آیه خیر البریة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*این [[آیه]] در [[شأن]] [[حضرت]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} نازل شده است. از [[جابر بن عبدالله انصاری]] [[نقل]] کرده‌اند که گفته است: روزی با [[پیامبر]]{{صل}} کنار [[کعبه]] نشسته بودیم که [[علی]]{{ع}} پیش ما آمد. چون چشم [[پیامبر]]{{صل}} به وی افتاد، فرمود: "برادرم آمد!" آن گاه رو به سوی [[کعبه]] کرد و فرمود: "به خدای این خانه [[سوگند]] که این مرد پیش از همه شما به [[خدا]] [[ایمان]] آورده و بیش از همه شما [[خدا]] را [[فرمان]] بُرده است و از همه شما به [[پیمان الهی]] وفادارتر است و بیش از شما به [[حکم خدا]] [[داوری]] کرده است و در تقسیم [[بیت المال]] دادگرتر است و در [[رفتار]] با رعیت بهتر است و مقامش والاتر است". در این هنگام بود که آیه {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ...}} نازل شد و از آن پس هر گاه [[علی]] می‌آمد، [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} می‌گفتند: "[[بهترین]] آفریده [[خدا]] پس از [[پیامبر]] آمد!"<ref>شواهد التنزیل، ۲/ ۴۶۷؛ نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه، ۲۷/ ۲۱۰.</ref>. روایاتی فراوان از [[شیعه]] و [[سنی]] [[نقل]] است که بنابر آنها مراد از "هُم خیر البریه" [[علی]]{{ع}} و [[پیروان]] او است<ref>تفسیر نمونه، ۲۷/ ۲۱۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 48.</ref>. | *این [[آیه]] در [[شأن]] [[حضرت]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} نازل شده است. از [[جابر بن عبدالله انصاری]] [[نقل]] کرده‌اند که گفته است: روزی با [[پیامبر]]{{صل}} کنار [[کعبه]] نشسته بودیم که [[علی]]{{ع}} پیش ما آمد. چون چشم [[پیامبر]]{{صل}} به وی افتاد، فرمود: "برادرم آمد!" آن گاه رو به سوی [[کعبه]] کرد و فرمود: "به خدای این خانه [[سوگند]] که این مرد پیش از همه شما به [[خدا]] [[ایمان]] آورده و بیش از همه شما [[خدا]] را [[فرمان]] بُرده است و از همه شما به [[پیمان الهی]] وفادارتر است و بیش از شما به [[حکم خدا]] [[داوری]] کرده است و در تقسیم [[بیت المال]] دادگرتر است و در [[رفتار]] با رعیت بهتر است و مقامش والاتر است". در این هنگام بود که آیه {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ...}} نازل شد و از آن پس هر گاه [[علی]] می‌آمد، [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} می‌گفتند: "[[بهترین]] آفریده [[خدا]] پس از [[پیامبر]] آمد!"<ref>شواهد التنزیل، ۲/ ۴۶۷؛ نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه، ۲۷/ ۲۱۰.</ref>. روایاتی فراوان از [[شیعه]] و [[سنی]] [[نقل]] است که بنابر آنها مراد از "هُم خیر البریه" [[علی]]{{ع}} و [[پیروان]] او است<ref>تفسیر نمونه، ۲۷/ ۲۱۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 48.</ref>. | ||
*[[مقاتل بن سلیمان]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] کرده است که این [[آیه]] در [[شأن]] [[امام علی]]{{ع}} و [[اهل بیت]]{{ع}} او نازل شده است<ref>مجمع البیان، ۱۰/ ۵۲۴.</ref>. در روایتی از ابوبرزه [[نقل]] است که چون [[پیامبر اسلام]]{{صل}} این [[آیه]] را قرائت کرد، فرمود: "[[یا علی]]! آنان، تو و شیعیانت هستید و [[وعده]] من و شما، [[حوض کوثر]]!"<ref>شواهد التنزیل، ۲/ ۴۶۱.</ref> با بررسی این [[آیه]] و احادیثی که آن را [[تفسیر]] کرده‌اند، بر می‌آید که [[خداوند]] و [[پیامبر]] گرامی‌اش{{صل}}، شایسته‌ترین کس به [[خلافت]] را معرفی کرده‌اند تا [[امامت]] و [[هدایت]] [[امت]] به دست شایستگان افتد و [[مسلمانان]] از [[گمراهی]] و حیرانی در [[امان]] مانند. نیز از این [[روایات]] می‌توان فهمید که اصطلاح "[[شیعه]]" در [[عصر پیامبر]]{{صل}} و به دست ایشان پدید آمده و میان [[مسلمانان]] رواج یافته است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 49.</ref>. | *[[مقاتل بن سلیمان]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] کرده است که این [[آیه]] در [[شأن]] [[امام علی]]{{ع}} و [[اهل بیت]]{{ع}} او نازل شده است<ref>مجمع البیان، ۱۰/ ۵۲۴.</ref>. در روایتی از [[ابوبرزه]] [[نقل]] است که چون [[پیامبر اسلام]]{{صل}} این [[آیه]] را قرائت کرد، فرمود: "[[یا علی]]! آنان، تو و شیعیانت هستید و [[وعده]] من و شما، [[حوض کوثر]]!"<ref>شواهد التنزیل، ۲/ ۴۶۱.</ref> با بررسی این [[آیه]] و احادیثی که آن را [[تفسیر]] کرده‌اند، بر می‌آید که [[خداوند]] و [[پیامبر]] گرامی‌اش{{صل}}، شایسته‌ترین کس به [[خلافت]] را معرفی کرده‌اند تا [[امامت]] و [[هدایت]] [[امت]] به دست شایستگان افتد و [[مسلمانان]] از [[گمراهی]] و حیرانی در [[امان]] مانند. نیز از این [[روایات]] می‌توان فهمید که اصطلاح "[[شیعه]]" در [[عصر پیامبر]]{{صل}} و به دست ایشان پدید آمده و میان [[مسلمانان]] رواج یافته است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 49.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۵۷
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث آیات امامت امام علی و آیات فضائل امام علی است. "آیه خیر البریة" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آیه خیر البریة (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
متن آیه: ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴾[۱].
مقدمه
- این آیه در شأن حضرت علی بن ابی‌طالب(ع) نازل شده است. از جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده‌اند که گفته است: روزی با پیامبر(ص) کنار کعبه نشسته بودیم که علی(ع) پیش ما آمد. چون چشم پیامبر(ص) به وی افتاد، فرمود: "برادرم آمد!" آن گاه رو به سوی کعبه کرد و فرمود: "به خدای این خانه سوگند که این مرد پیش از همه شما به خدا ایمان آورده و بیش از همه شما خدا را فرمان بُرده است و از همه شما به پیمان الهی وفادارتر است و بیش از شما به حکم خدا داوری کرده است و در تقسیم بیت المال دادگرتر است و در رفتار با رعیت بهتر است و مقامش والاتر است". در این هنگام بود که آیه ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ...﴾ نازل شد و از آن پس هر گاه علی می‌آمد، اصحاب پیامبر(ص) می‌گفتند: "بهترین آفریده خدا پس از پیامبر آمد!"[۲]. روایاتی فراوان از شیعه و سنی نقل است که بنابر آنها مراد از "هُم خیر البریه" علی(ع) و پیروان او است[۳][۴].
- مقاتل بن سلیمان از ابن عباس روایت کرده است که این آیه در شأن امام علی(ع) و اهل بیت(ع) او نازل شده است[۵]. در روایتی از ابوبرزه نقل است که چون پیامبر اسلام(ص) این آیه را قرائت کرد، فرمود: "یا علی! آنان، تو و شیعیانت هستید و وعده من و شما، حوض کوثر!"[۶] با بررسی این آیه و احادیثی که آن را تفسیر کرده‌اند، بر می‌آید که خداوند و پیامبر گرامی‌اش(ص)، شایسته‌ترین کس به خلافت را معرفی کرده‌اند تا امامت و هدایت امت به دست شایستگان افتد و مسلمانان از گمراهی و حیرانی در امان مانند. نیز از این روایات می‌توان فهمید که اصطلاح "شیعه" در عصر پیامبر(ص) و به دست ایشان پدید آمده و میان مسلمانان رواج یافته است[۷].
منابع
پانویس
- ↑ بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند؛ سوره بینه، آیه: ۷.
- ↑ شواهد التنزیل، ۲/ ۴۶۷؛ نمونه بینات در شأن نزول آیات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه، ۲۷/ ۲۱۰.
- ↑ تفسیر نمونه، ۲۷/ ۲۱۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 48.
- ↑ مجمع البیان، ۱۰/ ۵۲۴.
- ↑ شواهد التنزیل، ۲/ ۴۶۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 49.
