اثبات وجوب اطاعت از امام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = اطاعت از امام
| موضوع مرتبط = اطاعت از امام
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط = [[اثبات وجوب اطاعت از امام در قرآن]] - [[اثبات وجوب اطاعت از امام در حدیث]] - [[اثبات وجوب اطاعت از امام در کلام اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
| پرسش مرتبط  =
}}
}}

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۳

معناشناسی

اطاعت به‌معنای پذیرش فرمان دیگری[۱] و پیروی همراه با خضوع و فروتنی است[۲] و امام در لغت به کسی گفته می‌شود که در رفتار و گفتار به او اقتدا می‌شود[۳]، کسی که در امور پیشقدم می‌شود[۴]، همچنین به الگو و نمونه هم امام گفته می‌شود[۵].

اطاعت از امام به معنای پیروی و عمل به دستورات امام معصوم است. امام هدایت‌گر باطنی و جانشین پیامبر است و همه شؤون پیامبر را دارد به غیر از شأن پیامبری و رسالت که به پیامبر اختصاص دارد[۶].

ادله اثبات وجوب اطاعت از امام

ادله عقلی

ادله نقلی

دلیل قرآنی

دلیل روایی

منابع

پانویس

  1. ابن فارس، معجم مقاییس‌اللغه، ج۳، ص۴۳۱؛ فیومی، مصباح المنیر، ج۲، ص۳۸۰.
  2. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ص٥٢٩؛ مصطفوی، سیدحسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۷، ص‌۱۳۸.
  3. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین ج ۸ ص ۴۲۸؛ ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج‏۱، ص۲۸؛ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ص۸۷.
  4. ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج‏۱، ص۲۸.
  5. ابن منظور، لسان العرب، ج‏۱۲، ص۲۵.
  6. ر.ک: مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص۹۸؛ جعفرپیشه‌ فرد، مصطفی، اطاعت، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳، ص۵۲۷.