←دلایل خطاناپذیری وحی
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[عصمت]] به معنای دوی از [[خطا]] و [[گناه]] است، به شخص دارای این صفت [[معصوم]] گفته میشود. '''اثبات [[عصمت]] [[وحی]]''' شامل ادله نقلی و عقلی بر عصمت وحی است. | [[عصمت]] به معنای دوی از [[خطا]] و [[گناه]] است، به شخص دارای این صفت [[معصوم]] گفته میشود. '''اثبات [[عصمت]] [[وحی]]''' شامل ادله نقلی و عقلی بر عصمت وحی است. | ||
==دلیل عصمت وحی== | |||
*عده ای براساس اینکه [[پیامبران]] [[مسئولیت]] [[وحی]] و [[ابلاغ وحی]] را بر عهده دارند، قائل شدند خود [[وحی]] نمی‌تواند دارای [[عصمت]] باشد چراکه با توجه به اینکه افراد عادی نمی‌توانند این [[کلام الهی]] را مستقیما دریافت کنند و باید به وسیلۀ افراد خاصی مانند [[پیامبران]] [[ابلاغ]] شود، هیچ ضمانتی وجود ندارد که این [[کلام]] از هرگونه [[خطا]] و اشتباهی مصون باشد، زیرا از کجا می‌توان مطمئن شد شخص [[پیامبر]]، [[وحی الهی]] را درست دریافت کرده و آن را درست به [[مردم]] رسانده است؟ [[راه وحی]] در صورتی می‌تواند سبب [[هدایت مردم]] شود که از مرحلۀ صدور تا مرحلۀ وصول به [[مردم]]، از هرگونه [[تحریف]] و دستبرد عمدی و سهوی، مصون باشد، اما اگر این [[پیام]] با احتمال [[سهو]] و [[نسیان]] در واسطه یا وسائط، مواجه شود اولین عارضۀ آن این است که [[اعتماد]] [[مردم]] نسبت به [[وحی]] سلب میشود<ref>ر.ک: [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.</ref>. | |||
*در پاسخ به این نظریه گفته شده است: همانگونه که [[حکمت الهی]] ایجاب می‌‌کند [[وحی الهی]] مستقیما به دست [[مردم]] نرسد چراکه [[مردم]] عادی به عمق این [[پیام]]، آشنایی ندارند و موجب تضیع آن می‌‌شوند؛ به همین نحو هم اگر [[وحی الهی]] به طور صحیح و بدون [[خطا]] و [[اشتباه]] به دست بندگانش نرسد [[نقض غرض]] محسوب شده و با [[حکمت الهی]] مطابقت ندارد. این اشکال نه تنها با [[حکمت الهی]] تطابق ندارد؛ بلکه با [[علم]] نامتناهی و [[قدرت]] نامحدود [[خداوند]] هم منطبق نیست، چراکه اگر [[خداوند]] نداند [[پیام]] خود را از چه راهی و توسط چه کسانی برای [[مردم]] بفرستد، با [[علم]] نامتناهی او منافات دارد و نیز اگر نتواند وسایط شایسته‌ای را برای [[ابلاغ]] [[وحی الهی]] [[انتخاب]] کند تا این واسطه‌ها از [[هجوم]] [[شیاطین]] مصون باشد، با [[قدرت]] نامحدود او سازگار نخواهد بود، چنانکه آیۀ {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد که پیش رو و پشت سرش، نگهبانانی می‌گمارد تا معلوم دارد که رسالت‌های پروردگارشان را رسانده‌اند؛ و (خداوند) آنچه را نزد آنهاست، از همه سو فرا می‌گیرد و شمار هر چیز را دارد» سوره جن، آیه ۲۶ ـ ۲۸</ref> [[علم]] و [[قدرت خداوند]] را نسبت به این موضوع نشان می‌‌دهد<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آموزش عقاید (کتاب)|آموزش عقاید]]، ص۱۴۱؛ [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.</ref>. | |||
==[[دلایل]] خطاناپذیری [[وحی]]== | ==[[دلایل]] خطاناپذیری [[وحی]]== | ||
* پدیده [[وحی]] از [[علم الهی]] سرچشمه می‌گیرد، لذا در اصل پدیده [[وحی]]، هیچ‌گونه [[خطا]] و یا اشتباهی راه ندارد. در مسیر رسیدن [[وحی]] به [[مردم]]، اولین کسی که باید [[معصوم]] بودن او ثابت شود، [[فرشته|فرشته الهی]] است که موجودی مجرد و همواره [[مطیع]] [[خداوند]] است و محل بحث نیست اما بعد از آن [[عصمت]] [[پیامبران]] مورد بحث است، چون از جنس بشرند و در [[بشر]]، [[خطا]] زیاد است<ref>[[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص ۲۰۸.</ref>. | * پدیده [[وحی]] از [[علم الهی]] سرچشمه می‌گیرد، لذا در اصل پدیده [[وحی]]، هیچ‌گونه [[خطا]] و یا اشتباهی راه ندارد. در مسیر رسیدن [[وحی]] به [[مردم]]، اولین کسی که باید [[معصوم]] بودن او ثابت شود، [[فرشته|فرشته الهی]] است که موجودی مجرد و همواره [[مطیع]] [[خداوند]] است و محل بحث نیست اما بعد از آن [[عصمت]] [[پیامبران]] مورد بحث است، چون از جنس بشرند و در [[بشر]]، [[خطا]] زیاد است<ref>[[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص ۲۰۸.</ref>. | ||