: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حدیث یوم‌الدار در حدیث]] | [[حدیث یوم‌الدار در کلام اسلامی]] | [[حدیث یوم‌الدار در گفتگوهای بین‌المذاهب]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حدیث یوم‌الدار (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
به این [[حدیث]]، [[حدیث الدار]] و [[حدیث بدء الدعوة]] و [[حدیث العشیره]] هم گفته می‌شود و یکی از فضایل [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} و دلایل [[امامت]] اوست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۳.</ref>.
==مقدمه==
*در اوایل [[بعثت]] [[پیامبر]]، وقتی آیۀ {{متن قرآن|وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ}}<ref>سوره شعراء آیه ۲۱۴</ref> نازل شد و آن حضرت مأمور گشت که خویشاوندان خود را به [[اسلام]] دعوت کند، در خانۀ خود یا خانۀ [[ابوطالب]] جلسه‌ای برگزار کرد و چهل نفر را دعوت فرمود و ضمن طعام دادن به آنان، دعوت خود را مطرح کرد و فرمود: هریک از شما که در ایمان آوردن پیشقدم شود و [[اسلام]] را بپذیرد، او برادرم، وصیّ، جانشین من و ولیّ مؤمنان است. از حاضران کسی پاسخ مثبت نداد. تنها [[امام علی|علی]]{{ع}} بود که برخاست و ایمان و پذیرش خود را اعلام کرد. [[پیامبر]] نیز فرمود: این برادر من، وصیّ من و خلیفه من بین شماست: {{عربی|إنّ هذا أخی و وصیّی و خلیفتی فیکم، فاسمعوا له و أطیعوا}}، آن گروه خنده کنان و از روی استهزاء برخاستند و به ابوطالب می‌گفتند: تو را دستور داده که از پسرت اطاعت کنی!<ref>الغدیر، ج ۲ ص ۲۷۸ و ج ۹ ص ۹۳،۱۳۰،۲۱۸،۳۳۸، اعیان الشیعه، ج ۱ ص ۲۷۳، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱ ص ۱۴۵، کتاب یوم الدار، سیّد طالب الحسینی الرفاعی، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۲۷۰ و ج ۳ ص ۱۴۶، دانشنامۀ امیر المؤمنین، ج ۲ ص ۲۶</ref> این حدیث و نقل تاریخی با عبارت‌های گوناگون در منابع فراوان شیعی و عامّه نقل شده است. چون در خانۀ [[ابوطالب]] یا [[پیامبر]] بوده، به حدیث الدّار یا یوم الدّار شهرت یافته است. چون پس از نزول آیۀ انذار خویشاوندان بوده، به آن حدیث الإنذار هم می‌گویند. دعوت [[پیامبر]] تنها بر ایمان آوردن نبود، بلکه همکاری در دعوت دینی و پشتیبانی هم بود، چون فرمود: {{عربی|"أیّکم یوازرنی علی هذا الأمر علی أن یکون أخی..."}}<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۳.</ref>.
*[[پیامبر خدا]] بر اساس [[آیه]]: {{متن قرآن|وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده!» سوره شعراء، آیه ۲۱۴.</ref> [[مأمور]] می‌شود [[خویشان]] خود را به [[اسلام]] [[دعوت]] کند<ref>برای آگاهی از روایات گوناگون مربوط به «روز هشدار (یوم الإنذار)»، به منابع تاریخی از جمله: تاریخ‌الطبری، ج ۲، ص ۳۱۹ مراجعه شود. نیز، ر.ک: الصحیح من سیرة النبی الأعظم، ج ۳، ص ۶۱، با منابع بسیار.</ref>. چون آنان با [[دعوت پیامبر]] {{صل}} گرد می‌آیند، او می‌کوشد با فراهم آوردن مقدمات، زمینه را برای رساندن و فهماندن [[پیام]] اصلی به جمع حاضر، آماده گرداند. پس می‌فرماید: {{متن حدیث|"فَأَيُّكُمْ يُوَازِرُنِي عَلَى هَذَا اَلْأَمْرِ عَلَى أَنْ يَكُونَ أَخِي وَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي فِيكُمْ "}}<ref>المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۱، ص ۳۰۶.</ref>. کدامتان مرا بر این کار، [[یاری]] می‌دهد تا برادر و [[وصی]] و [[جانشین]] من در میان شما<ref>در برخی نقل‌ها به‌جای «در میان‌شما»، «پس‌از من» آمده است.</ref> باشد؟ در آن جمع، تنها کسی که به این فراخوان، پاسخ مثبت می‌دهد، [[علی]] {{ع}} است. [[پیامبر خدا]] پس از آن پاسخ مثبت، می‌فرماید: {{متن حدیث|"إِنَّ هَذَا أَخِی وَ وَصِیی وَ خَلِیفَتِی فِیكُمْ فَاسْمَعُوا لَهُ وَأَطِیعُوا"}}<ref>المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۱، ص ۳۰۶.</ref>. این، برادر و [[وصی]] و جانشینم در میان شماست. پس، گوش‌به‌فرمان و [[مطیع]] او باشید. و بدین سان، [[پیامبر]] {{صل}} در آغازین روز [[دعوت]] علنی، [[ولایت]] و [[امامت علی]] {{ع}} و نیز دستْ‌یاری او را در [[رسالت]] خویش، رقم می‌زند<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۱۰۴.</ref>.
