منا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = مکه
| موضوع مرتبط = مکه
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط = [[منا در معارف مهدویت]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
سرزمین «منا»، که پس از گذشتن از وادی محسَّر آغاز می‌شود فاصله‌ای به طول حدود ۵/۳ کیلومتر و عرض تقریبی پانصد متر میان دو [[کوه]] ممتد قرار دارد و انتهای آن به [[مکه]] ختم می‌شود<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۴.</ref>
سرزمین «منا» که پس از گذشتن از وادی محسَّر آغاز می‌شود فاصله‌ای به طول حدود ۵/۳ کیلومتر و عرض تقریبی پانصد متر میان دو [[کوه]] ممتد قرار دارد و انتهای آن به [[مکه]] ختم می‌شود<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۴.</ref>


منا میان مکه و [[مزدلفه]] و در ۷ کیلومتری شمال [[شرق]] [[مسجد الحرام]] است<ref>اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه، ص۱۵۴.</ref>.
منا میان مکه و [[مزدلفه]] و در ۷ کیلومتری شمال [[شرق]] [[مسجد الحرام]] است<ref>اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه، ص۱۵۴.</ref>.


در مجموع باید گفت: حضرت ابراهیم به هنگام [[قربانی]] پیشانی فرزندش را بر تل و ارتفاعات «کوه [[منی]]» مشرف بر مسجد منی گذاشت و این مسجد را به مناسبت ارتفاعات منی مسجد خیف می‌نامند<ref>باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی و قصص قرآن، ص۲۷۷.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۳۸۳.</ref>
در مجموع باید گفت: حضرت ابراهیم به هنگام [[قربانی]] پیشانی فرزندش را بر تل و ارتفاعات «کوه [[منی]]» مشرف بر مسجد منی گذاشت و این مسجد را به مناسبت ارتفاعات منی مسجد خیف می‌نامند<ref>باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی و قصص قرآن، ص۲۷۷.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۳۸۳.</ref> [[حجاج]] سه شب در این بیابان وقوف می‌‌کنند و در سه قسمت در آن "رجم" نموده و در نهایت در آن [[قربانی]] می‌‌نمایند<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۶۲.</ref>.
 
== منا در معارف مهدویت ==
مِنا سرزمینی است نزدیک [[مکه]] و [[عرفات]] که غار حرا نیز در کوهی نزدیک این منطقه واقع شده است. [[حجاج]] سه شب در این بیابان وقوف می‌‌کنند و در سه قسمت در آن "رجم" نموده و در نهایت در آن [[قربانی]] می‌‌نمایند. در آخرین سال قبل از [[قیام حضرت مهدی]] {{ع}} آشوبی بزرگ در این بخش روی می‌‌دهد.
 
[[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: (در سال پایانی [[پیش از ظهور]]) در [[ماه]] [[ذی قعده]] [[قبایل]] به [[نزاع]] برخیزند و [[حجاج]] را [[غارت]] نموده و در منی [[شورشی]] برپا می‌‌شود و کشتاری بزرگ رخ می‌‌دهد، به گونه‌ای که تا گردنه جمره [[خون‌ها]] جاری شود. سپس سردسته آنان فرار می‌‌کند و در بین [[رکن و مقام]] حضرت با اکراه به آنها [[بیعت]] می‌‌نماید...<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۵۴.</ref>. در [[روایت]] دیگری می‌‌فرماید: [[قبایل]] با همدیگر به [[نزاع]] برمی‌‌خیزند و [[جنگ]] [[سختی]] میان آنان در می‌‌گیرد، سپس در حالی که در منا و [[عرفات]] هستند، صدایی می‌‌شنوند که می‌‌گوید [[امیر]] شما فلان شخص است و پس از آن صدای دیگری می‌‌شنوند که می‌‌گوید: بدانید که راست است. سپس با هم چنان [[جنگ]] کنند گویا سگ هار آنان را گاز گرفته است. بسیاری کشته شوند و [[خون]] تا گردنه جمره را فرا گیرد. سپس به [[حضرت مهدی]] {{ع}} پناهنده می‌‌شوند در حالی که او صورت خود را به [[کعبه]] چسبانده و [[گریه]] می‌‌نمایند و می‌‌خواهند که با حضرت [[بیعت]] نمایند. [[حضرت مهدی]] {{ع}} به آنان یادآور می‌‌شود که چقدر [[پیمان]] بستند و شکستند و در پایان با اکراه، با آنها [[بیعت]] می‌‌نماید<ref>همان: ص ۶۹۱، ۶۵۸.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۶۲.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۳ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۹

مقدمه

سرزمین «منا» که پس از گذشتن از وادی محسَّر آغاز می‌شود فاصله‌ای به طول حدود ۵/۳ کیلومتر و عرض تقریبی پانصد متر میان دو کوه ممتد قرار دارد و انتهای آن به مکه ختم می‌شود[۱]

منا میان مکه و مزدلفه و در ۷ کیلومتری شمال شرق مسجد الحرام است[۲].

در مجموع باید گفت: حضرت ابراهیم به هنگام قربانی پیشانی فرزندش را بر تل و ارتفاعات «کوه منی» مشرف بر مسجد منی گذاشت و این مسجد را به مناسبت ارتفاعات منی مسجد خیف می‌نامند[۳].[۴] حجاج سه شب در این بیابان وقوف می‌‌کنند و در سه قسمت در آن "رجم" نموده و در نهایت در آن قربانی می‌‌نمایند[۵].

منابع

پانویس

  1. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۴.
  2. اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه، ص۱۵۴.
  3. باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی و قصص قرآن، ص۲۷۷.
  4. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۳۸۳.
  5. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۶۲.