شرید: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
*آن حضرت به [[ابراهیم بن علی مهزیار]] فرمود: "پدرم به من وصیت نمود که در زمین منزل نگیرم، مگر جایی که از همه‌جا مخفی‌تر و دورتر باشد، به جهت پنهان کردن امر خود و محکم کردن محل خود از حیله دشمنان و گمراهان"<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۲۹.</ref>.
*آن حضرت به [[ابراهیم بن علی مهزیار]] فرمود: "پدرم به من وصیت نمود که در زمین منزل نگیرم، مگر جایی که از همه‌جا مخفی‌تر و دورتر باشد، به جهت پنهان کردن امر خود و محکم کردن محل خود از حیله دشمنان و گمراهان"<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۲۹.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
* [[القاب امام مهدی چیستند؟ (پرسش)]]
{{:پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۳ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۱۵

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • یکی از القاب حضرت مهدی(ع)‏ "شرید"، به معنای آواره است. از آن‏جا که آن بزرگوار در دوران غیبت، منزلی معین، خاص و همیشگی ندارد، به این لقب خوانده شده است.
  • اصبغ بن نباته گوید: از امیر مؤمنان(ع) شنیدم که می‌‏فرمود: صاحب این امر، شرید یعنی آواره، طرید یعنی رانده، فرید یعنی تک و وحید یعنی تنها است[۱][۲].

شرید در موعودنامه

  • از القاب حضرت و به معنی "رانده شده" است. یعنی رانده شده از خلایق، چون حضرتش را نشناختند، قدر نعمت وجودش را ندانستند، ذریه طاهره‌اش را کشتند و حتی ادلّه بر اصل نبودن و نفی تولّدش اقامه کردند.
  • آن حضرت به ابراهیم بن علی مهزیار فرمود: "پدرم به من وصیت نمود که در زمین منزل نگیرم، مگر جایی که از همه‌جا مخفی‌تر و دورتر باشد، به جهت پنهان کردن امر خود و محکم کردن محل خود از حیله دشمنان و گمراهان"[۳][۴].

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۶، ح ۱۳
  2. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۷۰.
  3. نجم الثاقب، باب دوم.
  4. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۲۹.