غربت امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع فرعی        = غربت [[امام مهدی]] به چه معناست؟

| مدخل بالاتر      = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[عصر غیبت کبری]]  

| مدخل اصلی    = [[آثار انتظار]]

| مدخل وابسته    = ؟

| پاسخ‌دهندگان      =  

'''غربت [[امام مهدی]] به چه معناست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

::::::«غربت دو معنا دارد: ۱. دوری از خاندان و وطن؛ ۲. کمی یاران. و [[حضرت مهدی]] {{ع}} به هر دو معنا غریب است. روایت [[امام صادق]] {{ع}} که فرمود: "به ناچار این امر را غیبتی خواهد بود و در هنگام غیبت، ناچار از عزلت و گوشه‌گیری است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۷.</ref> و فرمایش خود حضرت در قضیه علی بن مهزیار که فرمود: "پدرم از من پیمان گرفته که جز در سرزمین‌های پنهان و دور منزل نگیرم، برای آن‌که مخفی بمانم و جایگاهم از نیرنگ‌های اهل ضلالت مصون باشد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۴۷.</ref> دلالت بر غربت آن حضرت دارد. و این‌که [[امام جواد]] {{ع}} فرمودند: "هرگاه این تعداد -سیصد و سیزده نفر- از اهل اخلاص برایش جمع شدند، خداوند امر او را ظاهر سازد" بر معنای دوم غربت دلالت می‌کند<ref>مکیال المکارم، ج ۱، ص ۱۶۶.</ref>. راوی می‌گوید: از [[امام کاظم|حضرت موسی بن جعفر]] {{عم}} از صاحب امر پرسیدم. فرمودند: "او همان آواره یکتای غریب پنهان از خاندانش می‌باشد که خونخواه پدرش خواهد بود"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۶۱.</ref>. پس مهم‌ترین وظیفه ما آمادگی برای ظهور و دعا برای تعجیل در فرج مولا است.  

::::::دنیا با [[امامان]] و [[اهل بیت]] سر ناسازگاری داشت و همانند اسب سرکش که رام نشود و صاحبش را از پشت خود متمکن نسازد، با امامان [[معصوم]] {{عم}} سر ستیز داشت. ولی [[امیر مؤمنان]] {{ع}} خبر می‌دهد که این شتر چموش، روزی در برابر خاندان [[اهل بیت]] زانو خواهد زد و تسلیم خواهد شد و به راحتی فرمان خواهد برد؛ همانند شتر بدخویی که سرانجام عواطف مادری‌اش بر او غلبه کرده، به سوی بچه‌اش بازمی‌گردد و مهر می‌ورزد. [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: "خداوند قومی را می‌آورد که آن‌ها را دوست می‌دارد و آن‌ها نیز او را دوست می‌دارند. کسی که در میان آن‌ها غریب است، بر آن‌ها حکومت می‌کند. همه ممالک اسلامی را با امنیت و آسایش تحت سیطره خود اداره می‌کند. روزگار با او سازگار می‌شود، پیر و جوان از او فرمان می‌برند. زمین آباد می‌شود و به وسیله مهدی {{ع}} خرم و سرسبز می‌گردد"<ref>ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۳۱.</ref>. در این حدیث به غربت حضرت نیز تاکید شده است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۱۲.</ref>.