داوود بن عطاء مدنی مزنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی اهل مدینه<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> و از موالی زبیر و به نقلی از موالی قبیله مزینه بود.<ref>خلاصة...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی]] [[اهل]] [[مدینه]]<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> و از [[موالی]] [[زبیر]] و به [[نقلی]] از موالی [[قبیله مزینه]] بود.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۱۹۳.</ref> [[ابن حبّان]] می‌‌نویسد که [[ابوسلیمان]] به [[داوود بن ابی عطاء]] نیز [[شهرت]] داشت.<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> وی از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت<ref>رجال الطوسی ۱۹۰ و۱۹۱.</ref> و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی ۱/۳۶۳.</ref> از دیگر [[استادان]] [[مدنی]] در [[علم حدیث]]، کسانی چون [[موسی بن عقبه]]، [[صالح بن کیسان]] و [[زید بن اسلم]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.</ref> تقریباً تمامی [[رجال شناسان اهل سنت]]، ابوسلیمان را محدثی [[ضعیف]] و [[متروک الحدیث]] دانسته‌اند.<ref>التاریخ الکبیر ۳/۲۴۳ الجرح و التعدیل ۳/۴۲۱.</ref> ابن حبّان گفته است که وی در [[نقل احادیث]] بسیار دچار [[خطا]] و [[اشتباه]] شده است.<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref>۸ [[علامه]] از [[رجال‌نویسان]] [[امامیه]] نیز به نقل از [[ابن عقده]]، بر ضعیف بودن وی تأکید کرده است.<ref>خلاصة الاقوال ۲۲۱.</ref> مدنی دارای شاگردان و [[راویان]] بسیاری بوده که [[عباد بن یعقوب]] [[اسدی]] أزدی،<ref> رجال النجاشی ۱/۳۶۳.</ref> [[عبدالملک بن مسلم]] و [[ابراهیم بن منذر]]<ref>تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.</ref> از آن جمله‌اند. کتاب النوادر اثر اوست.<ref>الذریعه ۲۴/۳۳۰.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۲۷.</ref>
[[ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی]] [[اهل]] [[مدینه]]<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> و از [[موالی]] [[زبیر]] و به [[نقلی]] از موالی [[قبیله مزینه]] بود.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۱۹۳.</ref> [[ابن حبّان]] می‌‌نویسد که [[ابوسلیمان]] به [[داوود بن ابی عطاء]] نیز [[شهرت]] داشت.<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> وی از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت<ref>رجال الطوسی ۱۹۰ و۱۹۱.</ref> و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی ۱/۳۶۳.</ref> از دیگر [[استادان]] [[مدنی]] در [[علم حدیث]]، کسانی چون [[موسی بن عقبه]]، [[صالح بن کیسان]] و [[زید بن اسلم]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.</ref> تقریباً تمامی [[رجال شناسان اهل سنت]]، ابوسلیمان را محدثی [[ضعیف]] و [[متروک الحدیث]] دانسته‌اند.<ref>التاریخ الکبیر ۳/۲۴۳ الجرح و التعدیل ۳/۴۲۱.</ref> ابن حبّان گفته است که وی در [[نقل احادیث]] بسیار دچار [[خطا]] و [[اشتباه]] شده است.<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref>۸ [[علامه]] از [[رجال‌نویسان]] [[امامیه]] نیز به نقل از [[ابن عقده]]، بر ضعیف بودن وی تأکید کرده است.<ref>خلاصة الاقوال ۲۲۱.</ref> مدنی دارای شاگردان و [[راویان]] بسیاری بوده که [[عباد بن یعقوب اسدی ازدی]]،<ref> رجال النجاشی ۱/۳۶۳.</ref> [[عبدالملک بن مسلم]] و [[ابراهیم بن منذر]]<ref>تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.</ref> از آن جمله‌اند. کتاب النوادر اثر اوست.<ref>الذریعه ۲۴/۳۳۰.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۲۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۷

آشنایی اجمالی

ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی اهل مدینه[۱] و از موالی زبیر و به نقلی از موالی قبیله مزینه بود.[۲] ابن حبّان می‌‌نویسد که ابوسلیمان به داوود بن ابی عطاء نیز شهرت داشت.[۳] وی از اصحاب امام صادق(ع) به شمار می‌‌رفت[۴] و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.[۵] از دیگر استادان مدنی در علم حدیث، کسانی چون موسی بن عقبه، صالح بن کیسان و زید بن اسلم را می‌‌توان نام برد.[۶] تقریباً تمامی رجال شناسان اهل سنت، ابوسلیمان را محدثی ضعیف و متروک الحدیث دانسته‌اند.[۷] ابن حبّان گفته است که وی در نقل احادیث بسیار دچار خطا و اشتباه شده است.[۸]۸ علامه از رجال‌نویسان امامیه نیز به نقل از ابن عقده، بر ضعیف بودن وی تأکید کرده است.[۹] مدنی دارای شاگردان و راویان بسیاری بوده که عباد بن یعقوب اسدی ازدی،[۱۰] عبدالملک بن مسلم و ابراهیم بن منذر[۱۱] از آن جمله‌اند. کتاب النوادر اثر اوست.[۱۲].[۱۳]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. المجروحین ۱/۲۸۹.
  2. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۱۹۳.
  3. المجروحین ۱/۲۸۹.
  4. رجال الطوسی ۱۹۰ و۱۹۱.
  5. رجال النجاشی ۱/۳۶۳.
  6. تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.
  7. التاریخ الکبیر ۳/۲۴۳ الجرح و التعدیل ۳/۴۲۱.
  8. المجروحین ۱/۲۸۹.
  9. خلاصة الاقوال ۲۲۱.
  10. رجال النجاشی ۱/۳۶۳.
  11. تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.
  12. الذریعه ۲۴/۳۳۰.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۲۷.