محمد بن قاسم بن زکریا محاربی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قبایل | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == محمد بن قاسم بن زکریا محاربی]] مکنی به «ابوعبدالله»<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> و معروف به «سودانی» است.<ref> سودان را از قرای اصفها...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قبایل | عنوان مدخل  =  | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قبایل | عنوان مدخل  =  | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
محمد بن قاسم بن زکریا محاربی]] مکنی به «ابوعبدالله»<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> و معروف به «سودانی» است.<ref> سودان را از قرای اصفهان گفته‌اند. (تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴ به نقل از سمعانی)؛ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> وی از ساکنان [[کوفه]] بود.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref>محمد بن قاسم را از معمّرین<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸، ابن داود، رجال، ص۱۸۲.</ref> و از [[ثقات]] [[راویان شیعه]]<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ تفرشی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۰۰.</ref> گفته‌اند که کتابی به نام «الفوائد (نوادر)» داشته است.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸. مرحوم خویی(ره) در کتاب خود از این کتاب با نام الفؤاد یاد کرده است. (خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۶۵).</ref> [[ابوالحسین بن تمام]] از او [[روایت]] کرده،<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref> و [[عباد بن یعقوب]]<ref> نجاشی، رجال، ص۲۹۰.</ref> و [[تلعکبری]] از او.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲؛ تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴.</ref> بنا برنقل [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال طوسی]]، تلعکبری در سال ۳۲۴ هجری از او [[استماع]] [[حدیث]] کرده و در [[نقل روایت]]، از وی کسب [[اجازه]] نموده است.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲ باب من لم یرو عن واحد من الائمه{{ع}}.</ref> در [[منابع روایی]] [[شیعی]]، علاوه بر عباد بن یعقوب، از [[حسن بن محمد بن عبدالواحد خزاز]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۳۱۷.</ref> [[حسین بن نصر بن مزاحم]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۵۲.</ref> [[ابوطاهر محمد بن تسنیم حضرمی]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۳۸۶.</ref> [[هشام بن یونس]]<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> و [[قاسم بن هشام بن یونس نهشلی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> به عنوان شیوخ او در روایت (مروی عنه او) نام برده شده و [[ابوالحسن محمد بن جعفر بن محمد تمیمی]] معروف به [[ابن نجار نحوی کوفی]]،<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> [[قاضی]] [[ابوالفرج معافی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> و [[ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی]]<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸،۵۰۲، ۵۶۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۷۲.</ref> از [[راویان]] او برشمرده شده است.  
محمد بن قاسم بن زکریا محاربی مکنی به «ابوعبدالله»<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> و معروف به «سودانی» است.<ref> سودان را از قرای اصفهان گفته‌اند. (تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴ به نقل از سمعانی)؛ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.</ref> وی از ساکنان [[کوفه]] بود.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref>محمد بن قاسم را از معمّرین<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸، ابن داود، رجال، ص۱۸۲.</ref> و از [[ثقات]] [[راویان شیعه]]<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ تفرشی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۰۰.</ref> گفته‌اند که کتابی به نام «الفوائد (نوادر)» داشته است.<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸. مرحوم خویی(ره) در کتاب خود از این کتاب با نام الفؤاد یاد کرده است. (خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۶۵).</ref> [[ابوالحسین بن تمام]] از او [[روایت]] کرده،<ref> نجاشی، رجال، ص۳۷۸.</ref> و [[عباد بن یعقوب]]<ref> نجاشی، رجال، ص۲۹۰.</ref> و [[تلعکبری]] از او.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲؛ تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴.</ref> بنا برنقل [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال طوسی]]، تلعکبری در سال ۳۲۴ هجری از او [[استماع]] [[حدیث]] کرده و در [[نقل روایت]]، از وی کسب [[اجازه]] نموده است.<ref> شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲ باب من لم یرو عن واحد من الائمه{{ع}}.</ref> در [[منابع روایی]] [[شیعی]]، علاوه بر عباد بن یعقوب، از [[حسن بن محمد بن عبدالواحد خزاز]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۳۱۷.</ref> [[حسین بن نصر بن مزاحم]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۵۲.</ref> [[ابوطاهر محمد بن تسنیم حضرمی]]،<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۳۸۶.</ref> [[هشام بن یونس]]<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> و [[قاسم بن هشام بن یونس نهشلی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> به عنوان شیوخ او در روایت (مروی عنه او) نام برده شده و [[ابوالحسن محمد بن جعفر بن محمد تمیمی]] معروف به [[ابن نجار نحوی کوفی]]،<ref> خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.</ref> [[قاضی]] [[ابوالفرج معافی]]<ref> طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.</ref> و [[ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی]]<ref> شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸،۵۰۲، ۵۶۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۷۲.</ref> از [[راویان]] او برشمرده شده است.  


در [[منابع اهل سنت]] هم، از [[ابوعبدالله محمد بن قاسم بن زکریا]] به عنوان شیخی [[محدّث]] و معمّر یاد شده، و علاوه بر [[محاربی]]، از انتساب او به [[کوفی]] و سودانی خبر داده شده است.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> محاربی در این منابع، از راویان [[ابو کریب بن محمد بن علاء]] – آخرین [[صحابی پیامبر]]{{صل}}- [[سُفْیَان بن وَکِیْع]]، [[هشام بن یونس]]، [[حسین بن نصر بن مزاحم]] و عده‌ای دیگر دانسته شده<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> و از [[دارقطنی|دارَقُطْنِیّ]]، [[محمد بن عبدالله جعفی]] و دیگران به عنوان راویان وی یاد شده‌اند.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> [[ذهبی]]، به نقل از [[ابوالحسن بن حماد کوفی]]، [[وفات]] او را در صفر سال ۳۲۶ هجری عنوان کرده و به نقل از وی آورده که محمد بن قاسم دارای کتابی نیز، بوده است.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> ذهبی سپس، از قرائت کتاب النهی بر محمد بن قاسم از سوی ابن سعید خبر داده، به نقل از [[حسین بن نصر بن مزاحم منقری]] او را از [[مؤمنین]] و معتقدین به مسأله [[رجعت]] معرفی کرده است.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳. نیز ر. ک. ذهبی، میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۴.</ref>
در [[منابع اهل سنت]] هم، از [[ابوعبدالله محمد بن قاسم بن زکریا]] به عنوان شیخی [[محدّث]] و معمّر یاد شده، و علاوه بر [[محاربی]]، از انتساب او به [[کوفی]] و سودانی خبر داده شده است.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> محاربی در این منابع، از راویان [[ابو کریب بن محمد بن علاء]] – آخرین [[صحابی پیامبر]]{{صل}}- [[سُفْیَان بن وَکِیْع]]، [[هشام بن یونس]]، [[حسین بن نصر بن مزاحم]] و عده‌ای دیگر دانسته شده<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> و از [[دارقطنی|دارَقُطْنِیّ]]، [[محمد بن عبدالله جعفی]] و دیگران به عنوان راویان وی یاد شده‌اند.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> [[ذهبی]]، به نقل از [[ابوالحسن بن حماد کوفی]]، [[وفات]] او را در صفر سال ۳۲۶ هجری عنوان کرده و به نقل از وی آورده که محمد بن قاسم دارای کتابی نیز، بوده است.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.</ref> ذهبی سپس، از قرائت کتاب النهی بر محمد بن قاسم از سوی ابن سعید خبر داده، به نقل از [[حسین بن نصر بن مزاحم منقری]] او را از [[مؤمنین]] و معتقدین به مسأله [[رجعت]] معرفی کرده است.<ref> ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳. نیز ر. ک. ذهبی، میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۴.</ref>

نسخهٔ ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۴

این مدخل زیرشاخهٔ بحث قبایل است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

محمد بن قاسم بن زکریا محاربی مکنی به «ابوعبدالله»[۱] و معروف به «سودانی» است.[۲] وی از ساکنان کوفه بود.[۳]محمد بن قاسم را از معمّرین[۴] و از ثقات راویان شیعه[۵] گفته‌اند که کتابی به نام «الفوائد (نوادر)» داشته است.[۶] ابوالحسین بن تمام از او روایت کرده،[۷] و عباد بن یعقوب[۸] و تلعکبری از او.[۹] بنا برنقل شیخ طوسی در کتاب رجال طوسی، تلعکبری در سال ۳۲۴ هجری از او استماع حدیث کرده و در نقل روایت، از وی کسب اجازه نموده است.[۱۰] در منابع روایی شیعی، علاوه بر عباد بن یعقوب، از حسن بن محمد بن عبدالواحد خزاز،[۱۱] حسین بن نصر بن مزاحم،[۱۲] ابوطاهر محمد بن تسنیم حضرمی،[۱۳] هشام بن یونس[۱۴] و قاسم بن هشام بن یونس نهشلی[۱۵] به عنوان شیوخ او در روایت (مروی عنه او) نام برده شده و ابوالحسن محمد بن جعفر بن محمد تمیمی معروف به ابن نجار نحوی کوفی،[۱۶] قاضی ابوالفرج معافی[۱۷] و ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی[۱۸] از راویان او برشمرده شده است.

در منابع اهل سنت هم، از ابوعبدالله محمد بن قاسم بن زکریا به عنوان شیخی محدّث و معمّر یاد شده، و علاوه بر محاربی، از انتساب او به کوفی و سودانی خبر داده شده است.[۱۹] محاربی در این منابع، از راویان ابو کریب بن محمد بن علاء – آخرین صحابی پیامبر(ص)- سُفْیَان بن وَکِیْع، هشام بن یونس، حسین بن نصر بن مزاحم و عده‌ای دیگر دانسته شده[۲۰] و از دارَقُطْنِیّ، محمد بن عبدالله جعفی و دیگران به عنوان راویان وی یاد شده‌اند.[۲۱] ذهبی، به نقل از ابوالحسن بن حماد کوفی، وفات او را در صفر سال ۳۲۶ هجری عنوان کرده و به نقل از وی آورده که محمد بن قاسم دارای کتابی نیز، بوده است.[۲۲] ذهبی سپس، از قرائت کتاب النهی بر محمد بن قاسم از سوی ابن سعید خبر داده، به نقل از حسین بن نصر بن مزاحم منقری او را از مؤمنین و معتقدین به مسأله رجعت معرفی کرده است.[۲۳]

منابع

  1. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

پانویس

  1. ↑ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.
  2. ↑ سودان را از قرای اصفهان گفته‌اند. (تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴ به نقل از سمعانی)؛ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲.
  3. ↑ نجاشی، رجال، ص۳۷۸.
  4. ↑ نجاشی، رجال، ص۳۷۸، ابن داود، رجال، ص۱۸۲.
  5. ↑ نجاشی، رجال، ص۳۷۸؛ تفرشی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۰۰.
  6. ↑ نجاشی، رجال، ص۳۷۸. مرحوم خویی(ره) در کتاب خود از این کتاب با نام الفؤاد یاد کرده است. (خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۶۵).
  7. ↑ نجاشی، رجال، ص۳۷۸.
  8. ↑ نجاشی، رجال، ص۲۹۰.
  9. ↑ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲؛ تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۵۲۴.
  10. ↑ شیخ طوسی، رجال، ص۴۴۲ باب من لم یرو عن واحد من الائمه(ع).
  11. ↑ شیخ طوسی، الامالی، ص۳۱۷.
  12. ↑ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۵۲.
  13. ↑ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۳۸۶.
  14. ↑ خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.
  15. ↑ طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.
  16. ↑ خزاز قمی، کفایة الاثر، ص۳۰۴.
  17. ↑ طبری، دلائل الامامه، ص۵۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۲۳.
  18. ↑ شیخ طوسی، الامالی، ص۴۹۸،۵۰۲، ۵۶۴؛ سید بن طاوس، الیقین، ص۲۷۲.
  19. ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.
  20. ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.
  21. ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.
  22. ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳.
  23. ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۷۳. نیز ر. ک. ذهبی، میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۴.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=محمد_بن_قاسم_بن_زکریا_محاربی&oldid=1243402»