بحث:انتظار ویرانگر به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۵۹
، ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جمع شدن|۲۰. آقای ملایی؛}} | |||
[[پرونده:13681211.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | |||
::::::آقای '''[[محمد رضا ملایی]]'''، در مقاله ''«[[انتظار امنیت امر به معروف و نهی از منکر (مقاله)| انتظار امنیت امر به معروف و نهی از منکر]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«عده‌ای بر این باورند که [[قیام]] برای [[احیای اسلام]] در [[زمان غیبت]] جایز نبوده حتی [[اقرار]] به [[مفاسد]] و جرائم و [[منکرات]] [[حکام]] [[جور]]، [[مشروع]] است و لازم است با ترک [[امر به معروف و نهی از منکر]]، موجبات انتشار [[ظلم]] و تعمیم [[فساد]] که زمینه [[قیام]] [[امام غائب]] است فراهم گردد و به منظور تسریع این امر، [[اطاعت]] از [[حاکم]] [[ظالم]] حتی آن هنگام که درصدد [[قتل]] شخص برمی‌آید و یا قصد گرفتن [[اموال مسلمین]] را دارد، [[واجب]] است<ref> کاظم جعفر المصباح، الامام المهدی و مفهوم الانتظار، ص ۳۱.</ref>. | |||
::::::'''[[تقیه]] در [[زمان غیبت کبری]]:''' [[پیروان]] این نظریه بر این عقیده‌اند که مفهوم [[تقیه]] به [[جامعه مسلمین]] اجازه می‌دهد تا [[زمان غیبت]] را به استراحت و جموداندیشی و تراخی گذرانده و با [[دشمنان دین]] در مهادنه و مسالمت به سر ببرند هرچند این مسالمت به تعطیلی [[احکام اسلام]] بینجامد. چنین تلقی‌ای از [[تقیه]]، مستند به روایاتی است<ref>الکافی، ج ۲، ص ۲۱۷: باب التقیة... و ۲۲۳: باب الکتمان...، ص ۲۲۱؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۲۸: باب صوم یوم الشک...، ص ۱۲۶ و وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۰۴- ۲۲۴، باب وجوب التقیة مع الخوف إلی خر.</ref> که مختص به [[تقیه]] می‌باشد و معتقدان به این نظریه، با برداشتی سوء به سراغ آن [[نصوص]] رفتند و مفهوم [[تقیه]] را بدون در نظر گرفتن شرایط آن به‌عنوان قاعده عام و مطلق استخراج کرده و بر این باورند که این مفهوم، صلاحیت انطباق در هر زمان و هر مکان در [[عصر غیبت]] را دارد<ref> کاظم جعفر المصباح، الامام المهدی و مفهوم الانتظار، ص ۳۲.</ref>. | |||
::::::'''استناد به مقاطعی از [[سیره]] [[ائمه اطهار]]{{عم}}:''' [[بیعت]] [[حضرت علی]]{{ع}} با [[ابو بکر]] از روی اکراه، عدم [[اعتراض]] [[حضرت علی]] بر مهاجمان به بیت [[فاطمه]] {{س}} عدم [[اعتراض]] [[حضرت علی]] بر [[تبعید]] [[ابوذر]] توسط [[عثمان]]، [[صلح امام حسن]]{{ع}} با [[معاویه]] و... از جمله شواهدی هستند که توسط [[پیروان]] [[نظریه ]]"[[انتظار]] منفعل" مورد استفاده قرار می‌گیرند. | |||
::::::در راستای تن دادن به چنین [[فرهنگی]] از [[انتظار]] است که [[احکام]] قطعی‌ای همچون [[امر به معروف و نهی از منکر]] و حتی [[تقیه]] [[ذبح]] شده و پذیرفتن [[حکومت]] [[طاغوت]] سهل می‌گردد. | |||
::::::عوامل متعددی مثل [[عداوت]] تند و فراگیر نسبت به [[ائمه]]{{عم}}، حذف خونین [[شیعیان]]- توسط [[حکام]] [[بنی امیه]] و [[آل مروان]] و [[بنی العباس]] و حتی در این اواخر توسط امپراتوری عثمانی‌ها<ref> کاظم جعفر المصباح، الامام المهدی و مفهوم الانتظار، ص ۱۱۵.</ref> و بعد از آن- و نیز [[جهل]] و عدم اطلاع از [[حقیقت امامت]] و قواعد آن و خصائص [[امام]] و نیز تحریفاتی که توسط [[دشمنان]] [[شیعه]] در رابطه با [[معارف]] [[شیعه]] رخ داد، [[کمک]] شایانی به پا گرفتن این تلقی منفعلانه از [[فرهنگ انتظار]] کرد<ref> کاظم جعفر المصباح، الامام المهدی و مفهوم الانتظار، ص ۱۲۷.</ref>»<ref>[[محمد رضا ملایی|ملایی، محمد رضا]]، [[انتظار امنیت امر به معروف و نهی از منکر (مقاله)| انتظار امنیت امر به معروف و نهی از منکر]]، ص: ۴۴۳-۴۴۵.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
==نویسنده: آقای واثق== | ==نویسنده: آقای واثق== | ||
==پاسخ تفصیلی== | ==پاسخ تفصیلی== | ||