نیمه شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پی...)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مهدویت/بالا}}
{{مهدویت}}
{{مهدویت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''[[امام مهدی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] | [[امام مهدی در حدیث]] | [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۹

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • نیمه شعبان اگرچه شرافتش را وامدار مولود خجسته‌‏ای است که در این روز زمین را با قدوم خویش متبرک ساخته است، در تقویم عبادی اهل ایمان، نیز از جایگاه و مرتبه والایی برخوردار است. در روایاتی که از طریق شیعه و اهل سنت نقل شده[۱]، فضیلت‏‌های بسیاری برای عبادت و راز و نیاز در شب و روز خجسته نیمه شعبان برشمرده شده است.
  • رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: "هرکس شب عید و شب نیمه شعبان را با عبادت زنده بدارد، روزی که قلب‌‏ها همه بمیرند، قلب او نخواهد مرد"[۲].
  • از امام صادق(ع) روایت شده است که پدر بزرگوارش- در پاسخ کسی که از فضیلت شب نیمه شعبان پرسیده بود- فرمود: "این شب، برترین شب‏ها پس از شب قدر است. خداوند سبحانه و تعالی در این شب، فضلش را بر بندگان جاری می‏‌سازد و از منت خویش، گناهان آنان را می‌‏بخشد. پس بکوشید در این شب به خداوند سبحانه و تعالی نزدیک شوید.

همانا این شب، شبی است که خداوند سبحانه و تعالی به وجود خود سوگند خورده است که در آن، درخواست کننده‌‏ای را- تا آن‏گاه که درخواست گناه نداشته باشد- از درگاه خود نراند. این شب، شبی است که خداوند سبحانه و تعالی آن را برای ما خاندان قرار داده است؛ همچنان‏که شب قدر را برای پیامبر(ص) قرار داده است؛ پس بر دعا و ثنای خداوند تعالی بکوشید، که هرکس در این شب صد بار او را تسبیح گوید، و صد بار حمد الهی را بر زبان جاری سازد و صد بار زبان به تکبیر گشاید و صد بار بگوید: " لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ "، خداوند سبحانه و تعالی از سر فضل و احسانی که بر بندگان دارد، همه گناهان او را بیامرزد و درخواست‌‏های دنیایی و آخرتی او را برآورده سازد؛ چه درخواست‌‏هایی که بر خداوند سبحانه و تعالی اظهار کرده و چه درخواست‏هایی که‏ اظهار نکرده و خداوند سبحانه و تعالی با علم خود بر آن‏ها آگاه است"[۳].

  • بنابراین شایسته است افزون بر برپایی جشن و سرور در شب با عظمت نیمه شعبان، از بزرگی و عظمت آن شب غافل نشده، اعمال عبادی را به دقت انجام دهیم.
  • بر اساس روایت‏‌های بسیاری که از شیعه و برخی اهل سنت نقل شده، میلاد خجسته امام عصر(ع) در شب نیمه شعبان ۲۵۵ ق واقع و باعث کامل شدن فضیلت این شب مبارک شده است[۴][۵].

نیمه شعبان در موعودنامه

  • در سحر پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرا حضرت مهدی (ع) چشم جهان را روشن کرد. شب نیمه شعبان، شب بسیار مبارکی است و امام باقر (ع) فرمودند: آن شب پس از لیلة القدر، بهترین شب‌ها است[۶]. در شب نیمه شعبان، خواندن دعایی سفارش شده است که مطلع آن چنین است: "اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ مَوْلُودِهَا وَ حُجَّتِكَ وَ مَوْعُودِهَا الَّتِي قَرَنْتَ إِلَى فَضْلِهَا فَضْلًا فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا..."[۷][۸].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۳، ص ۴۶۴، ح ۷۴۵۰، ۷۴۵۱، ۷۴۶۱؛ تفسیر القرطبی، ج ۱۲، ص ۱۶۷ و
  2. " مَنْ‏ أَحْيَا لَيْلَةَ الْعِيدِ وَ لَيْلَةَ النِّصْفِ‏ مِنْ‏ شَعْبَانَ‏ لَمْ‏ يَمُتْ‏ قَلْبُهُ‏ يَوْمَ‏ تَمُوتُ‏ الْقُلُوبُ‏‏ "، حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۷، ص ۴۷۸، ح ۹۹۰۳
  3. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۴، ص ۸۵، ح ۵؛ همچنین ر. ک: سیوطی، الدر المنثور، ج ۶، ص ۲۷
  4. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۵۱۴؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۲۴؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۴۷
  5. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۵۹ - ۴۶۰.
  6. مفاتیح الجنان، باب دوم.
  7. نجم الثاقب، باب یازدهم.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۵۰.