زمینه‌سازی غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*یکی از مهم‌ترین ابعاد فعالیت‌های امام یازدهم {{ع}} آماده‌سازی جامعه شیعه برای غیبت آخرین [[حجت]] [[حق]]، [[حضرت بقیة الله الاعظم]] {{ع}} است. این جهت، از زمان [[امام هادی]] {{ع}} به‌طور عملی شروع گردید. زیرا قسمت زیادی از عمر [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} در زندان و تحت مراقبت می‌گذشت و ارتباط‍‌ و ملاقات مسلمین و شیعیان با آن بزرگواران میسر نبود. و این خود شاید لطفی باطنی از جانب حق بود که شیعیان و مسلمانان به تدریج با غیبت حجت خدا و ندیدن او انس بگیرند و یک‌باره در اثر غیبت کلی امام وحشت نکنند و دین خود را حفظ‍‌ نمایند.
*یکی از مهم‌ترین ابعاد فعالیت‌های [[امام یازدهم]] {{ع}} [[آماده‌سازی]] [[جامعه]] [[شیعه]] برای [[غیبت]] آخرین [[حجت]] [[حق]]، [[حضرت بقیة الله الاعظم]] {{ع}} است. این جهت، از زمان [[امام هادی]] {{ع}} به‌طور عملی شروع گردید. زیرا قسمت زیادی از [[عمر]] [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} در زندان و تحت [[مراقبت]] می‌گذشت و ارتباط‍‌ و [[ملاقات]] [[مسلمین]] و [[شیعیان]] با آن بزرگواران میسر نبود. و این خود شاید لطفی [[باطنی]] از جانب [[حق]] بود که [[شیعیان]] و [[مسلمانان]] به تدریج با [[غیبت]] [[حجت خدا]] و ندیدن او انس بگیرند و یک‌باره در اثر [[غیبت]] کلی [[امام]] [[وحشت]] نکنند و [[دین]] خود را حفظ‍‌ نمایند.
*علاوه بر این [[امام عسکری]] {{ع}} تنها به عده‌ای خاص و قلیل از شیعیان و یا عده‌ای کم از دیگران به منظور اتمام حجت، فرزند خود [[امام مهدی]] {{ع}} را نشان می‌دادند. قسمت مهمی از این امر را امام {{ع}} با احادیث و فرمایش‌ها و نامه‌های خود محقق می‌فرمود. از آن‌جا که بیان تفصیلی این مطلب مجال وسیعی می‌خواهد در این‌جا به ذکر یک نامه از حضرت عسکری {{ع}} در این زمینه اکتفا می‌کنیم. این نامه را حضرت به ابو الحسن علی بن الحسین بن بابویه قمی مرقوم فرمودند: بر تو باد به صبر و انتظار فرج، چرا که [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: "برترین اعمال امت من انتظار فرج است." و پیوسته شیعیان ما در غم و اندوه خواهند بود تا فرزندم (مهدی) ظاهر شود. همو که پیامبر خدا وعده فرموده که زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده باشد. ای شیخ بزرگوار من! خود صبر کن و تمام شیعیان مرا نیز امر به صبر [در برابر سختی‌ها، مبارزات، شهادت‌ها و سایر مشکلات در راه خدا] بنما؛ چرا که زمین از آن خداست و [حکومت] آن را به بندگانی که خود بخواهد، خواهد داد؛ و عاقبت از آن تقوی‌پیشگان است. سلام بر تو و همه شیعیان باد... <ref>مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۲۵.</ref>.
*علاوه بر این [[امام عسکری]] {{ع}} تنها به عده‌ای خاص و قلیل از [[شیعیان]] و یا عده‌ای کم از دیگران به منظور [[اتمام حجت]]، [[فرزند]] خود [[امام مهدی]] {{ع}} را نشان می‌دادند. قسمت مهمی از این امر را [[امام]] {{ع}} با [[احادیث]] و فرمایش‌ها و نامه‌های خود محقق می‌فرمود. از آن‌جا که بیان تفصیلی این مطلب مجال وسیعی می‌خواهد در این‌جا به ذکر یک [[نامه]] از [[حضرت عسکری]] {{ع}} در این زمینه اکتفا می‌کنیم. این [[نامه]] را [[حضرت]] به [[ابو الحسن]] [[علی بن الحسین]] بن بابویه قمی مرقوم فرمودند: بر تو باد به [[صبر]] و [[انتظار فرج]]، چرا که [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: "[[برترین]] [[اعمال امت]] من [[انتظار فرج]] است." و پیوسته [[شیعیان]] ما در [[غم]] و [[اندوه]] خواهند بود تا فرزندم ([[مهدی]]) ظاهر شود. همو که [[پیامبر خدا]] [[وعده]] فرموده که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، همان‌گونه که پر از [[ظلم و جور]] شده باشد. ای [[شیخ]] بزرگوار من! خود [[صبر]] کن و تمام [[شیعیان]] مرا نیز امر به [[صبر]] [در برابر [[سختی‌ها]]، [[مبارزات]]، شهادت‌ها و سایر مشکلات در [[راه خدا]]] بنما؛ چرا که [[زمین]] از آن خداست و [[[حکومت]]] آن را به بندگانی که خود بخواهد، خواهد داد؛ و [[عاقبت]] از آن تقوی‌پیشگان است. [[سلام]] بر تو و همه [[شیعیان]] باد... <ref>مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۲۵.</ref>.
*این پیام امام یازدهم [[حضرت عسکری]] {{ع}} به همه ماست: "صبر و انتظار فرج". "صبر" در مقابل ناملایمات و سختی‌های دوران غیبت و "انتظار فرج" [[امام عصر]] {{ع}}<ref>نشریه موعود، شماره ۲۰، ص ۱۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۲.</ref>.
*این [[پیام]] [[امام یازدهم]] [[حضرت عسکری]] {{ع}} به همه ماست: "[[صبر]] و [[انتظار فرج]]". "[[صبر]]" در مقابل ناملایمات و سختی‌های [[دوران غیبت]] و "[[انتظار فرج]]" [[امام عصر]] {{ع}}<ref>نشریه موعود، شماره ۲۰، ص ۱۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۲.</ref>.
==پرسش مستقیم==
* [[آیا امام عسکری برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)]]


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
* [[آیا امام عسکری برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)]]
{{پرسمان زمینه سازی برای غیبت امام مهدی}}
 
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{پرسش‌های وابسته}}
خط ۱٬۳۴۱: خط ۱٬۳۴۲:
[[رده:زمینه‌سازی غیبت]]
[[رده:زمینه‌سازی غیبت]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۰۸

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

  1. آیا امامان در گذشته برای وقوع غیبت و آماده کردن شیعیان برای این امر زمینه سازی کرده‌اند؟ (پرسش)
  2. برای غیبت امام مهدی چه زمینه ‏سازی از جانب امامان انجام گرفت؟ (پرسش)
    1. آیا پیامبر اکرم برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    2. آیا امیر مؤمنان علی بن ابی طالب برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    3. آیا امام حسن مجتبی برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    4. آیا امام حسین برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    5. آیا امام زین‌العابدین برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    6. آیا امام محمد باقر برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    7. آیا امام جعفر صادق برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    8. آیا امام موسی کاظم برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    9. آیا امام رضا برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    10. آیا امام محمد تقی برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    11. آیا امام هادی برای غیبت فرزندش مهدی‏ زمینه ‏سازی نموده است؟ (پرسش)
    12. آیا امام عسکری برای غیبت امام مهدی زمینه‌سازی کرده است؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۲۵.
  2. نشریه موعود، شماره ۲۰، ص ۱۴.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۸۲.