لطف وجود امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۰۳

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

قاعده لطف از قواعد کلامی است که متکلمان به آن، بر وجود و لزوم معصوم استدلال می‌کنند. و این بدان معنی است که خداوند، زمینه نزدیکی انسان به طاعت و دوری او را از معصیت، فراهم می‌کند، اما نه به‌گونه‌ای که به حد اجبار برسد. شیخ مفید در پاسخ از این پرسش که دلیل بر وجود امام زمان (ع) چیست‌؟ به قاعده لطف استناد می‌کند و می‌نویسد: وجود امام معصوم و حجت حق، در هرزمان لازم و این وجود معصوم، لطف است و لطف، همیشه بر خدا لازم است^[۱].
خواجه نصیر الدین طوسی (در اول بحث امامت تجرید الاعتقاد، ص ۲۲۲) می‌نویسد: نزد عقلا، معلوم است که انحصار لطف الهی در تعیین امام است. وجود امام لطف است و تصرف او در مسائل اجتماعی، لطفی دیگر و غیبت امام، مربوط‍‌ به ما می‌شود^[۲].
پس وجود امام (ع) لطف است. سید مرتضی در رساله غیبت می‌گوید: "وجود حضرت در پرده غیب نیز لطف است؛ زیرا شیعیان با اعتقاد به وجود حضرت... در ارتکاب کار زشت، هراسی از حضرت دارند..."^[۳].
"وجود امام، لطف است و تصرف او در امور، لطف دیگر، خداوند به ایجاد امام، به لطف خود جامه عمل پوشاند و فردی را که برای اداره جامعه لازم است آفرید و حجت را بر مردم تمام کرد، تا اگر شایسته بودند، از وجودش بهره ببرند و بسط‍‌ ید امام، لطف دیگری است که به کوشش ما مربوط‍‌ می‌شود. تقویت قدرت امام در مواردی، در توان ماست. بنابراین، ما مکلف به آن هستیم و قدرت نداشتن امام را باید از چشم خود ببینیم"^[۴]^[۵].

پرسش مستقیم

برهان لطف چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

{{پرسمان ضرورت عقلی وجود امام مهدی}

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ مصنفات شیخ مفید، ج ۱، چاپ کنگره هزاره شیخ مفید.
↑ چشم‌به‌راه مهدی، پاورقی ص ۸۰.
↑ رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹۹، به نقل از چشم‌به‌راه مهدی، ص ۸۰.
↑ غیبة طوسی، ص ۱۱.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۰۳.

[1] مصنفات شیخ مفید، ج ۱، چاپ کنگره هزاره شیخ مفید.

[2] چشم‌به‌راه مهدی، پاورقی ص ۸۰.

[3] رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹۹، به نقل از چشم‌به‌راه مهدی، ص ۸۰.

[4] غیبة طوسی، ص ۱۱.

[5] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۰۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*قاعده لطف از قواعد کلامی است که متکلمان به آن، بر وجود و لزوم [[معصوم]] استدلال می‌کنند. و این بدان معنی است که خداوند، زمینه نزدیکی انسان به طاعت و دوری او را از معصیت، فراهم می‌کند، اما نه به‌گونه‌ای که به حد اجبار برسد. [[شیخ مفید]] در پاسخ از این پرسش که دلیل بر وجود [[امام زمان]] {{ع}} چیست‌؟ به قاعده لطف استناد می‌کند و می‌نویسد: وجود [[امام]] [[معصوم]] و حجت حق، در هرزمان لازم و این وجود معصوم، لطف است و لطف، همیشه بر خدا لازم است<ref>مصنفات شیخ مفید، ج ۱، چاپ کنگره هزاره شیخ مفید.</ref>.
+*[[قاعده لطف]] از قواعد [[کلامی]] است که [[متکلمان]] به آن، بر وجود و [[لزوم]] [[معصوم]] [[استدلال]] می‌کنند. و این بدان معنی است که [[خداوند]]، زمینه نزدیکی [[انسان]] به [[طاعت]] و دوری او را از [[معصیت]]، فراهم می‌کند، اما نه به‌گونه‌ای که به حد [[اجبار]] برسد. [[شیخ مفید]] در پاسخ از این پرسش که [[دلیل]] بر وجود [[امام زمان]] {{ع}} چیست‌؟ به [[قاعده لطف]] استناد می‌کند و می‌نویسد: وجود [[امام]] [[معصوم]] و [[حجت]] [[حق]]، در هرزمان لازم و این وجود [[معصوم]]، [[لطف]] است و [[لطف]]، همیشه بر [[خدا]] لازم است<ref>مصنفات شیخ مفید، ج ۱، چاپ کنگره هزاره شیخ مفید.</ref>.
-*[[خواجه نصیر الدین طوسی]] (در اول بحث امامت تجرید الاعتقاد، ص ۲۲۲) می‌نویسد: نزد عقلا، معلوم است که انحصار لطف الهی در تعیین امام است. وجود امام لطف است و تصرف او در مسائل اجتماعی، لطفی دیگر و غیبت امام، مربوط‍‌ به ما می‌شود<ref>چشم‌به‌راه مهدی، پاورقی ص ۸۰.</ref>.
+*[[خواجه نصیر الدین طوسی]] (در اول بحث [[امامت]] تجرید الاعتقاد، ص ۲۲۲) می‌نویسد: نزد عقلا، معلوم است که انحصار [[لطف الهی]] در [[تعیین امام]] است. [[وجود امام]] [[لطف]] است و [[تصرف]] او در مسائل [[اجتماعی]]، لطفی دیگر و [[غیبت امام]]، مربوط‍‌ به ما می‌شود<ref>چشم‌به‌راه مهدی، پاورقی ص ۸۰.</ref>.
-*پس وجود امام {{ع}} لطف است. [[سید مرتضی]] در رساله غیبت می‌گوید: "وجود حضرت در پرده غیب نیز لطف است؛ زیرا شیعیان با اعتقاد به وجود حضرت... در ارتکاب کار زشت، هراسی از حضرت دارند..."<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹۹، به نقل از چشم‌به‌راه مهدی، ص ۸۰.</ref>.
+*پس [[وجود امام]] {{ع}} [[لطف]] است. [[سید مرتضی]] در رساله [[غیبت]] می‌گوید: "وجود [[حضرت]] در پرده [[غیب]] نیز [[لطف]] است؛ زیرا [[شیعیان]] با [[اعتقاد]] به وجود [[حضرت]]... در ارتکاب کار زشت، هراسی از [[حضرت]] دارند..."<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹۹، به نقل از چشم‌به‌راه مهدی، ص ۸۰.</ref>.
-*"وجود امام، لطف است و تصرف او در امور، لطف دیگر، خداوند به ایجاد امام، به لطف خود جامه عمل پوشاند و فردی را که برای اداره جامعه لازم است آفرید و حجت را بر مردم تمام کرد، تا اگر شایسته بودند، از وجودش بهره ببرند و بسط‍‌ ید امام، لطف دیگری است که به کوشش ما مربوط‍‌ می‌شود. تقویت قدرت امام در مواردی، در توان ماست. بنابراین، ما مکلف به آن هستیم و قدرت نداشتن امام را باید از چشم خود ببینیم"<ref>غیبة طوسی، ص ۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۳.</ref>.
+*"[[وجود امام]]، [[لطف]] است و [[تصرف]] او در امور، [[لطف]] دیگر، [[خداوند]] به ایجاد [[امام]]، به [[لطف]] خود جامه عمل پوشاند و فردی را که برای [[اداره]] [[جامعه]] لازم است آفرید و [[حجت]] را بر [[مردم]] تمام کرد، تا اگر [[شایسته]] بودند، از وجودش بهره ببرند و بسط‍‌ ید [[امام]]، [[لطف]] دیگری است که به کوشش ما مربوط‍‌ می‌شود. تقویت [[قدرت]] [[امام]] در مواردی، در [[توان]] ماست. بنابراین، ما [[مکلف]] به آن هستیم و [[قدرت]] نداشتن [[امام]] را باید از چشم خود ببینیم"<ref>غیبة طوسی، ص ۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۳.</ref>.
+==پرسش مستقیم==
+*[[برهان لطف چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش)]]
 == پرسش‌های وابسته ==
-*[[برهان لطف چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش)]]
+{{پرسمان ضرورت عقلی وجود امام مهدی}
 == جستارهای وابسته ==
 {{پرسش‌های وابسته}}
@@ خط ۱٬۳۴۰: / خط ۱٬۳۴۲: @@
 [[رده:لطف وجود امام مهدی]]
 [[رده:مدخل موعودنامه]]
+[[رده:اتمام لینک داخلی]]