انتظار ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

انتظار ظهور امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۵۸

۸٬۱۴۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۰

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 #[[ایمان]] و [[عمل صالح]]: تحقّق [[انقلاب جهانی]] بدون [[ایمان]] مستحکم، که هر گونه [[ضعف]] و زبونی و [[ناتوانی]] را دور سازد و بدون [[اعمال]] صالحی که‌ راه را برای [[اصلاح]] [[جهان]] بگشاید، امکان‌پذیر نیست و آنها که در [[انتظار]] چنین برنامه‌ای هستند، باید سطح [[آگاهی]] و [[ایمان]] خود را بالا ببرند<ref>ر.ک: [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[حکومت جهانی مهدی (کتاب)|حکومت جهانی مهدی]]، ص۱۰۰-۱۰۲، ۱۰۵، ۱۰۶.</ref>.
 #عرصه [[فرهنگ]]: [[انسان]] [[منتظر]] در این عرصه می‌‌باید خویش را در محدودۀ [[اوامر الهی]] بگذارد و از قلمرو دستورهای [[قرآن و عترت]] [[تجاوز]] نکند تا [[فیض الهی]] از باطنش ریشه بگیرد و در ظاهرش [[تجلی]] کند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً حَبَسَ نَفْسَهُ عَلَیْنَا رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا}}<ref>المحاسن، ج۱، ص۲۷۸؛ کمال الدین، ج۲، ص۶۴۴؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۶.</ref>. این سخن [[نورانی]] نمود روشنی از جلوۀ [[انتظار حقیقی]] در عرصۀ [[فرهنگ]] را به نمایش می‌‌گذارد چراکه [[انسان]] [[منتظر]] در این عرصه می‌‌باید خویش را در محدودۀ [[اوامر الهی]] بگذارد و از قلمرو دستورهای [[قرآن و عترت]] [[تجاوز]] نکند. تلاش [[منتظران راستین]] [[حضرت]] [[بقیه الله]] {{ع}} در این عرصه می‌‌باید بر آن معطوف شود که [[معارف]] و مآثر [[قرآن و عترت]] {{ع}} را [[احیا]] و منتشر سازند. [[حقیقت انتظار]] در این عرصه آن است که [[منتظر]] [[معتقد]] و عارف به [[حضرت]] [[ولی الله]] اعظم {{ع}} براساس معرفتش امر آنان را [[احیا]] می‌‌کند و خویشتن را در محدودۀ [[اوامر]] ایشان منحصر می‌‌سازد تا [[فیض الهی]] از باطنش ریشه بگیرد و در ظاهرش [[تجلی]] کند.<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص۱۶۵-۱۶۷.</ref>
+==انتظار در درسنامه امام شناسی==
+*مهمترین [[وظیفه مسلمانان]] و [[مؤمنان]] در عصر [[غیبت امام زمان]]{{ع}}، [[انتظار فرج]] است. [[انتظار]]، در لغت به معنای ترقب و توقع چیزی را چشم داشتن و نیز، به معنای [[چشم به راه]] داشتن به کار رفته است و در اصطلاح، به معنای [[گشایش]] در [[مشکلات]] با [[چشم به راه]] آمدن فردایی بس روشن و [[امید بخش]] به کار می‌رود.
+*مفهوم [[انتظار فرج]]، دو کاربرد دارد: یکی [[انتظار فرج]] و [[گشایش]] به هر مشکل و دیگری [[انتظار فرج]] [[ولی الله الاعظم]] [[حضرت حجت بن الحسن]] العسکری{{ع}} است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۲.</ref>.
+*به دیگر سخن، [[انتظار فرج]]، خود [[فرج]] است: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ‌}}<ref>طبرسی، الاحتجاج، ص۱۷۳؛ بحارالأنوار، ج۳، ص۳۸۷.</ref>. [[انتظار فرج]]، نه به [[عصر غیبت]] و نه منحصر به [[فرج]] [[امام عصر]]{{ع}} منحصر است، بلکه هر عملی را در بر می‌گیرد. [[اهل بیت]]{{عم}} برجسته‌ترین مصداق این عنوان کلی را، [[انتظار فرج]] وجود [[مبارک]] [[ولی عصر]]{{ع}} دانسته‌اند؛ چرا که برای انسان‌های [[مؤمن]]، [[ظهور]] آن [[حضرت]] [[گشایش]] [[حقیقی]] است.
+*[[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: "[[منتظر فرج]] باشید و از [[خدا]] [[ناامید]] نباشید. به [[درستی]] که [[انتظار فرج]]، [[بهترین]] [[اعمال]] است"<ref>{{متن حدیث|انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.</ref>.
+*در مفهوم [[انتظار فرج]]، عمل بودن [[انتظار]] نهفته است و بر پایه [[روایات]]، [[انتظار فرج]] یک عمل است {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ‌}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.</ref> آن هم یک عملی جهادی: {{متن حدیث|أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ‌}}<ref>بحارالأنوار، ج۷۴، ص۱۴۱.</ref>. آنکه خویش را خواهان [[ظهور]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} می‌داند و [[امید]] [[اصلاح]] امور را از آن [[حضرت]] دارد، ولی خود اهل [[جهاد]] نیست، [[سخن]] به گزاف گفته و در [[حقیقت]]، نه [[منتظر]]، که منزوی از ایشان است؛ زیرا در [[انتظار]] [[گشایش]] رایگان دشواری‌ها به دست [[امام عصر]]{{ع}} است و می‌خواهد که در این مسیر، دچار هیچ رنجی و متحمل هیچ هزینه‌ای نگردد، در حالی که [[انتظار حقیقی]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] به معنای [[آماده‌سازی]] عِدّه و عُدّه در همه زمینه‌ها، از جمله مسائل نظامی‌و [[جهاد]] در راه خداست<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۳-۲۴۴.</ref>.
+*به [[یقین]]، آن [[حضرت]] [[پس از ظهور]]، با [[جنگ]] رو‌به‌رو خواهد بود. پس کسانی توان یاری‌اش را خواهند داشت که کار آزموده این میدان باشند و اگر کسی اهل [[کارزار]] نباشد، کار او زار است.
+*در عرصه [[جهاد علمی]]، مسلح شدن به [[سلاح]] قلم و تیغ سخن و در عرصه عملی [[تجهیز]] به اسلحه رزم و [[آموختن]] شیوه‌های نوین آن، لازمِ [[انتظار حقیقی]] است. آنکه میان این دو عرصه جمع کند و به [[سلاح]] مناسب هر یک مسلح شود، به [[اجر]] هر دو [[جهاد]] می‌رسد. البته بخش مهم [[پیروزی]] آن [[حضرت]] در گرو [[رشد]] [[فرهنگی]] [[جامعه بشری]] است.
+*آن‌که [[باور]] دارد که هیچ تلاشی برای [[اصلاح]] امور در [[غیبت]] [[ولیّ خدا]]، ثمربخش نیست، هرگز برای [[مبارزه]] با [[طاغوتیان]] و [[مقاومت]] در برابر دشواری‌ها، انگیزه‌ای نخواهد داشت، ولی آنان که [[دل]] به [[انتظار راستین]] سپرده و قلبشان از [[امید به ظهور]] امامشان پر است و می‌دانند که دیر یا زود، [[صالحان]]، [[حاکمان]] [[زمین]] خواهند بود و [[حق]] به صاحبانش باز می‌گردد و با محو [[ستم]] و [[بیداد]] [[امر]] [[جامعه]] [[اصلاح]] و سامان می‌پذیرد، برای رسیدن به چنین جامعه‌ای خویشتن را [[اصلاح]] خواهند کرد و در [[اصلاح جامعه]] خود نیز می‌کوشند، تا زمینه ایجاد و تشکیل آن [[دولت کریمه]] را فراهم آورند<ref>امام مهدی موجود موعود، ص۱۸۴.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۴.</ref>.
+*[[حقیقت انتظار]]، پنج عنصر دارد:
+#[[اعتراض به وضع موجود]] و قانع نشدن به داشته‌ها در [[دعای افتتاح]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَيْنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا}}<ref>کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج۲، ص۵۱۴.</ref>.
+#[[آگاهی از وضع مطلوب]] و تحلیل درست [[عصر ظهور]]<ref>برای توضیح بیشتر، ر.ک: "عصر زندگی"، محمد حکیمی‌و "عصر ظهور"، علی کورانی.</ref>
+#[[اعتقاد و امید به تحقق وضع مطلوب]] و اینکه [[عدالت]] حداکثری، شدنی و [[حقیقت]] [[ظهور نزدیک است]]
+در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا وَنَرَاهُ قَرِيبًا}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۳، ص۹۶.</ref>.
+#[[اشتیاق]] به تحقق وضع مطلوب و حالت [[عشق]] و شور در [[انتظار]] [[موعود]]، که راه دست‌یافتن به آن، رعایت [[تقوا]] و [[تخلق]] به [[اخلاق الهی]] و [[ارتباط]] مستمر با [[امام زمان]] از راه [[ادعیه]] است.
+#[[اقدام برای تحقق وضع مطلوب]] که نشان‌دهنده صدقی در ادعای [[انتظار]] است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۴-۲۴۵.</ref>.
 {{مدخل انتظار}}