"<ref>  بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>.  
*همین روایت به گونه‌‏ای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در [[ایمان]] به خدا در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر می‌‏دارند. لشکر آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب [[امام]] می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها [[امام]] را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغول‌اند، و روزها سواره به دشمن حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از خوف خدا خشنود می‏‌باشند. آن‏ها ادعای شهادت دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان حسین" از هرجا می‌‏گذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز می‏‌گرداند"<ref>  بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>.  
*برخی، طالقان را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‏‌اند<ref>  ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از روایت ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده می‌‏شود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>.
*برخی، طالقان را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‏‌اند<ref>  ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از روایت ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده می‌‏شود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>.
 
==طالقان در موعودنامه==
*در تعدادی از [[روایات]] از اهل طالقان به‌عنوان یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آن‌جا گنج‌هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره‌اند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناخته‌اند و آنان یاوران مهدی [[آل محمد]] {{ع}} در آخر الزمان خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>.
*[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح می‌کنند و به آن تبرک می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده نبرد می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۸.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{پرسش‌های وابسته}}
خط ۳۳۶: خط ۳۳۹:
==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']].
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']].
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].


==پانویس==
==پانویس==
خط ۳۴۵: خط ۳۴۹:
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:طالقان]]
[[رده:طالقان]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۸

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در روایات، آن‏جا که سخن از یاران حضرت مهدی(ع)‏ هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم می‌‏خورد. منظور از طالقان، چه منطقه‏‌ای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر[۱]، خاستگاه برخی یاران حضرت مهدی(ع) یاد شده است. در منابع اهل سنت از حضرت علی(ع) نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنج‏ه‌ایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناخته‌‏اند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران مهدی(ع) در آخر الزمان می‌‏باشند"[۲].
  • همین روایت به گونه‌‏ای دیگر در منابع شیعه نیز آمده است. امام صادق(ع) فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیده‏‌اند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دل‏‌های آن‏ها مانند پاره‌‏های آهن است شکی در ایمان به خدا در آن راه نیافته و در طریق ایمان از سنگ محکم‏‌تر است. اگر آنها را وادارند که کوه‌‏ها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر می‌‏دارند. لشکر آن‏ها قصد هیچ شهری نمی‌‏کنند جز اینکه آن را خراب می‏‌نمایند. اسب‏‌های آن‏ها زین‌‏های زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب امام می‌‏سایند، آن‏ها در جنگ‏ها امام را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع می‌‏کنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام می‏‌دهند. مردانی در میان آن‏ها است که شب‏ها نمی‏‌خوابند زمزمه آن‏ها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغول‌اند، و روزها سواره به دشمن حمله می‏‌کنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آن‏ها در فرمانبرداری امام بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آن‏ها مانند چراغ‌‏های درخشنده‏‌اند، و دل‏هاشان همچون قندیل‌‏هاست، و از خوف خدا خشنود می‏‌باشند. آن‏ها ادعای شهادت دارند و تمنا می‏‌کنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خون‏خواهان حسین" از هرجا می‌‏گذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دل‏‌های جای می‌‏گیرد، و بدین گونه رو به پیش می‌‏روند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز می‏‌گرداند"[۳].
  • برخی، طالقان را منطقه ویژه‌‏ای دانسته‏‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‏‌اند[۴]. از روایت ذکر شده در منابع اهل سنت استفاده می‌‏شود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‏‌های فاتح و پیروز به میان آمده است[۵].

طالقان در موعودنامه

  • در تعدادی از روایات از اهل طالقان به‌عنوان یاران حضرت مهدی (ع) یاد شده است. امیر مؤمنان (ع) می‌فرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آن‌جا گنج‌هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره‌اند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناخته‌اند و آنان یاوران مهدی آل محمد (ع) در آخر الزمان خواهند بود."[۶].
  • امام صادق (ع) نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر زمین جای گرفته باشند، زین اسب امام خود (حضرت مهدی (ع)) را مسح می‌کنند و به آن تبرک می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به عبادت پروردگارشان قیام می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده نبرد می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "یا لثارات الحسین" است[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. معجم البلدان، ج ۴، ص ۶
  2. سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲
  3. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷
  4. ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰
  5. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.
  6. ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.
  7. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.
  8. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۶۸.