عرض اعمال: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*براساس [[روایات]]، اعمال شیعیان در روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه بر [[امام زمان]] {{ع}} عرضه می‌شود. در این صورت لازم است انسان، مراقب باشد عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد امام {{ع}} شود و آن وجود مقدس را برنجاند. از [[امام مهدی]] {{ع}} روایت شده که: "اعمال امت در هر دوشنبه و پنج‌شنبه بر پیغمبر {{صل}} عرضه می‌شود، پس به آن آگاه می‌گردد. همچنین بر [[ائمه]] {{عم}} عرضه می‌شود و به آن علم پیدا می‌کنند."<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم.</ref>. [[روایات]] در باب عرضه اعمال به حضرات [[ائمه]] {{عم}} به حد تواتر است، ولی مضامین آن‌ها از نظر کیفیت و وقت عرضه متفاوت است: هر بامداد، هر پنج‌شنبه و دوشنبه، هرشب پنج‌شنبه، اول هرماه. و به روایتی نیمه شعبان، همه اعمال دوران سال بر حضرات معصومین {{عم}} عرضه می‌گردد<ref>معارف و معاریف، ج ۷، ص ۳۳۷.</ref>.  
*براساس [[روایات]]، اعمال شیعیان در روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه بر [[امام زمان]] {{ع}} عرضه می‌شود. در این صورت لازم است انسان، مراقب باشد عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد [[امام]]{{ع}} شود و آن وجود مقدس را برنجاند. از [[امام مهدی]] {{ع}} روایت شده که: "اعمال امت در هر دوشنبه و پنج‌شنبه بر [[پیامبر خاتم|پیغمبر]]{{صل}} عرضه می‌شود، پس به آن آگاه می‌گردد. همچنین بر [[ائمه]] {{عم}} عرضه می‌شود و به آن علم پیدا می‌کنند."<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم.</ref>. [[روایات]] در باب عرضه اعمال به حضرات [[ائمه]] {{عم}} به حد تواتر است، ولی مضامین آن‌ها از نظر کیفیت و وقت عرضه متفاوت است: هر بامداد، هر پنج‌شنبه و دوشنبه، هرشب پنج‌شنبه، اول هرماه. و به روایتی نیمه شعبان، همه اعمال دوران سال بر حضرات معصومین {{عم}} عرضه می‌گردد<ref>معارف و معاریف، ج ۷، ص ۳۳۷.</ref>.  
*[[عبدالله بن ابان زیات]] می‌گوید: به [[حضرت رضا]] {{ع}} عرض کردم که برای من و خاندانم دعایی بکنید. حضرت فرمودند: "مگر من دعا نمی‌کنم‌؟ به خدا سوگند اعمال شما در هرروز و شبی بر من عرضه می‌شود، لذا در هرمورد که مناسب باشد دعا می‌کنم." عبدالله می‌گوید: از این حرف امام تعجب کردم. امام {{ع}} وقتی متوجه تعجب من شدند، فرمودند: آیا کتاب خداوند را نمی‌خوانی، آن‌جا که می‌فرماید: {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}﴾}}<ref>سوره توبه، ۱۰۵، منبع حدیث، کافی، ج ۱، کتاب الحجة.</ref> و نیز نقل شده که روزی [[امام صادق]] {{ع}} خطاب به مردی که در مجلس آن حضرت حضور داشتند، فرمودند: چرا [[رسول خدا]] {{صل}} را از خود می‌رنجانید؟ شخصی از حضرت سؤال کرد: یا بن رسول الله! ما چگونه [[رسول خدا]] را ناراحت می‌کنیم‌؟ حضرت فرمودند: مگر نمی‌دانی که اعمال شما بر [[رسول خدا]] {{صل}} عرضه می‌شود، پس اگر معصیتی در اعمال شما مشاهده نماید، باعث ناراحتی خاطر او خواهد شد. پس با اعمال بدتان [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را ناراحت نکنید، بلکه سعی کنید با اعمال خوبتان او را مسرور سازید<ref>نشریه موعود، شماره ۱۸، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۸۶.</ref>.
*[[عبدالله بن ابان زیات]] می‌گوید: به [[حضرت رضا]] {{ع}} عرض کردم که برای من و خاندانم دعایی بکنید. حضرت فرمودند: "مگر من دعا نمی‌کنم‌؟ به خدا سوگند اعمال شما در هرروز و شبی بر من عرضه می‌شود، لذا در هرمورد که مناسب باشد دعا می‌کنم." عبدالله می‌گوید: از این حرف [[امام]] تعجب کردم. [[امام]]{{ع}} وقتی متوجه تعجب من شدند، فرمودند: آیا کتاب خداوند را نمی‌خوانی، آن‌جا که می‌فرماید: {{عربی|اندازه=120%|﴿{{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}﴾}}<ref>سوره توبه، ۱۰۵، منبع حدیث، کافی، ج ۱، کتاب الحجة.</ref> و نیز نقل شده که روزی [[امام صادق]] {{ع}} خطاب به مردی که در مجلس آن حضرت حضور داشتند، فرمودند: چرا [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} را از خود می‌رنجانید؟ شخصی از حضرت سؤال کرد: یا بن رسول الله! ما چگونه [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] را ناراحت می‌کنیم‌؟ حضرت فرمودند: مگر نمی‌دانی که اعمال شما بر [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} عرضه می‌شود، پس اگر معصیتی در اعمال شما مشاهده نماید، باعث ناراحتی خاطر او خواهد شد. پس با اعمال بدتان [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} را ناراحت نکنید، بلکه سعی کنید با اعمال خوبتان او را مسرور سازید<ref>نشریه موعود، شماره ۱۸، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۸۶.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۹ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۵۰

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • براساس روایات، اعمال شیعیان در روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه بر امام زمان (ع) عرضه می‌شود. در این صورت لازم است انسان، مراقب باشد عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد امام(ع) شود و آن وجود مقدس را برنجاند. از امام مهدی (ع) روایت شده که: "اعمال امت در هر دوشنبه و پنج‌شنبه بر پیغمبر(ص) عرضه می‌شود، پس به آن آگاه می‌گردد. همچنین بر ائمه (ع) عرضه می‌شود و به آن علم پیدا می‌کنند."[۱]. روایات در باب عرضه اعمال به حضرات ائمه (ع) به حد تواتر است، ولی مضامین آن‌ها از نظر کیفیت و وقت عرضه متفاوت است: هر بامداد، هر پنج‌شنبه و دوشنبه، هرشب پنج‌شنبه، اول هرماه. و به روایتی نیمه شعبان، همه اعمال دوران سال بر حضرات معصومین (ع) عرضه می‌گردد[۲].
  • عبدالله بن ابان زیات می‌گوید: به حضرت رضا (ع) عرض کردم که برای من و خاندانم دعایی بکنید. حضرت فرمودند: "مگر من دعا نمی‌کنم‌؟ به خدا سوگند اعمال شما در هرروز و شبی بر من عرضه می‌شود، لذا در هرمورد که مناسب باشد دعا می‌کنم." عبدالله می‌گوید: از این حرف امام تعجب کردم. امام(ع) وقتی متوجه تعجب من شدند، فرمودند: آیا کتاب خداوند را نمی‌خوانی، آن‌جا که می‌فرماید: ﴿﴿وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ[۳] و نیز نقل شده که روزی امام صادق (ع) خطاب به مردی که در مجلس آن حضرت حضور داشتند، فرمودند: چرا رسول خدا (ص) را از خود می‌رنجانید؟ شخصی از حضرت سؤال کرد: یا بن رسول الله! ما چگونه رسول خدا را ناراحت می‌کنیم‌؟ حضرت فرمودند: مگر نمی‌دانی که اعمال شما بر رسول خدا(ص) عرضه می‌شود، پس اگر معصیتی در اعمال شما مشاهده نماید، باعث ناراحتی خاطر او خواهد شد. پس با اعمال بدتان پیامبر اکرم (ص) را ناراحت نکنید، بلکه سعی کنید با اعمال خوبتان او را مسرور سازید[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. نجم الثاقب، باب یازدهم.
  2. معارف و معاریف، ج ۷، ص ۳۳۷.
  3. سوره توبه، ۱۰۵، منبع حدیث، کافی، ج ۱، کتاب الحجة.
  4. نشریه موعود، شماره ۱۸، ص ۷۲.
  5. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۸۶.