تبعیض در لغت

این مدخل زیرشاخهٔ بحث تبعیض است. تبعیض از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تبعیض در لغت - تبعیض در جامعه‌شناسی اسلامی - تبعیض در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«تبعیض»، واژه‌ای عربی است و از کلمه «بعض» گرفته شده است. معادل کلمه بعض در فارسی، واژه «برخی» است. فرهنگ نویسان عرب، واژه بعض را به جزء، طایفه و قسمتی از کل یک چیز معنا کرده‌اند. این مفهوم گاهی با یک حرف عربی بیان می‌شود. برای نمونه در آیه شریفه وضو: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ...﴾. ائمه اطهار (ع) از حرف «ب» در واژه ﴿بِرُءُوسِكُمْ﴾ برای بیان روش وضوی شیعه و مسح کردن قسمتی از سر و پا، استفاده کرده‌اند. واژه «تبعیض» به معنای جدا کردن، قسمت کردن و جزء جزء کردن است. این واژه به خودی خود بار منفی ندارد و با معنای عرفی و اصطلاحی آنکه به معنای نابرابری و ناعدالتی است، فاصله بسیاری دارد.

معنای عرفی و اصطلاحی تبعیض، اِعمال نابرابری و رعایت نکردن عدالت و ترجیح دادن و مقدّم داشتن چیزی بر چیز دیگر یا فردی بر فرد دیگر است؛ بدون وجود امتیازی ویژه. این معنای تبعیض، مصداق ستم است و از نظر عرف و شرع، زشت شمرده می‌شود..

منابع

1. رضوانفر، احمد، برابری و نفی تبعیض از دیدگاه پیامبر اعظم