ابورمداء بلوی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = ابورمداء بلوی | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = ابورمداء بلوی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | {{جعبه اطلاعات اصحاب | ||
| نام = ابورمداء بلوی | | نام = ابورمداء بلوی | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[غلام]] زنی از تیره بلی<ref>از قضاعة بن عدنان؛ ر. ک: ابن حزم، ص۴۴۰.</ref> به نام | [[غلام]] زنی از تیره بلی<ref>از قضاعة بن عدنان؛ ر. ک: ابن حزم، ص۴۴۰.</ref> به نام «ربداء»<ref>یا ربذاء؛ ر. ک: ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹.</ref> دختر [[عمرو بن عماره]]<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۱-۲۲۲؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.</ref> وی را در شمار [[اصحاب]] آورده و گفتهاند در [[فتح مصر]] حضور داشت<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۱۹؛ دولابی، ج۱، ص۵۵؛ ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.</ref>. | ||
برخی نام او را [[یاسر]] گفتهاند<ref>ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.</ref> ولی در کنیهاش [[اختلاف]] است. غالبأ<ref>اهل حدیث؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۱-۲۲۲.</ref> وی را ابوالرمداء خواندهاند<ref>ابن ابی عاصم، ج۵، ص۷۵؛ ابن ابیحاتم، ج۹، ص۳۶۹؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۵۶.</ref>. اما<ref>اهل مصر؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۲.</ref> به او ابوالربداء<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۰۸؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.</ref> و ابوالربذاء نیز گفتهاند<ref>ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن ماکولا، ج۴، ص۱۷۸.</ref>. که ناشی از تصحیف است. برخی ابوالرمداء را تصحیف ابوالربداء <ref>زبیدی، ج۲، ص۳۵۰.</ref> یا ابوالربذاء<ref>ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹.</ref> دانستهاند. | برخی نام او را [[یاسر]] گفتهاند<ref>ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.</ref> ولی در کنیهاش [[اختلاف]] است. غالبأ<ref>اهل حدیث؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۱-۲۲۲.</ref> وی را ابوالرمداء خواندهاند<ref>ابن ابی عاصم، ج۵، ص۷۵؛ ابن ابیحاتم، ج۹، ص۳۶۹؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۵۶.</ref>. اما<ref>اهل مصر؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۲.</ref> به او ابوالربداء<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۰۸؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.</ref> و ابوالربذاء نیز گفتهاند<ref>ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن ماکولا، ج۴، ص۱۷۸.</ref>. که ناشی از تصحیف است. برخی ابوالرمداء را تصحیف ابوالربداء <ref>زبیدی، ج۲، ص۳۵۰.</ref> یا ابوالربذاء<ref>ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹.</ref> دانستهاند. |
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۳
ابورمداء بلوی | |
---|---|
نام کامل | ابورمداء بلوی |
جنسیت | مرد |
از اصحاب | پیامبر خاتم |
حضور در جنگ | فتح مصر |
مقدمه
غلام زنی از تیره بلی[۱] به نام «ربداء»[۲] دختر عمرو بن عماره[۳] وی را در شمار اصحاب آورده و گفتهاند در فتح مصر حضور داشت[۴].
برخی نام او را یاسر گفتهاند[۵] ولی در کنیهاش اختلاف است. غالبأ[۶] وی را ابوالرمداء خواندهاند[۷]. اما[۸] به او ابوالربداء[۹] و ابوالربذاء نیز گفتهاند[۱۰]. که ناشی از تصحیف است. برخی ابوالرمداء را تصحیف ابوالربداء [۱۱] یا ابوالربذاء[۱۲] دانستهاند.
در وجه تسمیهاش گفتهاند در حالی که وی برای اربابش، ربداء، گوسفند میچرانید، رسول خدا (ص) بر او گذشت و از وی آب خواست و او از دو گوسفند خودش - که میان گوسفندان بود - شیر دوشید. پس از آنکه حضرت رفت، هر دو گوسفندش شیر فراوان داشتند. چون او این حادثه را برای اربابش بازگفت، آزادش کرد؛ از این رو، کنیهاش را ابوالربداء گفتند[۱۳].
به جز داستان بالا، از وی جز نقل یک روایت[۱۴] اطلاع دیگری در دست نیست. در این روایت وی میگوید رسول خدا (ص) بر مردی که شراب خورده بود حد جاری کرد. او دوباره شراب خورد و دوباره او را حد زدند تا آنکه برای بار سوم یا چهارم – تردید از راوی است. وی را به قتل رساندند[۱۵]. از وی فرزندانی[۱۶] در مصر وجود داشته است[۱۷][۱۸]
منابع
پانویس
- ↑ از قضاعة بن عدنان؛ ر. ک: ابن حزم، ص۴۴۰.
- ↑ یا ربذاء؛ ر. ک: ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۱-۲۲۲؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۱۹؛ دولابی، ج۱، ص۵۵؛ ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.
- ↑ ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.
- ↑ اهل حدیث؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۱-۲۲۲.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۵، ص۷۵؛ ابن ابیحاتم، ج۹، ص۳۶۹؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۵۶.
- ↑ اهل مصر؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۲.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۱۰۸؛ ابن حجر، ج۶، ص۵۰۱.
- ↑ ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن ماکولا، ج۴، ص۱۷۸.
- ↑ زبیدی، ج۲، ص۳۵۰.
- ↑ ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۲۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۰۸.
- ↑ ابن ماکولا، ج۴، ص۱۷۸.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۵، ص۷۵؛ ابن ابیحاتم، ج۹، ص۳۶۹؛ دولابی، ج۱، ص۵۶۵؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۵۶.
- ↑ ر. ک: ابن عبد البر، ج۴، ص۲۲۲.
- ↑ ابن یونس، ج۱، ص۵۱۹.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابورمداء بلوی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۰۰-۳۰۱.