روش‌شناسی دعوت در قرآن کریم (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'فعالیت‌های وی است. او علاوه بر' به 'فعالیت‌های وی است. او علاوه بر')
جز (جایگزینی متن - ')| ' به ')|')
خط ۴۷: خط ۴۷:


==کتابهای وابسته==
==کتابهای وابسته==
*  [[ أسلوب الدعوة فی القرآن (کتاب)| أسلوب الدعوة فی القرآن]]
*  [[ أسلوب الدعوة فی القرآن (کتاب)|أسلوب الدعوة فی القرآن]]


==دریافت متن کتاب==
==دریافت متن کتاب==

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۱۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
روش‌شناسی دعوت در قرآن کریم
زبانفارسی
زبان اصلیعربی
ترجمهٔ کتاب[[ترجمه أسلوب الدعوة فی القرآن (کتاب)|ترجمه أسلوب الدعوة فی القرآن]]
نویسندهسید محمد حسین فضل‌الله
مترجمانس‍ه‍راب‌ م‍روت‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ج‍ب‍ار زرگ‍وش‍ی‌ن‍س‍ب‌
موضوعدعوت، دعوت در قرآن
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات گویش|انتشارات انتشارات گویش]][[رده:انتشارات انتشارات گویش]]
محل نشرایلام، ایران
سال نشر۱۳۸۱ ش
شابک۹۶۴-۷۴۹۴-۴۳-۲‬
شماره ملی‭م‌۸۱-۴۸۲۹۵

روش‌شناسی دعوت در قرآن کریم ترجمه فارسی کتاب أسلوب الدعوة فی القرآن اثر سید محمد حسین فضل‌الله به زبان عربی است که به تبیین و تحلیل عناصر اصلی دعوت اسلامی از دیدگاه قرآن می‌پردازد. این کتاب به کوشش س‍ه‍راب‌ م‍روت‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ج‍ب‍ار زرگ‍وش‍ی‌ن‍س‍ب‌ به فارسی ترجمه شده است و انتشارات گویش انتشار آن را به عهده داشته است[۱].

درباره کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «پژوهشی درباره ماهیت دعوت در متون دینی و قرآن است. نویسنده با بهره‌‏گیری از آیات و روایات، به تحلیل آنها درباره سیره و روش دعوت خدا و پیامبران پرداخته است. وی بعد از ارائه هر مبحث، نتیجه و خلاصه آن را نیز آورده است. دعوت و امر به معروف، ماهیت دعوت اسلامی، موعظه حسنه، جدال نیكو و روشهای دعوت هر یك از انبیای بزرگ از جمله محورهای مورد اشاره نویسنده است. نویسنده در مباحث بعدی به بررسی جنگهای پیامبر(ص) و تفسیر آیه ﴿لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ پرداخته است»[۱].

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

درباره پدیدآورنده

سید محمد حسین فضل‌الله (نویسنده)

آیت الله سید محمد حسین فضل‌الله (متولد ۱۳۱۴ش/ ۱۳۱۴ ق، نجف اشرف؛ متوفای ۱۳۸۹ ق)، مرجع تقلید و متفکر شیعه لبنانی. او تحصیلات حوزوی خود را پیش از ۲۰ سالگی نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محسن حکیم، محمد رضا آل‌یاسین، سيد عبدالروف فضل‌الله ، شيخ حسين حلّى و سید ابوالقاسم خویی به اتمام رساند. مشارکت در تشکیل «حزب الدعوة الإسلامیة»، همکاری با «جماعة العلماء» در نجف و انتشار مجلة الأضواء، مؤسس حوزه علوم دينى المعهد الشرعى الاسلامى، عضو شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع) از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «الحوار فى القرآن»، « اليمين و العهد و النذر»، «قضایانا علی ضوء الاسلام»، « الانسان و الحياة»، «من وحى عاشورا»، «حديث عاشورا»، « الاسلام و فلسطين»، « الوحدة الاسلامية بين الواقع و المثال»، «السلام و المشروع الحضاری» و « مطارحات فی قضایا قرآنیة» برخی از این آثار است[۲].

کتابهای وابسته

دریافت متن کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

پانویس

پیوند به بیرون