پیشینه غیبت رهبران الهی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[غیبت]] و [[نهان زیستی]]، پدیده‌ای نیست که برای نخستین بار و تنها درباره آخرین [[حجّت]] [[پروردگار]] روی داده باشد؛ بلکه از [[روایات]] فراوان استفاده می‌شود که تعدادی از [[پیامبران بزرگ الهی]]، بخشی از [[زندگی]] خود را در پنهانی و [[غیبت]] بوده‌اند و این امر به سبب تعدادی [[حکمت]] و [[مصلحت]] خدایی بوده است، نه یک خواسته شخصی یا [[مصلحت]] [[خانوادگی]]. بنابراین [[غیبت]]، یکی از سنّت‌های<ref>قرآن کریم در سوره‌های متعددی از جمله غافر، آیه ۵۸؛ فتح، آیه ۲۳ و اسراء، آیه ۷۷ از سنّت الهی سخن گفته است. از مجموع این‌ها استفاده می‌شود که مقصود از سنّت الهی، قوانین ثابت و اساسی و هم بر اقوام امروز و آینده حکومت خواهد کرد (تفسیر نمونه، ج ۱۷، ص ۴۳۵، با تلخیص).</ref> [[الهی]] است که در [[زندگی]] پیامبرانی همچون [[حضرت ادریس]]، [[حضرت نوح]]، [[حضرت صالح]]، [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت یوسف]]، [[حضرت موسی]]، [[حضرت شعیب]]، [[حضرت الیاس]]، [[حضرت سلیمان]]، [[حضرت دانیال]] و [[حضرت عیسی]]{{عم}} جریان یافته است و هر یک از آن [[سفیران الهی]] به تناسب شرایط، سال‌هایی را در [[غیبت]] به سر برده‌اند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب اول تا هفتم، ص ۲۵۴ تا ۳۰۰.</ref> به همین [[دلیل]] است که در [[روایات]]، [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یکی از سنت‌های [[پیامبران]] دانسته شده است. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "در [[صاحب]] این امر سنت‌هایی از چهار تن از [[پیامبران]] وجود دارد... اما سنتی که از [[حضرت یوسف|یوسف پیامبر]] دارد، [[غیبت]] است.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۶، ص ۳۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]، [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]، [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۹۶ - ۹۸.</ref>.