علم غیب امام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۲: خط ۱۲:
همین معنا به تعبیر روشن‌تری در [[حدیث]] [[ابراهیم بن عمر]] آمده است که می‌گوید [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «کسی که [[گمان]] کند خداوند بنده‌ای را [[حجت]] خویش در [[زمین]] قرار داده، سپس تمام نیازهای او را از او پنهان دارد، بر [[خدا]] [[افترا]] زده است»<ref>{{متن حدیث|مَنْ زَعَمَ أَنَّ اللَّهَ يَحْتَجُّ بِعَبْدٍ فِي بِلَادِهِ ثُمَّ يَسْتُرُ عَنْهُ جَمِيعَ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ فَقَدِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ}}، صفار، بصائر الدرجات، ص۱۳۹.</ref>.  
همین معنا به تعبیر روشن‌تری در [[حدیث]] [[ابراهیم بن عمر]] آمده است که می‌گوید [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «کسی که [[گمان]] کند خداوند بنده‌ای را [[حجت]] خویش در [[زمین]] قرار داده، سپس تمام نیازهای او را از او پنهان دارد، بر [[خدا]] [[افترا]] زده است»<ref>{{متن حدیث|مَنْ زَعَمَ أَنَّ اللَّهَ يَحْتَجُّ بِعَبْدٍ فِي بِلَادِهِ ثُمَّ يَسْتُرُ عَنْهُ جَمِيعَ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ فَقَدِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ}}، صفار، بصائر الدرجات، ص۱۳۹.</ref>.  


مسلم است که ائمه{{عم}} از طریق [[علوم]] معمولی نمی‌توانستند تمام اعصار و قرون را ببینند یا از تمام [[اقوام]] و طوائف [[آگاه]] باشند؛ پس راهی جز از طریق [[علم غیب]] «به [[تعلیم الهی]]» وجود نخواهد داشت<ref>[[علم غیب ائمه - ضیایی (مقاله)|مقاله «علم غیب ائمه»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۷ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۷]] ص ۵۱.</ref>.
مسلم است که ائمه{{عم}} از طریق [[علوم]] معمولی نمی‌توانستند تمام اعصار و قرون را ببینند یا از تمام اقوام و طوائف [[آگاه]] باشند؛ پس راهی جز از طریق [[علم غیب]] «به [[تعلیم الهی]]» وجود نخواهد داشت<ref>[[علم غیب ائمه - ضیایی (مقاله)|مقاله «علم غیب ائمه»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۷ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۷]]، ص ۵۱.</ref>.


== [[علم ائمه به غیب]] ==
== [[علم ائمه به غیب]] ==
۱۱۸٬۳۵۶

ویرایش