استهزاء: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۴

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

مدخل‌های وابسته به این بحث:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل استهزاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

استهزا از اوصاف زشتی است که در سیره و قول نبی اکرم(ص) افراد به شدت از آن نهی شده اند است. آن که گفتار یا کردار یا صفات و خلقت مردمان را وسیله استهزای خویش می‌سازد، از ویژگی‌های انسانی، دور و از صفات الهی بی‌بهره است. اسباب استهزا، اهانت و تحقیر دیگران است که پیوند ایمانی و دوستی‌ها را از بین می‌برد و باعث دشمنی می‌شود؛ رسول اکرم(ص) نیز در سیره و قول خود، مسلمانان را به شدت از این عمل زشت نهی می‌فرمود^[۱].
پیامبر خدا(ص) فرموده است: "همانا در آخرت برای مسخره کننده، دری از بهشت باز می‌شود و سپس به او گفته می‌شود: بیا! پس او شتاب می‌کند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته می‌شود و در دیگری به رویش گشوده می‌شود... این کار، پشت سر هم تکرار می‌شود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته می‌شود. بیا! اما او دیگر جلو نمی‌رود"^[۲]^[۳].

منابع

حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۰.
↑ کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۱.

[1] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۰.

[2] کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.

[3] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-**[[استهزا]] از اوصاف [[زشتی]] است که در [[سیره]] و قول [[نبی اکرم]]{{صل}} افراد به شدت از آن [[نهی]] شده اند است. آن که گفتار یا [[کردار]] یا صفات و [[خلقت]] [[مردمان]] را وسیله استهزای خویش می‌سازد، از ویژگی‌های انسانی، دور و از [[صفات الهی]] بی‌بهره است. اسباب [[استهزا]]، اهانت و [[تحقیر]] دیگران است که پیوند ایمانی و دوستی‌ها را از بین می‌برد و باعث [[دشمنی]] می‌شود؛ [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز در [[سیره]] و قول خود، [[مسلمانان]] را به شدت از این عمل [[زشت]] [[نهی]] می‌فرمود<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۰.</ref>.
+*[[استهزا]] از اوصاف [[زشتی]] است که در [[سیره]] و قول [[نبی اکرم]]{{صل}} افراد به شدت از آن [[نهی]] شده اند است. آن که گفتار یا [[کردار]] یا صفات و [[خلقت]] [[مردمان]] را وسیله استهزای خویش می‌سازد، از ویژگی‌های انسانی، دور و از [[صفات الهی]] بی‌بهره است. اسباب [[استهزا]]، اهانت و [[تحقیر]] دیگران است که پیوند ایمانی و دوستی‌ها را از بین می‌برد و باعث [[دشمنی]] می‌شود؛ [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز در [[سیره]] و قول خود، [[مسلمانان]] را به شدت از این عمل [[زشت]] [[نهی]] می‌فرمود<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۰.</ref>.
 *[[پیامبر خدا]]{{صل}} فرموده است: "همانا در [[آخرت]] برای مسخره کننده، دری از [[بهشت]] باز می‌شود و سپس به او گفته می‌شود: بیا! پس او شتاب می‌کند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته می‌شود و در دیگری به رویش گشوده می‌شود... این کار، پشت سر هم تکرار می‌شود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته می‌شود. بیا! اما او دیگر جلو نمی‌رود"<ref>کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۱.</ref>.