*بنابه اهمیت اعتقاد به وصایت و [[وصی]] بودن [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}}، شماری از عالمان [[شیعه]] برای اثبات این مسألۀ اعتقادی، کتاب‌های فراوان نوشته‌اند که برخی از آنها با عنوان "اثبات الوصیّه" است. از جمله می‌توان از "اثبات الوصیۀ" [[علی بن حسین مسعودی]]، [[احمد بن رمیح، هشام بن حکم]]، [[سیّد هاشم بحرانی]]، [[علامه حلی]] و [[شیخ صدوق]]) یاد کرد<ref>الذریعه، ج ۱ ص ۱۱۰</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۰.</ref>.
#تغییر_مسیر [[ إثبات الوصیة للإمام علی بن ابی طالب (کتاب)]]
*کتابی است از "ابی الحسن علی بن الحسین بن علی المسعودی". مسعودی در شهر بابل به دنیا آمد. در بغداد کسب دانش کرد<ref>مروج الذهب، ج ۱، ص ۲۷۷. </ref>. به مصر، بصره، فارس، کرمان، هند، چین و عمان رفت تا از دانشمندان آن دیار بهره بگیرد. بالاخره در مصر اقامت گزید و در سال ۳۴۵ یا ۳۶۳ ق در همان جا بدرود حیات گفت. مسعودی را از بزرگان دانش رجال و تراجم، شخصیت برجسته علمی، جلیل القدر، مورد اطمینان و بزرگوار معرفی کرده‌اند<ref>روضات الجنّه، خوانسارى، ج ۴، ص ۲۸۲. </ref>. کتاب "اثبات الوصیه" موضوعات تاریخی، اعتقادی و. . . را دربر دارد. ابتدا به بیان جنود عقل و جهل، خلق جن و انس و سجود ملائکه پرداخته است. آن‌گاه، جریان‌های تاریخی را از هبوط آدم، رسالت انبیاء الهی و مردان بزرگ، تا ولادت [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} به بحث می‌گذارد. از نظر تاریخی در محدوده تاریخ [[ائمه]] {{عم}}، جریان‌هایی که در عصر هرامامی اتفاق افتاده، شیوه برخورد آنان با حاکمان زمان و عکس‌العمل‌های حاکمان را به رشته تحریر در می‌آورد. در پایان، امامت [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} را از زبان مخبران صادق اثبات می‌کند و موضوعاتی را به شرح زیر، در باب امامت امام دوازدهم و مسأله غیبت وی، به بوته بررسی می‌نهد: امام زمان فرزند کیست؟ ویژگی‌های حضرت، انتظار فرج، نشانه‌های ظهور، مقابله حضرت به هنگام ظهور با ستمکاران<ref>چشم‌به‌راه مهدى، ص ۴۵۵. </ref> و. . .<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۹.</ref>.
