معانقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۲: خط ۲:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
نشانه [[محبت]] و پیوند [[اهل ایمان]]، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. [[خداوند]] [[پیوستگی]] [[مؤمنان]] را [[دوست]] دارد و با این عمل به آنان توجه و [[عنایت]] می‌فرماید<ref>نک: الکافی، ج۲، ص۱۸۴، حدیث ۱.</ref>.
نشانه [[محبت]] و پیوند [[اهل ایمان]]، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. [[خداوند]] پیوستگی [[مؤمنان]] را [[دوست]] دارد و با این عمل به آنان توجه و عنایت می‌فرماید<ref>نک: الکافی، ج۲، ص۱۸۴، حدیث ۱.</ref>.


[[اسحاق بن عمّار]]<ref>از شخصیت‌های برجسته شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم {{عم}} و از راویان موثقه است. ر. ک: رجال النجاشی، ص۷۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۵۲-۶۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۷۵۷-۷۷۰.</ref> از [[امام صادق]] {{ع}} چنین [[روایت]] کرده است: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ‏ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ فَإِذَا الْتَزَمَا لَا يُرِيدَانِ بِذَلِكَ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ وَ لَا يُرِيدَانِ غَرَضاً مِنْ أَغْرَاضِ الدُّنْيَا قِيلَ لَهُمَا مَغْفُوراً لَكُمَا...}}<ref>«چون دو مؤمن یکدیگر را در آغوش کشند، رحمت خدا آنان را فراگیرد و چون به یکدیگر فشرده شوند و از آن جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند، به آنان گفته شود: آمرزیده شدید» الکافی، ج۲، ص۱۸۴؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۶۳.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۵۹۴.</ref>
[[اسحاق بن عمار]]<ref>از شخصیت‌های برجسته شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم {{عم}} و از راویان موثقه است. ر. ک: رجال النجاشی، ص۷۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۵۲-۶۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۷۵۷-۷۷۰.</ref> از [[امام صادق]] {{ع}} چنین [[روایت]] کرده است: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ‏ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ فَإِذَا الْتَزَمَا لَا يُرِيدَانِ بِذَلِكَ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ وَ لَا يُرِيدَانِ غَرَضاً مِنْ أَغْرَاضِ الدُّنْيَا قِيلَ لَهُمَا مَغْفُوراً لَكُمَا...}}<ref>«چون دو مؤمن یکدیگر را در آغوش کشند، رحمت خدا آنان را فراگیرد و چون به یکدیگر فشرده شوند و از آن جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند، به آنان گفته شود: آمرزیده شدید» الکافی، ج۲، ص۱۸۴؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۶۳.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی ج۲]]، ص ۵۹۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۲

مقدمه

نشانه محبت و پیوند اهل ایمان، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. خداوند پیوستگی مؤمنان را دوست دارد و با این عمل به آنان توجه و عنایت می‌فرماید[۱].

اسحاق بن عمار[۲] از امام صادق (ع) چنین روایت کرده است: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ‏ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ فَإِذَا الْتَزَمَا لَا يُرِيدَانِ بِذَلِكَ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ وَ لَا يُرِيدَانِ غَرَضاً مِنْ أَغْرَاضِ الدُّنْيَا قِيلَ لَهُمَا مَغْفُوراً لَكُمَا...»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. نک: الکافی، ج۲، ص۱۸۴، حدیث ۱.
  2. از شخصیت‌های برجسته شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم (ع) و از راویان موثقه است. ر. ک: رجال النجاشی، ص۷۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۵۲-۶۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۷۵۷-۷۷۰.
  3. «چون دو مؤمن یکدیگر را در آغوش کشند، رحمت خدا آنان را فراگیرد و چون به یکدیگر فشرده شوند و از آن جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند، به آنان گفته شود: آمرزیده شدید» الکافی، ج۲، ص۱۸۴؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۶۳.
  4. دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌، سیره نبوی ج۲، ص ۵۹۴.