مقام محمود: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ':"' به ': "') |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==مقام محمود چیست؟== | ==مقام محمود چیست؟== | ||
*خداوند متعال به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} در روز قیامت مقامی استثنایی داده است. | *خداوند متعال به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} در روز قیامت مقامی استثنایی داده است. | ||
*خدای سبحان در قرآن مجید میفرماید: {{متن قرآن| عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا }}<ref> پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد؛ سوره اسراء، آیه:۷۹.</ref><ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، | *خدای سبحان در قرآن مجید میفرماید: {{متن قرآن| عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا }}<ref> پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد؛ سوره اسراء، آیه:۷۹.</ref><ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص۴۴۱.</ref>. | ||
*عقل ما قاصر است، ولی [[پیامبر اکرم]]{{صل}} میفرماید: خداوند متعال در روز قیامت به من مقام شفاعت خواهد داد و من گناهکاران امتم را شفاعت خوام کرد<ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، | *عقل ما قاصر است، ولی [[پیامبر اکرم]]{{صل}} میفرماید: خداوند متعال در روز قیامت به من مقام شفاعت خواهد داد و من گناهکاران امتم را شفاعت خوام کرد<ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص۴۴۱.</ref>. | ||
*در احوالات [[پیامبران]] پیشین در قرآن مجید آمده است که آنان در روز قیامت علیه امتشان درباره کارهای خلافی که کردند و به آنان اذیتهایی رساندند شکایت میکنند، یا شهادت میدهند، اما امت اسلام با این همه اذیتی که کرده و خلاف کاریهایی که انجام داده، باز [[پیامبر اکرم]]{{صل}} مقام شفاعت برای امتشان دارند. از این روست که این امت، امت مرحومه است. اما این امت، قدر این رحمت الهی را ندانست. راستی چرا این امت باید با امتهای پیشین فرق داشته باشد؟ چون [[پیامبر]] این امت، با [[پیامبران]] پیشین فرق دارد. [[پیامبران]] گذشته علیه امتشان میدهند. اما [[پیامبر اکرم]]{{صل}} میفرمایند:{{عربی|" يَا رَبِّ أُمَّتِي أُمَّتِي "}}<ref>ر.ک: الکافی: ج۸، | *در احوالات [[پیامبران]] پیشین در قرآن مجید آمده است که آنان در روز قیامت علیه امتشان درباره کارهای خلافی که کردند و به آنان اذیتهایی رساندند شکایت میکنند، یا شهادت میدهند، اما امت اسلام با این همه اذیتی که کرده و خلاف کاریهایی که انجام داده، باز [[پیامبر اکرم]]{{صل}} مقام شفاعت برای امتشان دارند. از این روست که این امت، امت مرحومه است. اما این امت، قدر این رحمت الهی را ندانست. راستی چرا این امت باید با امتهای پیشین فرق داشته باشد؟ چون [[پیامبر]] این امت، با [[پیامبران]] پیشین فرق دارد. [[پیامبران]] گذشته علیه امتشان میدهند. اما [[پیامبر اکرم]]{{صل}} میفرمایند:{{عربی|" يَا رَبِّ أُمَّتِي أُمَّتِي "}}<ref>ر.ک: الکافی: ج۸، ص۳۱۲، کشف الیقین فی فضائل أمیرالمؤمنین {{ع}}: ۳۱۸.</ref><ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص۴۴۱.</ref>. | ||
*[[ائمه اطهار]]{{عم}} نیز همین طور در روز قیامت شفاعت خواهند کرد<ref>الفضائل، شاذان بن جبرئیل: ۱۲۱، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین {{ع}}: ۳۱۷ - ۳۱۸، شرح احقاق الحق: ج۵، | *[[ائمه اطهار]]{{عم}} نیز همین طور در روز قیامت شفاعت خواهند کرد<ref>الفضائل، شاذان بن جبرئیل: ۱۲۱، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین {{ع}}: ۳۱۷ - ۳۱۸، شرح احقاق الحق: ج۵، ص۲۰.</ref><ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص۴۴۲.</ref>. | ||
*این مقام را [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} دارند. اما نه این که ما مغرور بشویم، باید لیاقت شفاعت داشته باشیم<ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، | *این مقام را [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} دارند. اما نه این که ما مغرور بشویم، باید لیاقت شفاعت داشته باشیم<ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص۴۴۲.</ref>. | ||
*در روایتی [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} میفرماید: "از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} شنیدم که میفرمود: هرگاه روز قیامت مردم به صحنه محشر بیایند فریاد کنندهای فریاد میزند: ای [[رسول خدا]]! به راستی خدای متعال به واسطه تو، دوستان تو و دوستان [[اهل بیت]] تو را؛ آنان که ولایت [[اهل بیت]] تو را پذیرفتهاند، از مجازات ایمن داشته است، پس آنچه بخواهند، پاداش بده. من میگویم: پرورگارا! پاداش آنان بهشت است. دستور میرسد: بهشت را از آنان پر کن؛ هر قدر که خواهی. پس این همان مقام محمود و پسندیدهای است که خدا به آن مقام مرا وعده داده است"<ref>{{عربی|" سَمِعْتُ النَّبِيَّ {{صل}} يَقُولُ: إِذَا حُشِرَ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ أَمْكَنَكَ مِنْ مُجَازَاةِ مُحِبِّيكَ وَ مُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِكَ الْمُوَالِينَ لَهُمْ فِيكَ وَ الْمُعَادِينَ مَنْ عَادَاهُمْ فِيكَ فَكَافِهِمْ بِمَا شِئْتَ فَأَقُولُ يَا رَبِّ الْجَنَّةَ وَ أُنَادِي بَوِّئْهُمْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتَ فَذَلِكَ الْمَقَامُ الْمَحْمُودُ الَّذِي وُعِدْتُ "}}؛ ارشاد القلوب: ج۲، | *در روایتی [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} میفرماید: "از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} شنیدم که میفرمود: هرگاه روز قیامت مردم به صحنه محشر بیایند فریاد کنندهای فریاد میزند: ای [[رسول خدا]]! به راستی خدای متعال به واسطه تو، دوستان تو و دوستان [[اهل بیت]] تو را؛ آنان که ولایت [[اهل بیت]] تو را پذیرفتهاند، از مجازات ایمن داشته است، پس آنچه بخواهند، پاداش بده. من میگویم: پرورگارا! پاداش آنان بهشت است. دستور میرسد: بهشت را از آنان پر کن؛ هر قدر که خواهی. پس این همان مقام محمود و پسندیدهای است که خدا به آن مقام مرا وعده داده است"<ref>{{عربی|" سَمِعْتُ النَّبِيَّ {{صل}} يَقُولُ: إِذَا حُشِرَ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ أَمْكَنَكَ مِنْ مُجَازَاةِ مُحِبِّيكَ وَ مُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِكَ الْمُوَالِينَ لَهُمْ فِيكَ وَ الْمُعَادِينَ مَنْ عَادَاهُمْ فِيكَ فَكَافِهِمْ بِمَا شِئْتَ فَأَقُولُ يَا رَبِّ الْجَنَّةَ وَ أُنَادِي بَوِّئْهُمْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتَ فَذَلِكَ الْمَقَامُ الْمَحْمُودُ الَّذِي وُعِدْتُ "}}؛ ارشاد القلوب: ج۲، ص۲۵۶، بحار الأنوار: ج۶۵، ص۱۱۷.</ref><ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص۴۴۳.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۵۲
- اين مدخل از زیرشاخههای بحث مقام معصوم است. مدخلهای وابسته به این بحث:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مقام محمود (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
از جمله مقامات امامان معصوم(ع) مقام محمود که در زیارت جامعه کبیره با عبارت " وَ الْمَقَامُ الْمَحْمُودُ"[۱] آمده است.
واژه شناسی لغوی
مقام محمود چیست؟
- خداوند متعال به پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) در روز قیامت مقامی استثنایی داده است.
- خدای سبحان در قرآن مجید میفرماید: ﴿ عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴾[۲][۳].
- عقل ما قاصر است، ولی پیامبر اکرم(ص) میفرماید: خداوند متعال در روز قیامت به من مقام شفاعت خواهد داد و من گناهکاران امتم را شفاعت خوام کرد[۴].
- در احوالات پیامبران پیشین در قرآن مجید آمده است که آنان در روز قیامت علیه امتشان درباره کارهای خلافی که کردند و به آنان اذیتهایی رساندند شکایت میکنند، یا شهادت میدهند، اما امت اسلام با این همه اذیتی که کرده و خلاف کاریهایی که انجام داده، باز پیامبر اکرم(ص) مقام شفاعت برای امتشان دارند. از این روست که این امت، امت مرحومه است. اما این امت، قدر این رحمت الهی را ندانست. راستی چرا این امت باید با امتهای پیشین فرق داشته باشد؟ چون پیامبر این امت، با پیامبران پیشین فرق دارد. پیامبران گذشته علیه امتشان میدهند. اما پیامبر اکرم(ص) میفرمایند:" يَا رَبِّ أُمَّتِي أُمَّتِي "[۵][۶].
- ائمه اطهار(ع) نیز همین طور در روز قیامت شفاعت خواهند کرد[۷][۸].
- این مقام را پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) دارند. اما نه این که ما مغرور بشویم، باید لیاقت شفاعت داشته باشیم[۹].
- در روایتی امیر مؤمنان علی(ع) میفرماید: "از پیامبر اکرم(ص) شنیدم که میفرمود: هرگاه روز قیامت مردم به صحنه محشر بیایند فریاد کنندهای فریاد میزند: ای رسول خدا! به راستی خدای متعال به واسطه تو، دوستان تو و دوستان اهل بیت تو را؛ آنان که ولایت اهل بیت تو را پذیرفتهاند، از مجازات ایمن داشته است، پس آنچه بخواهند، پاداش بده. من میگویم: پرورگارا! پاداش آنان بهشت است. دستور میرسد: بهشت را از آنان پر کن؛ هر قدر که خواهی. پس این همان مقام محمود و پسندیدهای است که خدا به آن مقام مرا وعده داده است"[۱۰][۱۱].
منابع
پانویس
- ↑ و مقام شایسته از آنِ شماست.
- ↑ پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد؛ سوره اسراء، آیه:۷۹.
- ↑ حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۴، ص۴۴۱.
- ↑ ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۴، ص۴۴۱.
- ↑ ر.ک: الکافی: ج۸، ص۳۱۲، کشف الیقین فی فضائل أمیرالمؤمنین (ع): ۳۱۸.
- ↑ ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۴، ص۴۴۱.
- ↑ الفضائل، شاذان بن جبرئیل: ۱۲۱، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین (ع): ۳۱۷ - ۳۱۸، شرح احقاق الحق: ج۵، ص۲۰.
- ↑ ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۴، ص۴۴۲.
- ↑ ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۴، ص۴۴۲.
- ↑ " سَمِعْتُ النَّبِيَّ (ص) يَقُولُ: إِذَا حُشِرَ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ أَمْكَنَكَ مِنْ مُجَازَاةِ مُحِبِّيكَ وَ مُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِكَ الْمُوَالِينَ لَهُمْ فِيكَ وَ الْمُعَادِينَ مَنْ عَادَاهُمْ فِيكَ فَكَافِهِمْ بِمَا شِئْتَ فَأَقُولُ يَا رَبِّ الْجَنَّةَ وَ أُنَادِي بَوِّئْهُمْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتَ فَذَلِكَ الْمَقَامُ الْمَحْمُودُ الَّذِي وُعِدْتُ "؛ ارشاد القلوب: ج۲، ص۲۵۶، بحار الأنوار: ج۶۵، ص۱۱۷.
- ↑ ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۴، ص۴۴۳.