۳۳٬۷۴۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=155%|' به '{{عربی|اندازه=100%|') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==رابطه بوسیدن ضریح با [[زیارت]]== | ==رابطه بوسیدن ضریح با [[زیارت]]== | ||
*ادب دیگر در [[زیارت]]، که نشانه [[محبت]] و ارادت بیشتر است، نزدیک شدن به قبر، دست نهادن به آن، بوسیدن و ابراز اشتیاق است. داستان [[زیارت]] اربعین جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی گواه این [[زیارت]] عاشقانه است که دست روی قبر [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}} نهاد و بر او درود و سلام داد. در حدیث [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: {{عربی|اندازه= | *ادب دیگر در [[زیارت]]، که نشانه [[محبت]] و ارادت بیشتر است، نزدیک شدن به قبر، دست نهادن به آن، بوسیدن و ابراز اشتیاق است. داستان [[زیارت]] اربعین جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی گواه این [[زیارت]] عاشقانه است که دست روی قبر [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}} نهاد و بر او درود و سلام داد. در حدیث [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: {{عربی|اندازه=100%|«صَلّوا إِلی جَانِبِ قَبْرِ النَّبِی، وَانْ کانَتْ صَلاهُ المؤمِنِینَ تَبْلُغُهُ اینَما کانُوا»}}<ref> بحار الأنوار، ج ۹۷، ص ۱۵۶.</ref> کنار قبر پیامبر بر او صلوات و درود بفرستید، هرچند درود مؤمنان هرجا که باشند به او میرسد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۷، ۳۴۸.</ref>. | ||
*مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان، ضمن بحث از آداب [[زیارت]] به این نکته اشاره میکند که برخی میپندارند رعایت ادب نسبت به حریم [[امامت]] به آن است که [[زائر]] هرچه دورتر بایستد و به قبر و ضریح نزدیک نشود، آنگاه این را وهم و اشتباه میداند و تأکید میکند که نزدیک شدن به قبر و ضریح و بوسیدن آن یکی از آداب است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۷، ۳۴۸.</ref>. | *مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان، ضمن بحث از آداب [[زیارت]] به این نکته اشاره میکند که برخی میپندارند رعایت ادب نسبت به حریم [[امامت]] به آن است که [[زائر]] هرچه دورتر بایستد و به قبر و ضریح نزدیک نشود، آنگاه این را وهم و اشتباه میداند و تأکید میکند که نزدیک شدن به قبر و ضریح و بوسیدن آن یکی از آداب است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۷، ۳۴۸.</ref>. | ||
*البته رعایت این ادب و استحباب، وقتی است که ازدحام جمعیت نباشد و عمل به آن مزاحمتی بر دیگران نداشته باشد و فشار نیاورد، یا حال معنوی [[زائر]] را به هم نزند. چه بسا یک کار مستحب، در شرایطی تبدیل به امر غیر مطلوب میگردد. مثل بوسیدن حجرالأسود که در شرایط خلوت و عادی بسیار پسندیده است، ولی در ازدحام جمعیت بوسیدن یا لمس آن، به قیمت له کردن دیگران یا اذیت و آزار، روا نیست. در شرایط ازدحام در حرمها بهتر آن است که انسان کناری بایستد و با فاصله و حالت آرامش خود و راحتی دیگران [[زیارتنامه]] بخواند و این تصور عوامانه را که اگر دست به ضریح نرسد [[زیارت]] قبول نیست، از ذهن خود بیرون کند. کسی هم که کنار ضریح می رود و لمس میکند یا بوسه بر آن میزند، خوب است که توقف نکند و فرصت و امکانی برای دیگران هم بدهد که به این فیض برسند و استفاده از ضریح را [[حق]] اختصاصی خویش نشمارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۷، ۳۴۸.</ref>. | *البته رعایت این ادب و استحباب، وقتی است که ازدحام جمعیت نباشد و عمل به آن مزاحمتی بر دیگران نداشته باشد و فشار نیاورد، یا حال معنوی [[زائر]] را به هم نزند. چه بسا یک کار مستحب، در شرایطی تبدیل به امر غیر مطلوب میگردد. مثل بوسیدن حجرالأسود که در شرایط خلوت و عادی بسیار پسندیده است، ولی در ازدحام جمعیت بوسیدن یا لمس آن، به قیمت له کردن دیگران یا اذیت و آزار، روا نیست. در شرایط ازدحام در حرمها بهتر آن است که انسان کناری بایستد و با فاصله و حالت آرامش خود و راحتی دیگران [[زیارتنامه]] بخواند و این تصور عوامانه را که اگر دست به ضریح نرسد [[زیارت]] قبول نیست، از ذهن خود بیرون کند. کسی هم که کنار ضریح می رود و لمس میکند یا بوسه بر آن میزند، خوب است که توقف نکند و فرصت و امکانی برای دیگران هم بدهد که به این فیض برسند و استفاده از ضریح را [[حق]] اختصاصی خویش نشمارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۷، ۳۴۸.</ref>. |