ناسه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
«ناسه» نامی از نام‌های مکه است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۸۲.</ref> گفته شده که مکه در [[زمان جاهلیت]] چنان بود که کسی را یارای [[ظلم]] و ستمی در آن نبود و کسی در آنجا ستمی نمی‌کرد مگر آنکه از آنجا آواره می‌‌شد؛ از این رو مکه را «[[الناسه]]» نامیده بودند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۴؛ بسوی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۲۵.</ref> برخی الناسه را بر گرفته از واژه «النّسبه» به معنای «یبس و خشکی» دانسته، معتقدند مکه را بخاطر کمی آبش بدین نام خوانده‌اند.<ref>احمد بن فارس زکریا، معجم مقاییس اللغه، ج۵، ص۳۵۶؛ جوهری، صحاح، ج۳، ص۹۸۳.</ref>.<ref>[[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۳۱۱.</ref>
«ناسه» نامی از نام‌های [[مکه]] است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۸۲.</ref> گفته شده که مکه در [[زمان جاهلیت]] چنان بود که کسی را یارای [[ظلم]] و ستمی در آن نبود و کسی در آنجا ستمی نمی‌کرد مگر آنکه از آنجا آواره می‌‌شد؛ از این رو مکه را «[[الناسه]]» نامیده بودند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۴؛ بسوی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۲۵.</ref> برخی الناسه را بر گرفته از واژه «النّسبه» به معنای «یبس و خشکی» دانسته، معتقدند مکه را بخاطر کمی آبش بدین نام خوانده‌اند.<ref>احمد بن فارس زکریا، معجم مقاییس اللغه، ج۵، ص۳۵۶؛ جوهری، صحاح، ج۳، ص۹۸۳.</ref>.<ref>[[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۳۱۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۱۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«ناسه» نامی از نام‌های مکه است.[۱] گفته شده که مکه در زمان جاهلیت چنان بود که کسی را یارای ظلم و ستمی در آن نبود و کسی در آنجا ستمی نمی‌کرد مگر آنکه از آنجا آواره می‌‌شد؛ از این رو مکه را «الناسه» نامیده بودند.[۲] برخی الناسه را بر گرفته از واژه «النّسبه» به معنای «یبس و خشکی» دانسته، معتقدند مکه را بخاطر کمی آبش بدین نام خوانده‌اند.[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۸۲.
  2. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۴؛ بسوی، البدء و التاریخ، ج۴، ص۱۲۵.
  3. احمد بن فارس زکریا، معجم مقاییس اللغه، ج۵، ص۳۵۶؛ جوهری، صحاح، ج۳، ص۹۸۳.
  4. بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۳۱۱.