ولایتی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۱

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ولایتی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ولایتی، منسوب به ولایت، طرفدار ولایت، کسی که دم از ولایت می‌زند و خود را طرفدار ولایت علی(ع) و اهل بیت معرفی می‌کند. این اصطلاح در فرهنگ سیاسی معاصر به کسانی گفته می‌شود که با شعار ولایت، با خط مبارزه با طاغوت و جهاد با دشمن و حکومت ولایت فقیه و نظام جمهوری اسلامی و جریانات وابسته به انقلاب اسلامی و نظام، برخوردی بی‌تفاوت و گاهی خصومت‌آمیز داشته و دارند. در دوران مبارزه و پس از پیروزی انقلاب این تعبیر بیشتر به‌کار می‌رفت. یک نماد از آن تفکر، در "انجمن حجّتیه" نمایان بود. امام راحل دربارۀ اینگونه روحانی نمایان که قبل از انقلاب، دین را جدا از سیاست می‌دانستند و سر بر آستانۀ دربار می‌ساییدند و پس از انقلاب، به روحانیون انقلابی تهمت وهّابیت می‌زدند، می‌فرماید: دیروز حجتیّه‌ای‌ها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحۀ مبارزات مردم، تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی نیمۀ شعبان را به نفع شاه بشکنند^[۱]، امروز انقلابی‌تر از انقلابیون شده‌اند! ولایتی‌های دیروز که در سکوت و تحجّر خود آبروی اسلام و مسلمین را ریخته‌اند، در عمل پشت پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت را شکسته‌اند و عنوان ولایت بر ایشان جز تکسّب و تعیّش نبوده است، امروز خود را بانی و وارث ولایت نموده و حسرت ولایت دوران شاه را می‌خورند...^[۲]^[۳]

جستارهای وابسته

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ غدیر.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ اشاره به تصمیم خط انقلاب در دوران مبارزه که به عنوان افشای جنایات شاه و بزرگداشت شهدا و اعتراض به رژیم طاغوت، جشن‌های نیمۀ شعبان برگزار نشود و حجتیه‌ای‌ها با تعطیل آن برنامه‌های جشن، مخالفت و کارشکنی کردند
↑ صحیفه نور، ج ۲۱ ص ۹۳
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۹۹.

[1] اشاره به تصمیم خط انقلاب در دوران مبارزه که به عنوان افشای جنایات شاه و بزرگداشت شهدا و اعتراض به رژیم طاغوت، جشن‌های نیمۀ شعبان برگزار نشود و حجتیه‌ای‌ها با تعطیل آن برنامه‌های جشن، مخالفت و کارشکنی کردند

[2] صحیفه نور، ج ۲۱ ص ۹۳

[3] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۹۹.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-* [[ولایتی]]، منسوب به [[ولایت]]، [[طرفدار ولایت]]، کسی که دم از [[ولایت]] می‌زند و خود را [[طرفدار ولایت علی]]{{ع}} و [[اهل بیت]] معرفی می‌کند. این اصطلاح در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] معاصر به کسانی گفته می‌شود که با [[شعار ولایت]]، با خط [[مبارزه با طاغوت]] و [[جهاد با دشمن]] و [[حکومت ولایت فقیه]] و [[نظام جمهوری اسلامی]] و جریانات وابسته به [[انقلاب اسلامی]] و [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام]]، برخوردی بی‌تفاوت و گاهی خصومت‌آمیز داشته و دارند. در دوران [[مبارزه]] و پس از [[پیروزی انقلاب جمهوری اسلامی ایران|پیروزی انقلاب]] این تعبیر بیشتر به‌کار می‌رفت. یک نماد از آن [[تفکر]]، در "[[انجمن حجّتیه]]" نمایان بود. [[امام راحل]] دربارۀ اینگونه [[روحانی نمایان]] که قبل از [[انقلاب]]، [[جدایی دین از سیاست|دین را جدا از سیاست]] می‌دانستند و سر بر آستانۀ دربار می‌ساییدند و پس از [[انقلاب]]، به [[روحانیون انقلابی]] [[تهمت]] [[وهّابیت]] می‌زدند، می‌فرماید: دیروز [[حجتیّه‌ای‌ها]] [[مبارزه]] را [[حرام]] کرده بودند و در بحبوحۀ [[مبارزات]] [[مردم]]، تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی [[نیمۀ شعبان]] را به نفع شاه بشکنند<ref>اشاره به تصمیم خط انقلاب در دوران مبارزه که به عنوان افشای جنایات شاه و بزرگداشت شهدا و اعتراض به رژیم طاغوت، جشن‌های نیمۀ شعبان برگزار نشود و حجتیه‌ای‌ها با تعطیل آن برنامه‌های جشن، مخالفت و کارشکنی کردند</ref>، امروز انقلابی‌تر از [[انقلابیون]] شده‌اند! ولایتی‌های دیروز که در [[سکوت]] و [[تحجّر]] خود آبروی [[اسلام]] و [[مسلمین]] را ریخته‌اند، در عمل پشت [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] را شکسته‌اند و عنوان [[ولایت]] بر ایشان جز [[تکسّب]] و [[تعیّش]] نبوده است، امروز خود را [[بانی]] و [[وارث ولایت]] نموده و [[حسرت]] [[ولایت]] دوران شاه را می‌خورند...<ref>صحیفه نور، ج ۲۱ ص ۹۳</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۹۹.</ref>
+* ولایتی، منسوب به [[ولایت]]، [[طرفدار ولایت]]، کسی که دم از [[ولایت]] می‌زند و خود را [[طرفدار ولایت علی]]{{ع}} و [[اهل بیت]] معرفی می‌کند. این اصطلاح در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] معاصر به کسانی گفته می‌شود که با [[شعار ولایت]]، با خط [[مبارزه با طاغوت]] و [[جهاد با دشمن]] و [[حکومت ولایت فقیه]] و [[نظام جمهوری اسلامی]] و جریانات وابسته به [[انقلاب اسلامی]] و [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام]]، برخوردی بی‌تفاوت و گاهی خصومت‌آمیز داشته و دارند. در دوران [[مبارزه]] و پس از [[پیروزی انقلاب جمهوری اسلامی ایران|پیروزی انقلاب]] این تعبیر بیشتر به‌کار می‌رفت. یک نماد از آن [[تفکر]]، در "[[انجمن حجّتیه]]" نمایان بود. [[امام راحل]] دربارۀ اینگونه [[روحانی نمایان]] که قبل از [[انقلاب]]، [[جدایی دین از سیاست|دین را جدا از سیاست]] می‌دانستند و سر بر آستانۀ دربار می‌ساییدند و پس از [[انقلاب]]، به [[روحانیون انقلابی]] [[تهمت]] [[وهّابیت]] می‌زدند، می‌فرماید: دیروز [[حجتیّه‌ای‌ها]] [[مبارزه]] را [[حرام]] کرده بودند و در بحبوحۀ [[مبارزات]] [[مردم]]، تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی [[نیمۀ شعبان]] را به نفع شاه بشکنند<ref>اشاره به تصمیم خط انقلاب در دوران مبارزه که به عنوان افشای جنایات شاه و بزرگداشت شهدا و اعتراض به رژیم طاغوت، جشن‌های نیمۀ شعبان برگزار نشود و حجتیه‌ای‌ها با تعطیل آن برنامه‌های جشن، مخالفت و کارشکنی کردند</ref>، امروز انقلابی‌تر از [[انقلابیون]] شده‌اند! ولایتی‌های دیروز که در [[سکوت]] و [[تحجّر]] خود آبروی [[اسلام]] و [[مسلمین]] را ریخته‌اند، در عمل پشت [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] را شکسته‌اند و عنوان [[ولایت]] بر ایشان جز [[تکسّب]] و [[تعیّش]] نبوده است، امروز خود را [[بانی]] و [[وارث ولایت]] نموده و [[حسرت]] [[ولایت]] دوران شاه را می‌خورند...<ref>صحیفه نور، ج ۲۱ ص ۹۳</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۹۹.</ref>
 == جستارهای وابسته ==