عبرت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
#"من دیروز همراه شما، و امروز مایه [[عبرت]] شما، و فردا جداشونده از شما خواهم بود"<ref>{{متن حدیث| أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ أَنَا الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ}} ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبة ۱۴۹.</ref>؛ | #"من دیروز همراه شما، و امروز مایه [[عبرت]] شما، و فردا جداشونده از شما خواهم بود"<ref>{{متن حدیث| أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ أَنَا الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ}} ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبة ۱۴۹.</ref>؛ | ||
#"[[عبرت]] گیرید از آنچه [[خداوند]] با [[ابلیس]] انجام داد، وقتی که عمل طولانی مدّت او را [[باطل]] فرمود"<ref>{{متن حدیث| فَاعْتَبِرُوا بِمَا كَانَ مِنْ فِعْلِ اللَّهِ بِإِبْلِيسَ إِذْ أَحْبَطَ عَمَلَهُ الطَّوِيلَ}} ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبه ۱۹۲.</ref>؛ | #"[[عبرت]] گیرید از آنچه [[خداوند]] با [[ابلیس]] انجام داد، وقتی که عمل طولانی مدّت او را [[باطل]] فرمود"<ref>{{متن حدیث| فَاعْتَبِرُوا بِمَا كَانَ مِنْ فِعْلِ اللَّهِ بِإِبْلِيسَ إِذْ أَحْبَطَ عَمَلَهُ الطَّوِيلَ}} ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبه ۱۹۲.</ref>؛ | ||
#"ابن سمّاک بر [[رشید]] وارد شد. [[رشید]] از او درخواست نمود که مرا وعظ کن و در همان حال آبی برای نوشیدن خواست. ابن سمّاک نیز بدو گفت: تو را به [[خدا]] قسم می‌دهم! اگر [[خداوند]] تو را از نوشیدن این [[آب]] [[محروم]] سازد چه می‌کنی؟ گفت: نیمی از مُلک خود را می‌دهم تا بتوانم [[آب]] بنوشم!، ابن سمّاک گفت: بنوش. پس چون [[رشید]] [[آب]] را نوشید بدو گفت: تو را به [[خدا]] قسم می‌دهم! اگر [[خداوند]] [[مانع]] از خارج شدن این [[آب]] از [[بدن]] تو شود چه می‌کنی؟ گفت: نیمی دیگر از مُلکم را می‌دهم تا بتوانم آن را از [[بدن]] خود خارج سازم!، ابن سمّاک گفت: مُلک و پادشاهی‌ای که به یک [[آب]] خوردن می‌‌ارزد، [[شایسته]] است مورد افتخار قرار نگیرد و کسی از آن لذّت [[نبرد]]!"<ref>{{متن حدیث| دَخَلَ ابْنِ السِّمَاكِ عَلَى الرَّشِيدِ فَقَالَ لَهُ عِظْنِي ثُمَّ دَعَا بِمَاءٍ لْيَشْرَبْهُ فَقَالَ لَهُ نَاشَدْتُكَ اللَّهِ لَوْ مَنَعَكَ اللَّهُ | #"ابن سمّاک بر [[رشید]] وارد شد. [[رشید]] از او درخواست نمود که مرا وعظ کن و در همان حال آبی برای نوشیدن خواست. ابن سمّاک نیز بدو گفت: تو را به [[خدا]] قسم می‌دهم! اگر [[خداوند]] تو را از نوشیدن این [[آب]] [[محروم]] سازد چه می‌کنی؟ گفت: نیمی از مُلک خود را می‌دهم تا بتوانم [[آب]] بنوشم!، ابن سمّاک گفت: بنوش. پس چون [[رشید]] [[آب]] را نوشید بدو گفت: تو را به [[خدا]] قسم می‌دهم! اگر [[خداوند]] [[مانع]] از خارج شدن این [[آب]] از [[بدن]] تو شود چه می‌کنی؟ گفت: نیمی دیگر از مُلکم را می‌دهم تا بتوانم آن را از [[بدن]] خود خارج سازم!، ابن سمّاک گفت: مُلک و پادشاهی‌ای که به یک [[آب]] خوردن می‌‌ارزد، [[شایسته]] است مورد افتخار قرار نگیرد و کسی از آن لذّت [[نبرد]]!"<ref>{{متن حدیث| دَخَلَ ابْنِ السِّمَاكِ عَلَى الرَّشِيدِ فَقَالَ لَهُ عِظْنِي ثُمَّ دَعَا بِمَاءٍ لْيَشْرَبْهُ فَقَالَ لَهُ نَاشَدْتُكَ اللَّهِ لَوْ مَنَعَكَ اللَّهُ مِنْ شُرْبِهِ مَا كُنْتَ فَاعِلًا قَالَ كُنْتُ أفتديه بِنِصْفِ مِلْكِي قَالَ فَاشْرَبْهُ فَلَمَّا شَرِبَ قَالَ نَاشَدْتُكَ اللَّهِ لَوْ مَنَعَكَ اللَّهُ مِنْ خُرُوجِهِ مَا كُنْتَ فَاعِلًا قَالَ كُنْتُ أفتديه بِنِصْفِ مِلْكِي قَالَ إِنَّ مَلَكاً يفتدى بِهِ شَرْبَةِ مَاءٍ لَخَلِيقُ أَلَّا يُنَافِسُ عَلَيْهِ}}؛ شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحدید، ج ۲، ص ۱۰۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۲۸-۲۳۰.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۶
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عبرت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
چند روایت درباره تاریخ و عبرت‌‌پذیری از گذشتگان
- "ای بندگان خدا! موعظه پذیرید از عبرت‌های نافع، و عبرت گیرید از نشانه‌های روشن حق"[۱]؛
- عبرت پذیرید از اینکه در منازل آنانکه پیش از شما بوده‌اند وارد شده‌اید"[۲]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "از آنچه که از دنیا گذشته است عبرت گیرید که آیا برای کسی باقی مانده است؟ آیا در دنیا از گذشتگان انسانی برتریا فروتر و ثروتمند و یا فقیر و دوست و یا دشمن باقی مانده است؟ دنیای پس از این نیز همین گونه است، شباهت آن به دنیای گذشته از شباهت آب به آب بیشتر است!"[۳]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "هر نظری که مایه عبرت گیری آدمی نشود، از روی سهو و بی‌توجّهی بوده است"[۴]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "بیشتر عبادت ابوذر آن بود که به تفکر و عبرت پذیری بپردازد"[۵]؛
- "عبرت‌ها چه بسیار و عبرت‌پذیران چه اندکند!"[۶]؛
- "مؤمن به دنیا به نظر عبرت پذیری نگاه می‌‌کند"[۷]؛
- "من دیروز همراه شما، و امروز مایه عبرت شما، و فردا جداشونده از شما خواهم بود"[۸]؛
- "عبرت گیرید از آنچه خداوند با ابلیس انجام داد، وقتی که عمل طولانی مدّت او را باطل فرمود"[۹]؛
- "ابن سمّاک بر رشید وارد شد. رشید از او درخواست نمود که مرا وعظ کن و در همان حال آبی برای نوشیدن خواست. ابن سمّاک نیز بدو گفت: تو را به خدا قسم می‌دهم! اگر خداوند تو را از نوشیدن این آب محروم سازد چه می‌کنی؟ گفت: نیمی از مُلک خود را می‌دهم تا بتوانم آب بنوشم!، ابن سمّاک گفت: بنوش. پس چون رشید آب را نوشید بدو گفت: تو را به خدا قسم می‌دهم! اگر خداوند مانع از خارج شدن این آب از بدن تو شود چه می‌کنی؟ گفت: نیمی دیگر از مُلکم را می‌دهم تا بتوانم آن را از بدن خود خارج سازم!، ابن سمّاک گفت: مُلک و پادشاهی‌ای که به یک آب خوردن می‌‌ارزد، شایسته است مورد افتخار قرار نگیرد و کسی از آن لذّت نبرد!"[۱۰][۱۱].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ « فَاتَّعِظُوا عِبَادَ اللَّهِ بِالْعِبَرِ النَّوَافِعِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْآيِ السَّوَاطِعِ» ؛ نهج البلاغة، چاپ عبده، خطبه ۸۳.
- ↑ « فَاعْتَبِرُوا بِنُزُولِكُمْ مَنَازِلَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ» ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح ، خطبه ۱۱۷.
- ↑ « قَالَ الصَّادِقُ(ع): اعْتَبِرُوا بِمَا مَضَى مِنَ الدُّنْيَا هَلْ بَقِيَ عَلَى أَحَدٍ أَوْ هَلْ فِيهَا بَاقٍ مِنَ الشَّرِيفِ وَ الْوَضِيعِ وَ الْغَنِيِّ وَ الْفَقِيرِ وَ الْوَلِيِّ وَ الْعَدُوِّ؟ فَكَذَلِكَ مَا لَمْ يَأْتِ مِنْهَا بِمَا مَضَى أَشْبَهُ مِنَ الْمَاءِ بِالْمَاءِ» ؛ بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۳۲۵.
- ↑ « عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع): كُلُّ نَظَرٍ لَيْسَ فِيهِ اعْتِبَارٌ فَهُوَ سَهْوٌ»؛ بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۱۷۵.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: كَانَ أَكْثَرُ عِبَادَةِ أَبِي ذَرٍّ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ التَّفَكُّرَ وَ الِاعْتِبَارَ» ؛ بحار الأنوار، ج ۷۱ ص ۳۲۳.
- ↑ « مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ» ؛ نهج البلاغه، حکمت ۲۹۷.
- ↑ « إِنَّمَا يَنْظُرُ الْمُؤْمِنُ إِلَى الدُّنْيَا بِعَيْنِ الِاعْتِبَارِ» ؛ نهج البلاغه، حکمت ۳۶۷.
- ↑ « أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ أَنَا الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ» ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبة ۱۴۹.
- ↑ « فَاعْتَبِرُوا بِمَا كَانَ مِنْ فِعْلِ اللَّهِ بِإِبْلِيسَ إِذْ أَحْبَطَ عَمَلَهُ الطَّوِيلَ» ؛ نهج البلاغة، چاپ صبحی صالح، خطبه ۱۹۲.
- ↑ « دَخَلَ ابْنِ السِّمَاكِ عَلَى الرَّشِيدِ فَقَالَ لَهُ عِظْنِي ثُمَّ دَعَا بِمَاءٍ لْيَشْرَبْهُ فَقَالَ لَهُ نَاشَدْتُكَ اللَّهِ لَوْ مَنَعَكَ اللَّهُ مِنْ شُرْبِهِ مَا كُنْتَ فَاعِلًا قَالَ كُنْتُ أفتديه بِنِصْفِ مِلْكِي قَالَ فَاشْرَبْهُ فَلَمَّا شَرِبَ قَالَ نَاشَدْتُكَ اللَّهِ لَوْ مَنَعَكَ اللَّهُ مِنْ خُرُوجِهِ مَا كُنْتَ فَاعِلًا قَالَ كُنْتُ أفتديه بِنِصْفِ مِلْكِي قَالَ إِنَّ مَلَكاً يفتدى بِهِ شَرْبَةِ مَاءٍ لَخَلِيقُ أَلَّا يُنَافِسُ عَلَيْهِ»؛ شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحدید، ج ۲، ص ۱۰۰.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۱، ص ۲۲۸-۲۳۰.