←تنزه پیامبران از نقایص اخلاقی
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۲: | خط ۲: | ||
[[پیامبران]] و [[فرستادگان الهی]]، [[الگوها]] و سرمشقهایی بینظیر برای [[هدایت]] و [[تربیت بشر]] بهشمار میآیند. آنان دارای روحی [[پاک]] و [[منزه]] از هرگونه [[آلودگی]] و [[نقص اخلاقی]] هستند. | [[پیامبران]] و [[فرستادگان الهی]]، [[الگوها]] و سرمشقهایی بینظیر برای [[هدایت]] و [[تربیت بشر]] بهشمار میآیند. آنان دارای روحی [[پاک]] و [[منزه]] از هرگونه [[آلودگی]] و [[نقص اخلاقی]] هستند. | ||
بر اساس [[آموزههای اسلام]]، [[پیامبران الهی]] به [[مقام عصمت]] نائل آمدهاند؛ یعنی آنان از هر نوع [[گناه]] و [[خطا]] مصون و محفوظ هستند. این [[عصمت]] و مصونیت، شامل [[منزه بودن]] کامل آنان در برابر نقایص و [[رذایل اخلاقی]] نیز میشود. پیامبران الهی به دلیل برخورداری از [[فیض ویژه الهی]] و [[روح القدس]]، از هر نوع آلودگی و [[زشتی]] [[اخلاقی]] مبرا و مصون هستند. | بر اساس [[آموزههای اسلام]]، [[پیامبران الهی]] به [[مقام عصمت]] نائل آمدهاند؛ یعنی آنان از هر نوع [[گناه]] و [[خطا]] مصون و محفوظ هستند. این [[عصمت]] و مصونیت، شامل [[منزه بودن]] کامل آنان در برابر نقایص و [[رذایل اخلاقی]] نیز میشود. پیامبران الهی به دلیل برخورداری از [[فیض ویژه الهی]] و [[روح القدس]]، از هر نوع آلودگی و [[زشتی]] [[اخلاقی]] مبرا و مصون هستند. همچنین، بر اساس [[دلیل عقل]]، از آنجا که [[انبیای الهی]] به عنوان [[الگو]] و راهنمای [[بشر]] [[مبعوث]] شدهاند، باید از هر گونه [[رفتار]] و صفت [[زشت]] و [[ناپسند]] اخلاقی منزه باشند؛ تا بتوانند [[سرمشق]] و الگویی شایسته برای [[هدایت امت]] خود محسوب گردند. چنانچه [[پیامبری]] دچار نقص اخلاقی شود یا مرتکب عمل زشتی گردد، دیگر نمیتواند مورد [[اعتماد]] و [[اطمینان]] [[مردم]] قرار گیرد و [[رسالت]] هدایت را به انجام رساند. | ||
بر اساس [[دلیل عقل]]، از آنجا که [[انبیای الهی]] به عنوان [[الگو]] و راهنمای [[بشر]] [[مبعوث]] شدهاند، باید از هر گونه [[رفتار]] و صفت [[زشت]] و [[ناپسند]] اخلاقی منزه باشند؛ تا بتوانند [[سرمشق]] و الگویی شایسته برای [[هدایت امت]] خود محسوب گردند. چنانچه [[پیامبری]] دچار نقص اخلاقی شود یا مرتکب عمل زشتی گردد، دیگر نمیتواند مورد [[اعتماد]] و [[اطمینان]] [[مردم]] قرار گیرد و [[رسالت]] هدایت را به انجام رساند. | |||
بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچگونه [[رذیله اخلاقی]] - از قبیل: [[دروغگویی]]، [[خیانت]]، [[حسادت]]، [[خودخواهی]]، [[غرور]]، [[کبر]] و [[طغیان]]، [[بخل]] و [[حرص]]، [[تنبلی]] و [[سستی]]، [[ترس]] و [[جبن]] و مانند آن - نمیشدند. آنان الگو و [[مظهر]] تمامی [[فضایل]] و [[ارزشهای اخلاقی]] به شمار میرفتند و با الهام از روح پاک خویش، راهنماییهایی بینظیر در [[تزکیه نفوس]] و [[اصلاح]] [[اخلاقیات]] ارائه میدادند. | بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچگونه [[رذیله اخلاقی]] - از قبیل: [[دروغگویی]]، [[خیانت]]، [[حسادت]]، [[خودخواهی]]، [[غرور]]، [[کبر]] و [[طغیان]]، [[بخل]] و [[حرص]]، [[تنبلی]] و [[سستی]]، [[ترس]] و [[جبن]] و مانند آن - نمیشدند. آنان الگو و [[مظهر]] تمامی [[فضایل]] و [[ارزشهای اخلاقی]] به شمار میرفتند و با الهام از روح پاک خویش، راهنماییهایی بینظیر در [[تزکیه نفوس]] و [[اصلاح]] [[اخلاقیات]] ارائه میدادند. | ||
عصمت و منزه بودن پیامبران از [[عیوب اخلاقی]]، نشاندهنده [[امانتداری]] و درستکاری آنان در انجام [[رسالت الهی]] و [[ابلاغ | عصمت و [[منزه بودن پیامبران]] از [[عیوب اخلاقی]]، نشاندهنده [[امانتداری]] و [[درستکاری]] آنان در انجام [[رسالت الهی]] و [[ابلاغ پیامهای آسمانی]] است. این موضوع، اعتبار و اطمینان مردم نسبت به سخنان و اقدامات پیامبران را تضمین میکند و زمینه را برای [[پیروی]] و [[اطاعت]] مردم از آنان فراهم میآورد. | ||
== تنزه امامان از نقایص اخلاقی == | == تنزه امامان از نقایص اخلاقی == | ||
[[امامان از اهل بیت]]{{ع}} - در [[اعتقادات شیعه]] - دارای [[عصمت]] و [[مصونیت از گناه]] و [[مصونیت از خطا|خطا]] هستند. این عصمت، شامل مصونیت از هرگونه [[انحراف اخلاقی|انحراف]] و [[نقص اخلاقی]] نیز میشود. طبق [[دلیل عقل]]، [[امام]] باید از [[عیوب خَلقی]]، [[رذایل خُلقی]] و نقائص عملی [[منزّه]] باشد<ref>آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.</ref>؛ زیرا وجود نقائص در او موجب [[نفرت]] و عدم [[رغبت]] به او میشود و این با [[وجوب اطاعت از امام]] و [[انقیاد]] در برابر او تنافی دارد و موجب [[نقض غرض]] است<ref>لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.</ref>.<ref>[[علی رضا اژدر|اژدر]] و [[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری]]، [[امامت - اژدر و احمدی امیری (مقاله)| مقاله «امامت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص۲۴۶.</ref>. همچنین، امام به عنوان [[الگو]] و [[اسوه]] [[جامعه اسلامی]]، باید از هرگونه صفت [[زشت]] و [[ناپسند]] اخلاقی مبرا باشد؛ تا بتواند الگویی کامل و شایسته برای [[مردم]] به شمار آید. به همین دلیل، [[امامان معصوم]] بالاترین مراتب [[فضیلت]] و [[اخلاق کامل]] را دارا هستند و الگو و سرمشقی [[نیکو]] در [[تزکیه]] و [[استقامت]] بهشمار میروند. آنان هیچگاه مرتکب [[دروغ]]، [[خیانت]]، [[حسادت]] و سایر [[انحرافات اخلاقی]] نمیشدند و کاملاً از هر [[آلودگی معنوی]] [[پاک]] بودند. امامان معصوم تجسم [[فضائل]] و [[اخلاق]] پسندیدهای هستند که [[اسلام]] بر آن تأکید دارد و به [[برکت]] کمال اخلاقیشان، قادرند [[جامعه]] را [[اصلاح]] و [[نفوس]] را [[تهذیب]] و تزکیه کنند. بنابراین [[امامان]] از هر نقص و [[عیب اخلاقی]] [[منزه]] هستند. | [[امامان از اهل بیت]]{{ع}} - در [[اعتقادات شیعه]] - دارای [[عصمت]] و [[مصونیت از گناه]] و [[مصونیت از خطا|خطا]] هستند. این عصمت، شامل مصونیت از هرگونه [[انحراف اخلاقی|انحراف]] و [[نقص اخلاقی]] نیز میشود. طبق [[دلیل عقل]]، [[امام]] باید از [[عیوب خَلقی]]، [[رذایل خُلقی]] و نقائص عملی [[منزّه]] باشد<ref>آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.</ref>؛ زیرا وجود نقائص در او موجب [[نفرت]] و عدم [[رغبت]] به او میشود و این با [[وجوب اطاعت از امام]] و [[انقیاد]] در برابر او تنافی دارد و موجب [[نقض غرض]] است<ref>لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.</ref>.<ref>[[علی رضا اژدر|اژدر]] و [[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری]]، [[امامت - اژدر و احمدی امیری (مقاله)| مقاله «امامت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص۲۴۶.</ref>. همچنین، امام به عنوان [[الگو]] و [[اسوه]] [[جامعه اسلامی]]، باید از هرگونه صفت [[زشت]] و [[ناپسند]] اخلاقی مبرا باشد؛ تا بتواند الگویی کامل و شایسته برای [[مردم]] به شمار آید. به همین دلیل، [[امامان معصوم]] بالاترین مراتب [[فضیلت]] و [[اخلاق کامل]] را دارا هستند و الگو و سرمشقی [[نیکو]] در [[تزکیه]] و [[استقامت]] بهشمار میروند. آنان هیچگاه مرتکب [[دروغ]]، [[خیانت]]، [[حسادت]] و سایر [[انحرافات اخلاقی]] نمیشدند و کاملاً از هر [[آلودگی معنوی]] [[پاک]] بودند. امامان معصوم تجسم [[فضائل]] و [[اخلاق]] پسندیدهای هستند که [[اسلام]] بر آن تأکید دارد و به [[برکت]] کمال اخلاقیشان، قادرند [[جامعه]] را [[اصلاح]] و [[نفوس]] را [[تهذیب]] و تزکیه کنند. بنابراین [[امامان]] از هر نقص و [[عیب اخلاقی]] [[منزه]] هستند. |