قطع رحم

قطع رحم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قطع رحم در معارف مهدویت - قطع رحم در جامعه‌شناسی اسلامی- نفی قطع رحم در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

اسلام قطع رحم (بی‌توجهی، تضییع حقوق، و قطع ارتباط متناسب و مورد انتظار با خویشان) را ممنوع کرده است. در تفسیر آیه ۲۷ سوره بقره که به دلیل عمومیت، قطع رحم را نیز شامل می‌گردد، آمده است: فاسقان پیوندهایی را که خدا دستور داده برقرار بماند، قطع می‌کنند، این پیوندها شامل پیوند خویشاوندی، پیوند دوستی، پیوندهای اجتماعی، پیوند و ارتباط با رهبران الهی و پیوند و رابطه با خداست و به این ترتیب نباید معنی آیه را به قطع رحم و زیر پا گذاشتن رابطه‌های خویشاوندی منحصر دانست؛ لذا بعضی از مفسران آن را به قطع رابطه با پیامبر و مؤمنان، یا قطع رابطه با پیامبران دیگر و کتب آسمانی آنها که خدا دستور پیوند با همه آنها را داده است، تفسیر کرده‌اند که پیداست این تفسیرها نیز بیان کننده بخشی از مفهوم کلی آیه است.

مذمت قاطع رحم در گفتار پیامبر اعظم(ص)

1. وارد نشدن به بهشت: قاطع رحم به بهشت نمی‌رود: «لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ قَاطِعُ رَحِمٍ».
2. دوری از رحمت: رحمت خدا بر قومی که با خویشان خود قطع رابطه نموده است، فرود نمی‌آید: «إِنَّ الرَّحْمَةَ لَا تَنْزِلُ عَلَى قَوْمٍ قَاطِعِ رَحِمٍ».
3. دیدن وبال قبل از مرگ: هر که با خویشاوند خود قطع رابطه کند یا قسم دروغ خورد، پیش از آنکه بمیرد و بال آن را می‌بیند: «مَنْ قَطَعَ رَحِمَاً أَوْ حَلَفَ عَلَى يَمِينٍ فَاجِرةٍ رَأَى وَ بَالَهُ قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ».

منابع

1. شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم
2. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم