ربا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۷

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ربا در قرآن | ربا در حدیث | ربا در فقه اسلامی | ربا در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ربا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ربا در لغت، به معنای زیادی است^[۱] و در اصطلاح شرع، بهره‌ای است که در قرض و یا معاوضۀ دو جنس متماثل یا مکیل و موزون از مقترض یا یکی از متبایعین اخذ می‌گردد^[۲]. ربا، گرچه جزو مسائل اقتصادی فقه به حساب می‌آید، امّا از زاویه آثار و تبعات اجتماعی، دقیقاً از مباحث سیاسی اجتماعی جامعه تلقی می‌گردد. در قرآن کریم، برای نخستین بار با توجه به شرایط جامعه عرب جاهلی که ربا در روابط اقتصادی‌شان، امری رایج و معمولی بوده است، به عنوان یک پند اخلاقی، ربا را کاری ناپسند در پیشگاه الهی شمرده است^[۳]، ولیکن بعدها با نزول آیه ﴿الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا...﴾^[۴]، ربا یکی از محرمات و گناهان کبیره به شمار آمده است.

رباخواری در بعد اجتماعی، باعث استثمار و استعمار توده‌ها شده و آنها را به دو طبقه فقیر و غنی تقسیم می‌کند. از این‌رو، رباخواری در تعالیم اسلام در حکم جنگ با خدا به شمار آمده است^[۵]. به همین منظور عقود اسلامی، به ویژه مضاربه، می‌تواند نقش اساسی در گردش صحیح پول و جلوگیری از استثمار و بهبود وضعیت معیشتی مردم داشته باشد. نخستین مضاربه در اسلام، مضاربه پیامبر(ص) با خدیجه(س) بوده است^[۶]^[۷].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

پانویس

↑ المنجد، ص۲۴۷؛ صحاح اللغة، ج۱، ص۹۴.
↑ النهایه، ص۳۷۶؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۵۳۸؛ مختلف الشیعه، ج۵، ص۱۱۴.
↑ ﴿وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ﴾ «و هر آنچه ربا بدهید تا (بهره شما را) در دارایی‌های مردم بیفزاید نزد خدا نمی‌افزاید و آنچه زکات بدهید که خشنودی خداوند را بخواهید؛ چنین کسان دو چندان (پاداش) دارند» سوره روم، آیه ۳۹.
↑ «آنان که ربا می‌خورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر کرده باشد (به انجام کارها) بر نمی‌خیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان می‌گویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است.».. سوره بقره، آیه ۲۷۵.
↑ ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾ «کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند و نماز بر پا داشته و زکات داده‌اند پاداش آنان نزد پروردگارشان است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند * ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و اگر مؤمنید آنچه از ربا که باز مانده است رها کنید» سوره بقره، آیه ۲۷۷-۲۷۸؛ بحار الانوار، ج۱۰۳، ص۱۰۶.
↑ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۶؛ بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۲؛ الکامل، ج۱، ص۵۶۹.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۱۳.

[1] المنجد، ص۲۴۷؛ صحاح اللغة، ج۱، ص۹۴.

[2] النهایه، ص۳۷۶؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۵۳۸؛ مختلف الشیعه، ج۵، ص۱۱۴.

[3] ﴿وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ﴾ «و هر آنچه ربا بدهید تا (بهره شما را) در دارایی‌های مردم بیفزاید نزد خدا نمی‌افزاید و آنچه زکات بدهید که خشنودی خداوند را بخواهید؛ چنین کسان دو چندان (پاداش) دارند» سوره روم، آیه ۳۹.

[4] «آنان که ربا می‌خورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر کرده باشد (به انجام کارها) بر نمی‌خیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان می‌گویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است.».. سوره بقره، آیه ۲۷۵.

[5] ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾ «کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند و نماز بر پا داشته و زکات داده‌اند پاداش آنان نزد پروردگارشان است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند * ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و اگر مؤمنید آنچه از ربا که باز مانده است رها کنید» سوره بقره، آیه ۲۷۷-۲۷۸؛ بحار الانوار، ج۱۰۳، ص۱۰۶.

[6] تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۶؛ بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۲؛ الکامل، ج۱، ص۵۶۹.

[7] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۱۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-#تغییر_مسیر [[جذام]]
+{{ویرایش غیرنهایی}}
+{{علم معصوم}}
+<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
+<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ربا در قرآن]] | [[ربا در حدیث]] | [[ربا در فقه اسلامی]] | [[ربا در فقه سیاسی]]</div>
+<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ربا (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
+<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
+==مقدمه==
+ربا در لغت، به معنای زیادی است<ref>المنجد، ص۲۴۷؛ صحاح اللغة، ج۱، ص۹۴.</ref> و در اصطلاح [[شرع]]، بهره‌ای است که در [[قرض]] و یا معاوضۀ دو جنس متماثل یا مکیل و موزون از مقترض یا یکی از متبایعین اخذ می‌گردد<ref>النهایه، ص۳۷۶؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۵۳۸؛ مختلف الشیعه، ج۵، ص۱۱۴.</ref>. ربا، گرچه جزو مسائل [[اقتصادی]] [[فقه]] به حساب می‌آید، امّا از زاویه آثار و تبعات [[اجتماعی]]، دقیقاً از مباحث [[سیاسی]] [[اجتماعی]] [[جامعه]] تلقی می‌گردد. در [[قرآن کریم]]، برای نخستین بار با توجه به شرایط [[جامعه]] [[عرب جاهلی]] که ربا در [[روابط]] اقتصادی‌شان، امری رایج و معمولی بوده است، به عنوان یک [[پند]] [[اخلاقی]]، ربا را کاری [[ناپسند]] در پیشگاه [[الهی]] شمرده است<ref>{{متن قرآن|وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ}} «و هر آنچه ربا بدهید تا (بهره شما را) در دارایی‌های مردم بیفزاید نزد خدا نمی‌افزاید و آنچه زکات بدهید که خشنودی خداوند را بخواهید؛ چنین کسان دو چندان (پاداش) دارند» سوره روم، آیه ۳۹.</ref>، ولیکن بعدها با [[نزول]] [[آیه]] {{متن قرآن|الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا...}}<ref>«آنان که ربا می‌خورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر کرده باشد (به انجام کارها) بر نمی‌خیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان می‌گویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است.».. سوره بقره، آیه ۲۷۵.</ref>، ربا یکی از [[محرمات]] و [[گناهان کبیره]] به شمار آمده است.
+رباخواری در بعد [[اجتماعی]]، باعث [[استثمار]] و [[استعمار]] توده‌ها شده و آنها را به دو طبقه [[فقیر]] و [[غنی]] تقسیم می‌کند. از این‌رو، رباخواری در [[تعالیم اسلام]] در [[حکم]] [[جنگ]] با [[خدا]] به شمار آمده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند و نماز بر پا داشته و زکات داده‌اند پاداش آنان نزد پروردگارشان است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند * ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و اگر مؤمنید آنچه از ربا که باز مانده است رها کنید» سوره بقره، آیه ۲۷۷-۲۷۸؛ بحار الانوار، ج۱۰۳، ص۱۰۶.</ref>.
+به همین منظور عقود [[اسلامی]]، به ویژه مضاربه، می‌تواند نقش اساسی در گردش صحیح [[پول]] و جلوگیری از [[استثمار]] و بهبود وضعیت معیشتی [[مردم]] داشته باشد.
+نخستین مضاربه در [[اسلام]]، مضاربه [[پیامبر]]{{صل}} با [[خدیجه]]{{س}} بوده است<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۶؛ بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۲؛ الکامل، ج۱، ص۵۶۹.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۱۳.</ref>.
+==منابع==
+* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
+==پانویس==
+{{پانویس2}}
+[[رده:ربا]]
+[[رده:مدخل]]