نگهبان در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات سیاسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث نگهبان است. نگهبان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نگهبان در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نگهبان، از نیروهای انتظامی بود که خلیفه یا والی با وجود او، امنیت و آرامش عمومی جامعه را برقرار کرده، جنایتکاران و مفسدان را جلب و کارهای مربوط به امنیت عمومی را انجام می‌داد[۱]. عمر، نخستین کسی بود که شبگردی را به طور سازمان یافته‌ای معمول کرد. در دورۀ علی (ع) کار نگهبانی، تنظیم گشت و متصدّی آن "سالار نگهبانان" نام گرفت[۲]. سالار نگهبانان از میان بزرگان قوم انتخاب می‌شد و در نظر تبهکاران، ابّهتی شگفت‌آور داشت. نگهبانی در آغاز، تابع دستگاه قضایی وسالار نگهبان به اجرای احکام قضایی و حدود می‌پرداخت؛ امّا به مرور زمان، از دستگاه قضایی و دخالت در کارهای مربوط به آن استقلال یافت[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مقدمه ابن خلدون، ص۲۱۹-۲۱۷؛ تاریخ مصر، ص۴۵؛ الانتصار لواسطة عقد الامصار، ج۴، ص۱۱؛ العاظ الحنفا بأخبار الخلفا، ص۹۵؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۲۷۱.
- ↑ مختصر تاریخ العرب و التمدن الاسلامی، ص۲۶۱-۲۶۰؛ الحضارة الاسلامیه، ج۲، ص۲۳۳.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۷۸.