قناعت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''در [[امان]] بودن از خطر [[طغیان]] و سرکشی:''' قانعان، از خطر [[طغیان]] و سرکشی در مقابل [[خداوند]]- که خود چون [[کفر]] می‌باشد - در اَمانند: {{متن قرآن|كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى * أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى}}<ref>«حاشا؛ انسان سرکشی می‌ورزد * چون خود را بی‌نیاز بیند» سوره علق، آیه ۶-۷.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۲۸۳.</ref>.

#'''پرهیز از [[افراط و تفریط]]:''' و از همه مهم‌تر آنکه، [[قناعت]] سدّی است که [[انسان]] را از فروافتادن در دو صفت [[افراط و تفریط]] باز داشته، او را از [[منحرف]] شدن به سوی یکی از این دو جهت حفظ می‌نماید.

==عوامل کنترل [[غرائز]] [[انسان]]==