کاتب واقدی: تفاوت میان نسخه‌ها
(تغییرمسیر به ابوعبدالله محمد بن سعد حذف شد) برچسب: تغییرمسیر حذف شد |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = سیره معصوم | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== | ==محمد بن اسعد== | ||
{{آثار | ابو عبدالله محمد بن سعد بن منیع زهری بصری، کاتبِ [[واقدی]]. | ||
وی صاحب کتاب الطبقات الکبری، بزرگ‌ترین منبع موجود عصر خویش درباره طبقات [[صحابه رسول خدا]]{{صل}} است<ref>تاریخ بغداد ۵/۳۲۱</ref>. محمد بن سعد در سال ۱۶۸ه متولد شد و از [[کودکی]] به تحصیل پرداخت<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۰/۶۶۴</ref>. گویا اصل او از [[بصره]] است، ولی بعدها به [[بغداد]] رفت و در آنجا ساکن شد<ref>الوافی بالوفیات ۳/۸۸</ref>. [[ابن سعد]] از محدثانی چون هشیم، [[سفیان بن عینیه]] و [[ولید بن مسلم]] [[روایت]] کرد و راویانی<ref>تاریخ الاسلام ۱۶/۳۵۵.</ref> مانند [[احمد بن عبید]]، [[احمد بن یحیی بلاذری]] و [[حارث بن اسامه]] از او روایت نمودند. [[شهرت]] او به [[کاتب واقدی]] بدین جهت است که مدت زیادی نزد واقدی درس آموخت و به همین جهت مطالب زیادی از [[کتاب مغازی]] و طبقات واقدی را در طبقات خود نقل کرد<ref>الفهرست (الندیم) ۱۱۱</ref>. ابن سعد از کسانی بود که وقتی [[مأمون عباسی]] ([[خلافت]] ۱۹۸ ـ ۲۱۸ه) [[عقیده]] به [[مخلوق بودن قرآن]] را رسمیت داد، وی به این عقیده اعتراف کرد<ref>تاریخ الطبری ۸/۴۳۴</ref>. گروهی از [[عالمان]] و [[رجال شناسان اهل سنت]] وی را [[راستگو]] دانسته و برخی مانند یحیی بن معین وی را [[دروغگو]] خوانده است<ref>الأنساب ۵/۸</ref>. [[تعصب]] ابن سعد نسبت به آرای [[اهل سنت]] از کتابش به خوبی پیداست. کتاب [[طبقات الکبری]] که دو جلد اول آن مربوط به [[زندگی]] و [[جنگ‌های پیامبر]] با [[مشرکان]] و بقیه به شرح [[حال]] [[صحابه]] آن حضرت اختصاص دارد، به صورت‌های گوناگون منتشر و به [[فارسی]] نیز [[ترجمه]] شده است، اما گویا هنوز بخش‌هایی از این کتاب به دست نیامده و آنچه چاپ شده همه کتاب نیست. اسماعیل پاشا کتاب طبقات صحابه و [[تابعین]] و خلفای او را پانزده جلد دانسته و کتاب الزخرف القصری فی ترجمة ابی سعید [[البصری]] را نیز به او نسبت می‌‌دهد<ref>هدیة العارفین ۲/۱۱</ref>. آثار دیگر او عبارت‌اند از: الخیل الطبقات الصغیر<ref>الفهرست (الندیم) ۱۱۱</ref> (مختصر الطبقات) و طبقات الرواة<ref>کشف الظنون ۲/۱۱۰۳</ref>. | |||
[[ابن سعد]] سرانجام در سال ۲۳۰ه در [[بغداد]] درگذشت و در [[قبرستان باب الشام]] [[دفن]] شد<ref>تاریخ بغداد ۵/۳۲۲</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۶۵۰.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۷
محمد بن اسعد
ابو عبدالله محمد بن سعد بن منیع زهری بصری، کاتبِ واقدی. وی صاحب کتاب الطبقات الکبری، بزرگ‌ترین منبع موجود عصر خویش درباره طبقات صحابه رسول خدا(ص) است[۱]. محمد بن سعد در سال ۱۶۸ه متولد شد و از کودکی به تحصیل پرداخت[۲]. گویا اصل او از بصره است، ولی بعدها به بغداد رفت و در آنجا ساکن شد[۳]. ابن سعد از محدثانی چون هشیم، سفیان بن عینیه و ولید بن مسلم روایت کرد و راویانی[۴] مانند احمد بن عبید، احمد بن یحیی بلاذری و حارث بن اسامه از او روایت نمودند. شهرت او به کاتب واقدی بدین جهت است که مدت زیادی نزد واقدی درس آموخت و به همین جهت مطالب زیادی از کتاب مغازی و طبقات واقدی را در طبقات خود نقل کرد[۵]. ابن سعد از کسانی بود که وقتی مأمون عباسی (خلافت ۱۹۸ ـ ۲۱۸ه) عقیده به مخلوق بودن قرآن را رسمیت داد، وی به این عقیده اعتراف کرد[۶]. گروهی از عالمان و رجال شناسان اهل سنت وی را راستگو دانسته و برخی مانند یحیی بن معین وی را دروغگو خوانده است[۷]. تعصب ابن سعد نسبت به آرای اهل سنت از کتابش به خوبی پیداست. کتاب طبقات الکبری که دو جلد اول آن مربوط به زندگی و جنگ‌های پیامبر با مشرکان و بقیه به شرح حال صحابه آن حضرت اختصاص دارد، به صورت‌های گوناگون منتشر و به فارسی نیز ترجمه شده است، اما گویا هنوز بخش‌هایی از این کتاب به دست نیامده و آنچه چاپ شده همه کتاب نیست. اسماعیل پاشا کتاب طبقات صحابه و تابعین و خلفای او را پانزده جلد دانسته و کتاب الزخرف القصری فی ترجمة ابی سعید البصری را نیز به او نسبت می‌‌دهد[۸]. آثار دیگر او عبارت‌اند از: الخیل الطبقات الصغیر[۹] (مختصر الطبقات) و طبقات الرواة[۱۰].
ابن سعد سرانجام در سال ۲۳۰ه در بغداد درگذشت و در قبرستان باب الشام دفن شد[۱۱].[۱۲]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
