گواهی پیامبران بر نبوت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن'
جز (جایگزینی متن - '﴾' به ' ')
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن')
خط ۱: خط ۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
* دین نزد خداوند متعال یکی و آن اسلام است، همانی که هسته مشترک و متحد [[انبیا|انبیای الهی]] است و همه [[پیامبران]] به آن دعوت کرده‌اند. شهادت به وحدانیت خداوند، و [[رسالت]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}} از ضروریات اولیه و ذاتی دین اسلام است. در همین راستا [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} فرمود:"خداوند عظیم‌ الشأن به [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[وحی]] فرمود: به بنی‌ اسرائیل بگو به من، و به [[رسول]] امی من، ایمان آورند<ref>{{عربی|اندازه=120%|" أَوْحَى‏ اللَّهُ‏ تَعَالَى‏ جَلَّتْ‏ عَظَمَتُهُ‏ إِلَى‏ عِيسَى‏ ... أَخْبِرْهُمْ آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي النَّبِيِّ الْأُمِّي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ قصص الأنبیاء، ص:۲۷۱.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
* دین نزد خداوند متعال یکی و آن اسلام است، همانی که هسته مشترک و متحد [[انبیا|انبیای الهی]] است و همه [[پیامبران]] به آن دعوت کرده‌اند. شهادت به وحدانیت خداوند، و [[رسالت]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}} از ضروریات اولیه و ذاتی دین اسلام است. در همین راستا [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} فرمود:"خداوند عظیم‌ الشأن به [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[وحی]] فرمود: به بنی‌ اسرائیل بگو به من، و به [[رسول]] امی من، ایمان آورند<ref>{{عربی|اندازه=120%|" أَوْحَى‏ اللَّهُ‏ تَعَالَى‏ جَلَّتْ‏ عَظَمَتُهُ‏ إِلَى‏ عِيسَى‏ ... أَخْبِرْهُمْ آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي النَّبِيِّ الْأُمِّي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ قصص الأنبیاء، ص:۲۷۱.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*بدیهی است ایمان و اعتقاد امت‌های انبیای پیشین به این مهم، یعنی [[رسالت]] [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}}، مستلزم آن است که این اعتقاد در کتب انبیای گذشته بیان شده، و به ظهور ایشان وعده داده شده باشد. قرآن کریم به ثبت نام و نشان [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} در تورات و انجیل این‌گونه اشاره می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ }} }}<ref>همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ سوره اعراف، آیه: ۱۵۷.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*بدیهی است ایمان و اعتقاد امت‌های انبیای پیشین به این مهم، یعنی [[رسالت]] [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}}، مستلزم آن است که این اعتقاد در کتب انبیای گذشته بیان شده، و به ظهور ایشان وعده داده شده باشد. قرآن کریم به ثبت نام و نشان [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} در تورات و انجیل این‌گونه اشاره می‌فرماید: {{متن قرآن|الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ }} }}<ref>همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ سوره اعراف، آیه: ۱۵۷.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*[[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}}، اسامی [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} را در [[کتب آسمانی]] پیشین چنین معرفی می‌فرمایند:"اسم [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} در صحف ابراهیم، ماحِی؛ در تورات، حادّ؛ در انجیل، احمد، و در قرآن، محمد است. ماحی، به معنی آن است که بت‌ها و هر معبودی جز خداوند رحمان را محو می‌کند. حادّ، به معنای کسی است که با دشمنان خدا و دین، چه درو باشد و چه نزدیک، دشمنی می‌کند. احمد، بدین معناست که به سبب کارهای پسندیده‌ای که دارد، در تمام [[کتب آسمانی]]، مورد حمد و ستایش خداوند قرار گرفته است. و محمد، بدین معناست که خداوند، [[فرشتگان]]، و همه [[انبیا]] و [[رسولان]] وی، و همه امت‌های ایشان، وی را ستایش نموده و بر وی درود می‌فرستند<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص:۱۷۷ – ۱۷۸.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*[[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}}، اسامی [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} را در [[کتب آسمانی]] پیشین چنین معرفی می‌فرمایند:"اسم [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} در صحف ابراهیم، ماحِی؛ در تورات، حادّ؛ در انجیل، احمد، و در قرآن، محمد است. ماحی، به معنی آن است که بت‌ها و هر معبودی جز خداوند رحمان را محو می‌کند. حادّ، به معنای کسی است که با دشمنان خدا و دین، چه درو باشد و چه نزدیک، دشمنی می‌کند. احمد، بدین معناست که به سبب کارهای پسندیده‌ای که دارد، در تمام [[کتب آسمانی]]، مورد حمد و ستایش خداوند قرار گرفته است. و محمد، بدین معناست که خداوند، [[فرشتگان]]، و همه [[انبیا]] و [[رسولان]] وی، و همه امت‌های ایشان، وی را ستایش نموده و بر وی درود می‌فرستند<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص:۱۷۷ – ۱۷۸.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*آیه دیگری از قرآن دلالت می‌کند که دانشمندان اهل کتاب نسبت به [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}}، شناخت دقیق و روشنی داشته‌اند: {{عربی| {{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}} }}<ref> کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند؛ سوره بقره، آیه: ۱۴۶.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*آیه دیگری از قرآن دلالت می‌کند که دانشمندان اهل کتاب نسبت به [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}}، شناخت دقیق و روشنی داشته‌اند: {{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}} }}<ref> کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند؛ سوره بقره، آیه: ۱۴۶.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*در راستای اعتقاد به اسلام و مبانی آن، [[انبیا]] در طول تاریخ، مردم زمان خویش را به آمدن [[رسولان]] بعدی، به‌ویژه [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} وعده می‌دادند. از این اطلاع‌رسانی در زبان مذهبی با واژه بشارت یاد شده است. قرآن کریم از زبان عیسی بن مریم {{ع}} می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ }} }}<ref> ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ سوره صف، آیه:۶.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*در راستای اعتقاد به اسلام و مبانی آن، [[انبیا]] در طول تاریخ، مردم زمان خویش را به آمدن [[رسولان]] بعدی، به‌ویژه [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} وعده می‌دادند. از این اطلاع‌رسانی در زبان مذهبی با واژه بشارت یاد شده است. قرآن کریم از زبان عیسی بن مریم {{ع}} می‌فرماید: {{متن قرآن| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ }} }}<ref> ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ سوره صف، آیه:۶.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*[[پیامبر]] بزرگ اسلام {{صل}} در مورد بشارت به [[نبوت]] خود می‌فرمایند:"ای مردم، [[انبیا]] و [[رسولان]] پیشین، جملگی به من بشارت داده‌اند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" أَيُّهَا النَّاسُ‏ بِي‏ وَ اللَّهِ‏ بُشِّرَ الْأَوَّلُونَ‏ مِنَ‏ النَّبِيِّينَ‏ وَ الْمُرْسَلِينَ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ احتجاج، ج۱، ص۶۰.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*[[پیامبر]] بزرگ اسلام {{صل}} در مورد بشارت به [[نبوت]] خود می‌فرمایند:"ای مردم، [[انبیا]] و [[رسولان]] پیشین، جملگی به من بشارت داده‌اند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" أَيُّهَا النَّاسُ‏ بِي‏ وَ اللَّهِ‏ بُشِّرَ الْأَوَّلُونَ‏ مِنَ‏ النَّبِيِّينَ‏ وَ الْمُرْسَلِينَ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ احتجاج، ج۱، ص۶۰.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*علاوه بر آیات فوق الذکر، در چندین آیه دیگر از آیات قرآنی موضوع [[نبوت]] [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] در [[کتب آسمانی]] پیشین و بشارت به آن بزرگوار مطرح گردیده است<ref>بقره / ۸۹ و ۱۰۱؛ آل عمران / ۸۱ – ۸۲ و ۱۸۷؛ انعام / ۲۰؛ شعراء / ۱۹۶ – ۱۹۷.</ref>. این امر از اهمیت و جایگاه این اعتقاد در مکتب [[انبیا]] حکایت می‌کند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
*علاوه بر آیات فوق الذکر، در چندین آیه دیگر از آیات قرآنی موضوع [[نبوت]] [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] در [[کتب آسمانی]] پیشین و بشارت به آن بزرگوار مطرح گردیده است<ref>بقره / ۸۹ و ۱۰۱؛ آل عمران / ۸۱ – ۸۲ و ۱۸۷؛ انعام / ۲۰؛ شعراء / ۱۹۶ – ۱۹۷.</ref>. این امر از اهمیت و جایگاه این اعتقاد در مکتب [[انبیا]] حکایت می‌کند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref>.
خط ۲۵: خط ۲۵:


===دوم===
===دوم===
* [[پیامبر اکرم]] در اثبات [[رسالت]] خویش، در مقابل یهودیان و مسیحیان احتجاج می‌ورزند به متون مقدس اهل کتاب، و علمای یهود و نصاری، در مقابل این ادعا، کاری جز سکوت انجام ندادند؛ قرآن در این زمینه می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}} }}<ref> کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند؛ سوره بقره، آیه:۱۴۶.</ref> <ref>ر.ک. [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج۲، ص:۱۷۰ - ۱۷۵.</ref>.
* [[پیامبر اکرم]] در اثبات [[رسالت]] خویش، در مقابل یهودیان و مسیحیان احتجاج می‌ورزند به متون مقدس اهل کتاب، و علمای یهود و نصاری، در مقابل این ادعا، کاری جز سکوت انجام ندادند؛ قرآن در این زمینه می‌فرماید: {{متن قرآن| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}} }}<ref> کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند؛ سوره بقره، آیه:۱۴۶.</ref> <ref>ر.ک. [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج۲، ص:۱۷۰ - ۱۷۵.</ref>.