کربلایی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۶

کربلایی منسوب به کربلا، اهل کربلا، کسی که به زیارت کربلا رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ مردم را آنجا که نام او ندانند.

مقدمه

کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا^[۱]. همان‌گونه که زائران خانۀ خدا را حاج و حاجی گویند، بعنوان تکریم و احترام، به زائران حرم امام رضا(ع) "مشهدی" و به زوار کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به زیارت قبر امام حسین(ع) موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات قیام عاشورا را داشته باشد و با الهام از آن حماسه شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: امّت کربلایی، شور کربلایی. ابداع این لقب، از اسباب ماندگاری ارزش‌های معنوی این دیار و مدفون در آن مزار است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار فرهنگی و مقدّس دارد^[۲].

منابع

3 محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ لغت‌نامه، دهخدا.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۰۰.

[1] لغت‌نامه، دهخدا.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۰۰.

[۱]

[۲]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-'''کربلایی''' منسوب به [[کربلا]]، [[اهل کربلا]]، کسی که به [[زیارت کربلا]] رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ [[مردم]] را آنجا که نام او ندانند.
+'''کربلایی''' منسوب به [[کربلا]]، اهل کربلا، کسی که به [[زیارت کربلا]] رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ [[مردم]] را آنجا که نام او ندانند.
 == مقدمه ==
-کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] [[خانۀ خدا]] را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به زائران [[حرم امام رضا]]{{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که [[حال]] و هوا و خصوصیّات [[قیام عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، [[شور]] کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری [[ارزش‌های معنوی]] این [[دیار]] و مدفون در آن [[مزار]] است و بیش از یک تعبیر [[عرفی]]، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۰۰.</ref>.
+کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] خانۀ خدا را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به زائران [[حرم امام رضا]]{{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات [[قیام عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، شور کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری ارزش‌های معنوی این [[دیار]] و مدفون در آن مزار است و بیش از یک تعبیر [[عرفی]]، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۰۰.</ref>.
 == منابع ==