سرمایه‌داری: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سرمایه‌داری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط =}} | ||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«سرمایه‌داری» یا «کاپیتالیسم» [[سیستم]] سرمایه‌داری که وسایل عمده [[تولید]] در [[تصرف]] [[سرمایه‌داران]] است و کارخانه‌ها و مؤسسات [[اقتصادی]] را به میل خود اداره می‌کنند. رژیم‌های مبتنی بر [[مکتب]] اقتصادی که به [[رژیم]] سرمایه‌داری هم معروفند. این رژیم‌ها که از سده شانزدهم میلادی به دنبال اکتشافات و [[توسعه]] [[تجارت]] بین‌المللی به وجود آمده امروز در عصر [[حاکمیت]] [[صنعت]] و فناوری مدرن، به اوج [[اقتدار]] خود رسیده است. | «سرمایه‌داری» یا «کاپیتالیسم» [[سیستم]] سرمایه‌داری که وسایل عمده [[تولید]] در [[تصرف]] [[سرمایه‌داران]] است و کارخانه‌ها و مؤسسات [[اقتصادی]] را به میل خود اداره می‌کنند. رژیم‌های مبتنی بر [[مکتب]] اقتصادی که به [[رژیم]] سرمایه‌داری هم معروفند. این رژیم‌ها که از سده شانزدهم میلادی به دنبال اکتشافات و [[توسعه]] [[تجارت]] بین‌المللی به وجود آمده امروز در عصر [[حاکمیت]] [[صنعت]] و فناوری مدرن، به اوج [[اقتدار]] خود رسیده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۸
سرمایه‌داری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سرمایه‌داری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«سرمایه‌داری» یا «کاپیتالیسم» سیستم سرمایه‌داری که وسایل عمده تولید در تصرف سرمایه‌داران است و کارخانه‌ها و مؤسسات اقتصادی را به میل خود اداره می‌کنند. رژیم‌های مبتنی بر مکتب اقتصادی که به رژیم سرمایه‌داری هم معروفند. این رژیم‌ها که از سده شانزدهم میلادی به دنبال اکتشافات و توسعه تجارت بین‌المللی به وجود آمده امروز در عصر حاکمیت صنعت و فناوری مدرن، به اوج اقتدار خود رسیده است. در نظام کاپیتالیسم، وسایل عمده تولید، به وسیله سرمایه‌های شخصی فراهم می‌آید و به مالکیت و انحصار صاحبان سرمایه می‌انجامد و رقابت کالای صاحبان سرمایه و تمایلات نامحدود آنها بر افزودن سرمایه و قدرت بر پایه ربا و احتکار، آنها را به استثمار هرچه بیشتر از همه نیروها و تحت کنترل در آوردن امکانات، به نفع خود می‌کشاند.
در نظام کاپیتالیسم، افراد از آزادی کامل برخوردارند و تمامی راه‌های درآمد و بهره‌برداری برای آنان ارزشمند است و از هر راهی که بخواهند می‌توانند تولید کنند و یا به مصرف برسانند و این نوع آزادی اقتصادی بر همه شرایط زندگی و از آن جمله مسائل سیاسی و نوع حکومت، حاکم می‌شود و به تفکرهای مادی و بی‌اعتباری ارزش‌های اخلاقی، رومی‌آورد و به جای حکومت اکثریت، حکومت اقلیت سرمایه‌دار به اقتدار می‌رسد و جامعه به طبقات مختلف و گروه‌های مرفه و محروم با فاصله‌های زیاد تقسیم می‌شود و برای پیدا کردن بازارهای جدید به منظور فروش تولیدات، دست به تهاجم و غارت ملت‌های کوچک می‌زند و به دنبال آن، فاجعه استعمار در شکل‌های مختلف چهره کریه خود را در کشورهای ضعیف نمایان می‌کند[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ درآمدی بر فقه سیاسی، ص۲۷۹؛ فقه سیاسی، ج۱، ص۹۲.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۴۱۶.