غیبت کبری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*با پایان یافتن دوران [[غیبت صغرا]] در سال ۳۲۰ ق و درگذشت چهارمین سفیر [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، "غیبت کبرا" و به بیان توقیع شریف "غیبت تامه"<ref>  شاید مقصود از" غیبت تامه" این باشد که پنهان‌‏زیستی‏ای که در دوران کوتاه‏ مدت، با ارتباط مردم به واسطه نایب‌‏های چهارگانه و نیز ملاقات‌‏هایی، به صورت ناقص بود، با پایان یافتن نیابت خاص و نیز بسته شدن در ادعای ملاقات، تمام و کامل شد.</ref> آغاز شد که تا امروز ادامه داشته و تا فرارسیدن روز ظهور آن حضرت نیز ادامه خواهد یافت. برخی ویژگی‏‌های این غیبت که آن را از دوران نخست متفاوت می‌‏سازد، عبارت است از:
*با پایان یافتن دوران [[غیبت صغرا]] در سال ۳۲۰ ق و درگذشت چهارمین سفیر [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، "[[غیبت کبرا]]" و به بیان [[توقیع]] شریف "[[غیبت تامه]]"<ref>  شاید مقصود از" غیبت تامه" این باشد که پنهان‌‏زیستی‏ای که در دوران کوتاه‏ مدت، با ارتباط مردم به واسطه نایب‌‏های چهارگانه و نیز ملاقات‌‏هایی، به صورت ناقص بود، با پایان یافتن نیابت خاص و نیز بسته شدن در ادعای ملاقات، تمام و کامل شد.</ref> آغاز شد که تا امروز ادامه داشته و تا فرارسیدن روز [[ظهور]] آن حضرت نیز ادامه خواهد یافت. برخی ویژگی‏‌های این [[غیبت]] که آن را از دوران نخست متفاوت می‌‏سازد، عبارت است از:
#'''طولانی بودن‏:''' بر خلاف [[غیبت صغرا]]، این غیبت، زمانی طولانی را در بر خواهد گرفت.
#'''طولانی بودن‏:''' بر خلاف [[غیبت صغرا]]، این [[غیبت]]، زمانی طولانی را در بر خواهد گرفت.
#'''نامشخص بودن پایان آن‏:''' اگرچه دوره غیبت کبرا محدود خواهد بود؛ امّا پایان آن نامشخص است و جز خداوند سبحانه و تعالی از آن آگاهی ندارد.
#'''نامشخص بودن پایان آن‏:''' اگرچه دوره [[غیبت کبرا]] محدود خواهد بود؛ امّا پایان آن نامشخص است و جز [[خداوند]] سبحانه و تعالی از آن [[آگاهی]] ندارد.
#'''قطع ارتباط ظاهری با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}‏‏:''' به گونه‏‌ای که ارتباط موجود در زمان غیبت صغرا در این دوران وجود نخواهد داشت.
#'''قطع ارتباط ظاهری با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}‏‏:''' به گونه‏‌ای که ارتباط موجود در [[زمان غیبت]] صغرا در این دوران وجود نخواهد داشت.
#'''عامّ بودن نیابت در این دوران‏:''' بر خلاف دوران [[غیبت صغرا]] که ارتباط مردم با آن حضرت، از راه نواب خاص صورت می‏‌گرفت، در این دوران دیگر سفارت و نیابت خاص وجود ندارد و یگانه مرجع مردم، نایبان عام آن حضرت هستند که با ملاک‏‌هایی که در روایات ذکر شده، قابل تشخیص است. در این دوران، مجتهدان جامع شرایط در جایگاه نایب عام، وظیفه اداره جامعه را بر عهده دارند.
#'''عامّ بودن [[نیابت]] در این دوران‏:''' بر خلاف دوران [[غیبت صغرا]] که ارتباط [[مردم]] با آن حضرت، از راه [[نواب خاص]] صورت می‏‌گرفت، در این دوران دیگر [[سفارت]] و [[نیابت خاص]] وجود ندارد و یگانه [[مرجع]] [[مردم]]، [[نایبان عام]] آن حضرت هستند که با ملاک‏‌هایی که در [[روایات]] ذکر شده، قابل تشخیص است. در این دوران، [[مجتهدان]] جامع شرایط در [[جایگاه]] [[نایب عام]]، [[وظیفه]] اداره [[جامعه]] را بر عهده دارند.
#'''فراگیر شدن حاکمیت ستم و جور در زمین‏:''' از ویژگی‏‌های مهم این دوران، گسترش ستم است. که هرچه به گاه [[ظهور]] نزدیک‏‌تر می‌‏شود بر شدت آن افزوده می‏‌شود.
#'''فراگیر شدن [[حاکمیت]] [[ستم]] و [[جور]] در زمین‏:''' از ویژگی‏‌های مهم این دوران، گسترش [[ستم]] است. که هرچه به گاه [[ظهور]] نزدیک‏‌تر می‌‏شود بر شدت آن افزوده می‏‌شود.
#'''شدت یافتن آزمایش‌‏های الهی‏:''' از سنّت‌‏های الهی در همه دوران‌‏ها، امتحان و آزمایش بندگان است؛ امّا به دلیل‏‌هایی این امتحان‌‏ها در دوران غیبت کبرا و به ویژه در آستانه [[ظهور]] شدت بیشتری می‏‌یابد. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]] ما را غیبتی است که زمانش طولانی خواهد بود. گویی [[شیعه]] را می‏‌بینم که در زمان [[غیبت]] او، به این سو و آن سو می‌‏روند. همانند گوسفندانی که چوپان خویش را گم کرده باشند، به دنبال چراگاه می‌‏روند و آن را نمی‌‏یابد. بدانید هرکس در زمان [[غیبت]] او، بر دین خویش ثابت قدم بماند، و در طول مدت ناپیدایی [[قائم]] ما، سنگدل نشده باشد، در بهشت با من و در درجه من خواهد بود"<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۱۴</ref>.
#'''شدت یافتن آزمایش‌‏های الهی‏:''' از سنّت‌‏های الهی در همه دوران‌‏ها، [[امتحان]] و [[آزمایش]] [[بندگان]] است؛ امّا به دلیل‏‌هایی این امتحان‌‏ها در [[دوران غیبت کبرا]] و به ویژه در آستانه [[ظهور]] شدت بیشتری می‏‌یابد. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]] ما را غیبتی است که زمانش طولانی خواهد بود. گویی [[شیعه]] را می‏‌بینم که در زمان [[غیبت]] او، به این سو و آن سو می‌‏روند. همانند گوسفندانی که چوپان خویش را گم کرده باشند، به دنبال چراگاه می‌‏روند و آن را نمی‌‏یابد. بدانید هرکس در زمان [[غیبت]] او، بر [[دین]] خویش ثابت قدم بماند، و در طول مدت ناپیدایی [[قائم]] ما، سنگدل نشده باشد، در [[بهشت]] با من و در درجه من خواهد بود"<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۱۴</ref>.
*بنابراین دوران غیبت کبرا مدت زمانی نامحدود است که در آن، واپسین پیشوای معصوم به دلیل‌‏هایی در پرده غیبت به سر می‌‏برد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۲۷ - ۳۲۸.</ref>.
*بنابراین [[دوران غیبت کبرا]] مدت زمانی نامحدود است که در آن، واپسین پیشوای [[معصوم]] به دلیل‌‏هایی در پرده [[غیبت]] به سر می‌‏برد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۲۷ - ۳۲۸.</ref>.


==غیبت کبری در موعودنامه==
==غیبت کبری در موعودنامه==
*پس از سپری شدن دوره [[غیبت صغری]]، غیبت کبری با خاتمه نیابت خاصه و مکاتبات حضرت با نواب، شروع شده و تا به امروز ادامه دارد. به آن غیبت تامه و ثانیه هم گفته‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۲۷.</ref>.
*پس از سپری شدن دوره [[غیبت صغری]]، [[غیبت کبری]] با خاتمه [[نیابت خاصه]] و مکاتبات حضرت با [[نواب]]، شروع شده و تا به امروز ادامه دارد. به آن [[غیبت تامه]] و ثانیه هم گفته‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۲۷.</ref>.
==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
* [[عصر غیبت کبری چه خصوصیات ویژه‏‌ای دارد؟ (پرسش)]]
* [[عصر غیبت کبری چه خصوصیات ویژه‏‌ای دارد؟ (پرسش)]]
خط ۳۹: خط ۳۹:
[[رده:غیبت کبری]]
[[رده:غیبت کبری]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۸

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • با پایان یافتن دوران غیبت صغرا در سال ۳۲۰ ق و درگذشت چهارمین سفیر حضرت مهدی(ع)‏، "غیبت کبرا" و به بیان توقیع شریف "غیبت تامه"[۱] آغاز شد که تا امروز ادامه داشته و تا فرارسیدن روز ظهور آن حضرت نیز ادامه خواهد یافت. برخی ویژگی‏‌های این غیبت که آن را از دوران نخست متفاوت می‌‏سازد، عبارت است از:
  1. طولانی بودن‏: بر خلاف غیبت صغرا، این غیبت، زمانی طولانی را در بر خواهد گرفت.
  2. نامشخص بودن پایان آن‏: اگرچه دوره غیبت کبرا محدود خواهد بود؛ امّا پایان آن نامشخص است و جز خداوند سبحانه و تعالی از آن آگاهی ندارد.
  3. قطع ارتباط ظاهری با امام زمان(ع)‏‏: به گونه‏‌ای که ارتباط موجود در زمان غیبت صغرا در این دوران وجود نخواهد داشت.
  4. عامّ بودن نیابت در این دوران‏: بر خلاف دوران غیبت صغرا که ارتباط مردم با آن حضرت، از راه نواب خاص صورت می‏‌گرفت، در این دوران دیگر سفارت و نیابت خاص وجود ندارد و یگانه مرجع مردم، نایبان عام آن حضرت هستند که با ملاک‏‌هایی که در روایات ذکر شده، قابل تشخیص است. در این دوران، مجتهدان جامع شرایط در جایگاه نایب عام، وظیفه اداره جامعه را بر عهده دارند.
  5. فراگیر شدن حاکمیت ستم و جور در زمین‏: از ویژگی‏‌های مهم این دوران، گسترش ستم است. که هرچه به گاه ظهور نزدیک‏‌تر می‌‏شود بر شدت آن افزوده می‏‌شود.
  6. شدت یافتن آزمایش‌‏های الهی‏: از سنّت‌‏های الهی در همه دوران‌‏ها، امتحان و آزمایش بندگان است؛ امّا به دلیل‏‌هایی این امتحان‌‏ها در دوران غیبت کبرا و به ویژه در آستانه ظهور شدت بیشتری می‏‌یابد. امام علی(ع) فرمود: "قائم ما را غیبتی است که زمانش طولانی خواهد بود. گویی شیعه را می‏‌بینم که در زمان غیبت او، به این سو و آن سو می‌‏روند. همانند گوسفندانی که چوپان خویش را گم کرده باشند، به دنبال چراگاه می‌‏روند و آن را نمی‌‏یابد. بدانید هرکس در زمان غیبت او، بر دین خویش ثابت قدم بماند، و در طول مدت ناپیدایی قائم ما، سنگدل نشده باشد، در بهشت با من و در درجه من خواهد بود"[۲].

غیبت کبری در موعودنامه

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شاید مقصود از" غیبت تامه" این باشد که پنهان‌‏زیستی‏ای که در دوران کوتاه‏ مدت، با ارتباط مردم به واسطه نایب‌‏های چهارگانه و نیز ملاقات‌‏هایی، به صورت ناقص بود، با پایان یافتن نیابت خاص و نیز بسته شدن در ادعای ملاقات، تمام و کامل شد.
  2. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۱۴
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۲۷ - ۳۲۸.
  4. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۲۷.