روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۲۹

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

مدخل‌های وابسته به این بحث:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دوستی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

روزه یکی از فروع دین اسلام و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و واجبات است. این عمل صالح که شامل اجتناب از مفطرات مذکور در کتب فقهی است، آثار و برکات معنوی و روحی فراوان برای انسان دارد. با استفاده از قرآن کریم و نهج البلاغه برخی از این نکات به‌دست می‌آید^[۱].

تقوا، محصول روزه

به تعبیر قرآن کریم، محصول روزه تقوا و دوری از گناهان است: ای اهل ایمان روزه (ماه رمضان) بر شما واجب شد... شاید که متقی شوید^[۲]. انسان با روزه‌داری می‌تواند با ایجاد حصن و پوششی مناسب در برابر گناهان، خود را از آسیب‌های آن‌ها سالم نگه‌ دارد. در این‌صورت فرد روزه‌دار در پایان ماه رمضان، به‌معنای واقعی به فطرت پاک و الهی خویش بازمی‌گردد و تنها عایدی او از روزه تحمل گرسنگی و تشنگی نبوده است. امام علی (ع) می‌فرماید: امروز تنها برای کسانی عید است که خداوند نماز و روزه آنان را پذیرفته باشد و هر روزی که در آن مخالفت الهی نشود، آن روز عید است^[۳]. و نیز می‌فرماید: چه بسیار روزه‌داری که از روزه‌اش جز گرسنگی و تشنگی سودی نبرد... آفرین بر خواب و خوراک زیرکان^[۴]^[۵].

خضوع و خشوع، رهاورد روزه

فروتنی به درگاه الهی از دیگر فلسفه‌های وجودی عبادات از جمله روزه بیان شده است. امام علی (ع) می‌فرماید: و از این‌جاست که خدا بندگان مؤمن خود را با نماز و زکات و سخت‌کوشی ایام روزه‌داری حفظ فرماید تا اندامشان از گناه بیمه شود و چشم‌هاشان فروتنی آموزد و جانشان خاکساری گیرد و دل‌هاشان فروهشتگی پذیرد و خودپسندی از آن به کلی رخت بربندد... و از سر فروتنی در روزه، پرواری و شکمبارگی فراموش شود... به اسرار آنچه در این کارهاست با همه وجود بنگرید، از سرکوبی جوانه‌های نازیدن و ریشه‌کن کردن درخت کبر ورزیدن^[۶]^[۷].

روزه، آزمونی برای اخلاص بندگان

یکی از آفات و آسیب‌های عبادات، ریا و خودنمایی است که باعث بطلان عمل می‌شود. برخی از عبادت‌ها به‌دلیل ویژگی‌هایی که دارند کمتر در معرض این آسیب قرار می‌گیرند. روزه از جمله اعمالی است که تا انسان خود در آن ریا نکند برای کسی معلوم نیست که آن شخص روزه گرفته است یا نه و از این‌رو می‌تواند از آفت ریا و خودنمایی معصون باشد. امام علی (ع) می‌فرمید: و (خداوند) روزه را برای آزمایش خلوص بندگان قرار داد^[۸]^[۹].

روزه و سلامتی بدن

امام (ع) در دو حکمت از حکمت‌های نهج البلاغه، پرداخت زکات را مایه حفظ و فزونی اموال بیان می‌دارد^[۱۰]. هم‌چنین زکات اشیای مختلف در روایات بیان شده است، از جمله زکات بدن که روزه است^[۱۱]^[۱۲].

مصونیت از عذاب جهنم، ثمره اخروی روزه

همان طور که ثمره روزه تقواست، نتیجه تقوا و دوری جستن از گناهان نیز مصونیت از عذاب است.امام (ع) روزه ماه مبارک رمضان را سپری در برابر عذاب الهی می‌داند^[۱۳]. امام (ع) در لحظات پایان عمر خویش در وصیّت به فرزندانش چنین سفارش می‌فرماید: خدا را خدا را درباره روزه ماه رمضان، همانا روزه آن سپری است از آتش^[۱۴]^[۱۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

دانشنامه نهج البلاغه ج۱؛

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 431.
↑ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ؛ سوره بقره، آیه ۱۸۳
↑ نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰
↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 432.
↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 432.
↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 432.
↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴
↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۱
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 433.
↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹
↑ نهج البلاغه، نامه ۲۷
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 433.

[1] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 431.

[2] يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ؛ سوره بقره، آیه ۱۸۳

[3] نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰

[4] نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷

[5] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 432.

[6] نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴

[7] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 432.

[8] نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴

[9] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 432.

[10] نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴

[11] نهج البلاغه، حکمت ۱۳۱

[12] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 433.

[13] نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹

[14] نهج البلاغه، نامه ۲۷

[15] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 433.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*روزه یکی از [[فروع دین اسلام]] و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و [[واجبات]] است. این [[عمل صالح]] که شامل اجتناب از مفطرات مذکور در کتب [[فقهی]] است، آثار و [[برکات معنوی]] و روحی فراوان برای [[انسان]] دارد. با استفاده از [[قرآن کریم]] و [[نهج البلاغه]] برخی از این نکات به‌دست می‌آید.
+*روزه یکی از [[فروع دین اسلام]] و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و [[واجبات]] است. این [[عمل صالح]] که شامل اجتناب از مفطرات مذکور در کتب [[فقهی]] است، آثار و [[برکات معنوی]] و روحی فراوان برای [[انسان]] دارد. با استفاده از [[قرآن کریم]] و [[نهج البلاغه]] برخی از این نکات به‌دست می‌آید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 431.</ref>.
 ==[[تقوا]]، محصول روزه==
-*به تعبیر [[قرآن کریم]]، محصول روزه [[تقوا]] و [[دوری از گناهان]] است: ای اهل [[ایمان]] روزه ([[ماه رمضان]]) بر شما [[واجب]] شد... شاید که متقی شوید<ref>{{متن قرآن| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ }}؛ سوره بقره، آیه ۱۸۳</ref>. [[انسان]] با روزه‌داری می‌تواند با ایجاد حصن و پوششی مناسب در برابر [[گناهان]]، خود را از آسیب‌های آن‌ها سالم نگه‌ دارد. در این‌صورت فرد روزه‌دار در پایان [[ماه رمضان]]، به‌معنای واقعی به [[فطرت]] [[پاک]] و [[الهی]] خویش بازمی‌گردد و تنها عایدی او از روزه [[تحمل]] [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] نبوده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: امروز تنها برای کسانی عید است که [[خداوند]] [[نماز]] و روزه آنان را پذیرفته باشد و هر روزی که در آن [[مخالفت]] [[الهی]] نشود، آن روز عید است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰</ref>. و نیز می‌فرماید: چه بسیار روزه‌داری که از روزه‌اش جز [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] سودی [[نبرد]]... آفرین بر [[خواب]] و [[خوراک]] زیرکان<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷</ref>.
+*به تعبیر [[قرآن کریم]]، محصول روزه [[تقوا]] و [[دوری از گناهان]] است: ای اهل [[ایمان]] روزه ([[ماه رمضان]]) بر شما [[واجب]] شد... شاید که متقی شوید<ref>{{متن قرآن| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ }}؛ سوره بقره، آیه ۱۸۳</ref>. [[انسان]] با روزه‌داری می‌تواند با ایجاد حصن و پوششی مناسب در برابر [[گناهان]]، خود را از آسیب‌های آن‌ها سالم نگه‌ دارد. در این‌صورت فرد روزه‌دار در پایان [[ماه رمضان]]، به‌معنای واقعی به [[فطرت]] [[پاک]] و [[الهی]] خویش بازمی‌گردد و تنها عایدی او از روزه [[تحمل]] [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] نبوده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: امروز تنها برای کسانی عید است که [[خداوند]] [[نماز]] و روزه آنان را پذیرفته باشد و هر روزی که در آن [[مخالفت]] [[الهی]] نشود، آن روز عید است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰</ref>. و نیز می‌فرماید: چه بسیار روزه‌داری که از روزه‌اش جز [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] سودی [[نبرد]]... آفرین بر [[خواب]] و [[خوراک]] زیرکان<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 432.</ref>.
 ==[[خضوع]] و [[خشوع]]، رهاورد روزه==
-*[[فروتنی]] به درگاه [[الهی]] از دیگر فلسفه‌های وجودی [[عبادات]] از جمله روزه بیان شده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: و از این‌جاست که [[خدا]] [[بندگان]] [[مؤمن]] خود را با [[نماز]] و [[زکات]] و سخت‌کوشی ایام روزه‌داری حفظ فرماید تا اندامشان از [[گناه]] بیمه شود و چشم‌هاشان [[فروتنی]] آموزد و جانشان خاکساری گیرد و دل‌هاشان فروهشتگی پذیرد و [[خودپسندی]] از آن به کلی رخت بربندد... و از سر [[فروتنی]] در روزه، پرواری و شکمبارگی فراموش شود... به [[اسرار]] آنچه در این کارهاست با همه وجود بنگرید، از سرکوبی جوانه‌های [[نازیدن]] و ریشه‌کن کردن درخت [[کبر]] ورزیدن<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>.
+*[[فروتنی]] به درگاه [[الهی]] از دیگر فلسفه‌های وجودی [[عبادات]] از جمله روزه بیان شده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: و از این‌جاست که [[خدا]] [[بندگان]] [[مؤمن]] خود را با [[نماز]] و [[زکات]] و سخت‌کوشی ایام روزه‌داری حفظ فرماید تا اندامشان از [[گناه]] بیمه شود و چشم‌هاشان [[فروتنی]] آموزد و جانشان خاکساری گیرد و دل‌هاشان فروهشتگی پذیرد و [[خودپسندی]] از آن به کلی رخت بربندد... و از سر [[فروتنی]] در روزه، پرواری و شکمبارگی فراموش شود... به [[اسرار]] آنچه در این کارهاست با همه وجود بنگرید، از سرکوبی جوانه‌های [[نازیدن]] و ریشه‌کن کردن درخت [[کبر]] ورزیدن<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 432.</ref>.
 ==روزه، آزمونی برای [[اخلاص]] [[بندگان]]==
-*یکی از آفات و آسیب‌های [[عبادات]]، ریا و خودنمایی است که باعث بطلان عمل می‌شود. برخی از عبادت‌ها به‌دلیل ویژگی‌هایی که دارند کمتر در معرض این آسیب قرار می‌گیرند. روزه از جمله اعمالی است که تا [[انسان]] خود در آن ریا نکند برای کسی معلوم نیست که آن شخص روزه گرفته است یا نه و از این‌رو می‌تواند از آفت ریا و خودنمایی معصون باشد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرمید: و ([[خداوند]]) روزه را برای [[آزمایش]] [[خلوص]] [[بندگان]] قرار داد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴</ref>.
+*یکی از آفات و آسیب‌های [[عبادات]]، ریا و خودنمایی است که باعث بطلان عمل می‌شود. برخی از عبادت‌ها به‌دلیل ویژگی‌هایی که دارند کمتر در معرض این آسیب قرار می‌گیرند. روزه از جمله اعمالی است که تا [[انسان]] خود در آن ریا نکند برای کسی معلوم نیست که آن شخص روزه گرفته است یا نه و از این‌رو می‌تواند از آفت ریا و خودنمایی معصون باشد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرمید: و ([[خداوند]]) روزه را برای [[آزمایش]] [[خلوص]] [[بندگان]] قرار داد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 432.</ref>.
 ==روزه و [[سلامتی بدن]]==
-*[[امام]] {{ع}} در دو [[حکمت]] از [[حکمت‌های نهج البلاغه]]، پرداخت [[زکات]] را مایه حفظ و [[فزونی اموال]] بیان می‌دارد<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۲۴۴</ref>. هم‌چنین [[زکات]] اشیای مختلف در [[روایات]] بیان شده است، از جمله [[زکات]] [[بدن]] که روزه است<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۱۳۱</ref>.
+*[[امام]] {{ع}} در دو [[حکمت]] از [[حکمت‌های نهج البلاغه]]، پرداخت [[زکات]] را مایه حفظ و [[فزونی اموال]] بیان می‌دارد<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۲۴۴</ref>. هم‌چنین [[زکات]] اشیای مختلف در [[روایات]] بیان شده است، از جمله [[زکات]] [[بدن]] که روزه است<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۱۳۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 433.</ref>.
 ==[[مصونیت]] از [[عذاب]] [[جهنم]]، ثمره اخروی روزه==
-*همان طور که ثمره روزه تقواست، نتیجه [[تقوا]] و دوری جستن از [[گناهان]] نیز [[مصونیت]] از [[عذاب]] است.[[امام]] {{ع}} روزه [[ماه مبارک رمضان]] را سپری در برابر [[عذاب الهی]] می‌داند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹</ref>. [[امام]] {{ع}} در لحظات پایان [[عمر]] خویش در [[وصیّت]] به فرزندانش چنین سفارش می‌فرماید: [[خدا]] را [[خدا]] را درباره روزه [[ماه رمضان]]، همانا روزه آن سپری است از [[آتش]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۷</ref>.<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 431- 433.</ref>.
+*همان طور که ثمره روزه تقواست، نتیجه [[تقوا]] و دوری جستن از [[گناهان]] نیز [[مصونیت]] از [[عذاب]] است.[[امام]] {{ع}} روزه [[ماه مبارک رمضان]] را سپری در برابر [[عذاب الهی]] می‌داند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹</ref>. [[امام]] {{ع}} در لحظات پایان [[عمر]] خویش در [[وصیّت]] به فرزندانش چنین سفارش می‌فرماید: [[خدا]] را [[خدا]] را درباره روزه [[ماه رمضان]]، همانا روزه آن سپری است از [[آتش]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۷</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 433.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==