آیا امام مهدی معجزه‌ای دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| نمایه وابسته     =  

| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    =  

| پاسخ‌دهنده        =[[رسول رضوی]]

| پاسخ‌دهندگان      =

::::::«قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است که اشاره‌ای هرچند مختصر، به معنا و تعریف [[معجزه]] داشته باشیم. [[محقق خویی]]، در تعریف [[معجزه]] می‌نویسد: "[[معجزه]]، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از مناصب الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق قوانین طبیعی است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند<ref>آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص ۳، (به نقل از: إیضاح المراد فی شرح کشف المراد، ربانی گلپایگانی، ص ۳۴۵).</ref>. چون خداوند، بعد از خاتم انبیا [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} [[امامان]]{{عم}} را مجریان شریعت و جانشینان طریقت آن حضرت و حجت خویش در روی زمین قرار داده تا راه هدایت را بر مردم هموار کنند و از آن‌جا که همواره در طول تاریخ، مدعیان دروغین [[نبوت]] و [[امامت]]، واقعیت را بر مردم مشتبه می‌کردند و مردم را به گمراهی و ضلالت می‌کشاندند، لازم است که راهی برای شناخت [[امام]] و حجت، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است که در اصطلاح متکلمان، "[[معجزه]]" و در اصطلاح قرآن، "بینه" و "آیه" نامیده می‌شود. خداوند می‌فرماید:{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}<ref>ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ سوره الحدید: ۲۵.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت اعطای [[معجزه]] از سوی خداوند، سؤال شد. حضرت، در جواب فرمودند: [[معجزه]]، علامتی است از طرف خداوند که آن‌را فقط به [[انبیا]] و رسل و [[امامان]] اعطا می‌کند تا صدق آنان از دروغ دروغگو شناخته شود<ref>بحار الأنوار، ج ۱۱، ص ۷۱.</ref>. حال، با توجه به این‌که جمیع مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا عقیده دارند - چنان‌که [[تفتازانی]] می‌گوید: "جمهور مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا معتقد هستند<ref>الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق علی ربانی گلپایگانی، ص ۱۳۲.</ref>" - پس انجام دادن معجزات و کرامات از سوی [[امامان]]{{عم}} - و از جمله [[امام زمان]]{{ع}} - که حجت‌های خداوند بر روی زمین و وارثان زمین هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتاب‌های تاریخی و روایی و ورق‌زدن صفحات آن، مشاهده می‌کنیم که معجزات و کرامات فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است. بعد از این مقدمه باید گفت، معجزات آن حضرت، دو دسته است:

:::::#معجزاتی که آن حضرت در دوران تولد و کودکی و [[غیبت]]، انجام داده‌اند:

:::::##'''تولد بدون ظاهر شدن آثار حمل‌:''' از [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نقل شده که به [[حکیمه]] (دختر [[امام جواد]]{{ع}}) فرمود: "امشب، به خانه ما بیا؛ زیرا، امر مهمی رخ خواهد داد. حکیمه پرسید: چه اتفاقی؟. [[امام]]{{ع}} فرمود: [[قائم]] [[آل محمد]] امشب به دنیا خواهد آمد. حکیمه پرسید: از چه کسی؟. [[امام]] {{ع}} فرمود: از نرجس. حکیمه می‌گوید: به نزد نرجس رفتم و به او، فرزند بزرگواری را بشارت دادم، درحالی‌ که هیچ اثر حملی در او مشاهده نکردم"<ref>سید هاشم بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۸، ص ۱۰ و ۲۶.</ref>. چنین معجزه‌ای، در مورد [[حضرت موسی]]{{ع}} هم بیان شده است. در مادر او، یوکابد، هیچ آثار حملی ظاهر نبود<ref>هاشم رسولی محلاتی، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء، ج ۲، ص ۴۶.</ref> و تا روزی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به دنیا آمد، کسی نفهمید که او حامله است.

:::::##'''[[قرآن]] خواندن در بدو تولد:''' هنگامی که [[امام مهدی]] {{ع}} از مادر متولد شد، ایشان را به [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} دادند. آن حضرت، وی را در آغوش گرفت و فرمود: "[[قرآن]] بخوان". [[امام مهدی]] {{ع}} شروع به [[قرآن]] خواندن کرد<ref>سید هاشم بحرانی، تبصرة الولی، ج ۱۸.</ref>.

:::::##'''شفای مریض لاعلاج‌:''' [[محمد بن یوسف]] نقل می‌کند، به مرضی دچار شدم که پزشکان از علاج آن ناامید شدند. نامه‌ای به حضرت [[امام مهدی]] {{ع}} نوشتم و از آن حضرت، طلب شفا کردم. ایشان در جواب نوشتند: خداوند، بر تو لباس عافیت بپوشاند. مدتی نگذشت که شفا پیدا کردم و وقتی پزشکان از این ماجرا مطلع شدند، گفتند: این شفا و عافیت، به یقین، از جانب‌ خداوند بوده است"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۲۹۷؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۵۱۹.</ref>.

:::::##'''طلا شدن سنگ‌ریزه‌:''' یکی از اهالی مدائن می‌گوید: به همراه رفیقم، به حج می‌رفتیم. در نزدیکی موقف، فقیری به سوی ما آمد. ما به او جواب رد دادیم. سپس به سوی جوانی خوش‌سیما که ردایی پوشیده بود رفت. او، سنگی از روی زمین برداشت و به فقیر داد. شخص فقیر، مدت زیادی در حق او دعا می‌کرد. در این هنگام، آن جوان غائب شد. ما به نزد مرد فقیر رفتیم و گفتیم: "وای بر تو! آیا برای گرفتن یک سنگ، این‌قدر دعا می‌کنی؟" که ناگهان در دست او سنگی از طلا دیدیم که در حدود بیست مثقال می‌شد. وقتی در مورد آن جوان از اهل مکه و مدینه سوال کردیم، گفتند: "چنین شخصی از علویان است و هرسال با پای پیاده به حج می‌آید"<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۳۳۲؛ مدینة المعاجز، ج ۸، ص ۷۱.</ref>.

:::::##'''خبر دادن از غیب‌''' از پسر [[مهزیار]] نقل شده که در سفری با کشتی همراه پدرم بودم و مال زیادی به همراه او بود. پدرم، دچار بیماری سختی شد و گفت: "من، در حال مردن هستم.". و در مورد آن اموال، وصیت کرد که آن‌ها را به [[امام زمان]]{{ع}} بدهم. از این وصیت تعجب کردم، ولی مطمئن بودم که پدرم بی‌هوده سخن نمی‌گوید. با خود گفتم: "اگر امر برایم روشن شد، مانند دوران [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} به وصیت عمل می‌کنم و الا آن‌را صدقه می‌دهم". مدتی در عراق بودم تا این‌که فرستاده‌ای از جانب [[امام زمان]]{{ع}} آمد و مشخصات مال و محل مخفی کردن آن‌را گفت و حتی بعضی از مشخصاتی را که خودم هم نمی‌دانستم، بیان کرد و من هم مال را به او دادم<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص ۲۸۲.</ref>.

:::::#معجزاتی که [[امام مهدی]] {{ع}} به هنگام [[ظهور]] انجام خواهد داد. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "هیچ معجزه‌ای از معجزات [[انبیا]] نیست مگر این‌که خداوند آن‌را به دست [[حضرت قائم]]{{ع}} برای اتمام حجت، بر دشمنان ظاهر خواهد کرد<ref>لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الأثر فی الإمام الثانی عشر، ص ۳۱۲.</ref>.

::::::بنابراین، معجزات آن حضرت به دوره [[غیبت]] و قبل از آن، ختم نمی‌شود و به هنگام [[ظهور]] نیز آن حضرت برای معرفی حقانیت خویش و اتمام حجت بر دشمنان و منکران، معجزاتی را انجام خواهند داد»<ref>[[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۵۱-۵۵.</ref>.