حضرت خدیجه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'حضرت خدیجه' به 'حضرت خدیجه')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==[[نسب]] [[خدیجه]]{{س}}==
*[[همسر]] بزرگوار [[حضرت محمّد]]{{صل}}. وی دختر خُوَیلِد و از [[زنان]] نامور و ثروتمند [[حجاز]] بود. زنی [[عاقل]]، [[دانا]] و [[شریف]] بود و مردان، با [[ثروت]] او [[تجارت]] می‌کردند. [[پیامبر خدا]] در سنّ بیست و پنج سالگی، از سوی [[خدیجه]] به [[تجارت]] [[شام]] رفت و پس از چند [[ماه]] از بازگشت، با [[خدیجه]] که آن هنگام [[چهل]] سال داشت، [[ازدواج]] نمود.
*[[خدیجه]] "دختر [[خویلد بن اسد]] بن عبدالعزی بن قصی بن [[کلاب]]<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۸۹؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۸، ص۹۹.</ref> و نام مادرش "[[فاطمه]] بنت زائدة بن اصم" است<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۱۱ و ص۱۰۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۸۹؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۹۶؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۴، ص۱۸۱۷.</ref>. بنابر روایتی در سال پانزده پیش از [[عام الفیل]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد و اولین و شایسته‎‌ترین [[همسر رسول خدا]] بود<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۱۲؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۹۸-۹۹.</ref>.<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‎نامۀ تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص ۱۰۸.</ref>
*[[خدیجه]] نخستین زنی بود که [[مسلمان]] شد و به تعبیر [[پیامبر اکرم]]، یکی از چهار [[زن]] [[برگزیده]] خداست، یعنی: [[مریم]]، [[آسیه]]، [[خدیجه]] و [[فاطمه]]{{س}}. [[خدیجه]] همه [[ثروت]] خویش را به [[پیامبر]] داد تا در راه [[ترویج]] [[اسلام]] صرف کند. وی پیش از [[ازدواج]] با [[محمد]]{{صل}} نیز به [[مردم]] بینوا [[کمک]] می‌کرد.
==[[ازدواج با پیامبر]]{{صل}}==
*[[حضرت زهرا]]{{س}} ثمره [[ازدواج پیامبر]] با اوست. [[حضرت خدیجه]]، در [[مکه]] سه سال پیش از [[هجرت]] درگذشت و در [[قبرستان]] [[ابوطالب]] [[دفن]] شد. هنگام [[وفات]]، ۶۵ سال داشت. [[حضرت محمد]]{{صل}} در سوگ او [[اندوهگین]] شد و پیوسته تا پایان [[عمر]]، از وفا و [[حمایت]] و خوبی‌های [[خدیجه]] یاد می‌کرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۹۶.</ref>.
*[[خدیجه]]{{س}} از [[زنان]] نامور و ثروتمند [[حجاز]] و زنی [[عاقل]]، [[دانا]] و [[شریف]] بود و مردان با [[ثروت]] او [[تجارت]] می‌‎کردند. [[خدیجه]]{{س}} زمانی که [[راستگویی]] و [[امانتداری]] [[رسول خدا]]{{صل}} را شنید از ایشان درخواست کرد تا برای [[تجارت]] به [[شام]] سفر کند و ایشان هم قبول کردند. در این [[سفر تجاری]] [[میسره]]، [[غلام]] [[خدیجه]]{{س}} همراه ایشان بود که پس از بازگشت از سفر برای [[خدیجه]]{{س}} اتفاقات پیش آمده را گزارش داد و او هم که زنی [[دانا]] و [[شریف]] بود برای [[پیامبر]]{{صل}} پیغام فرستاد و برای [[ازدواج]] با ایشان ابراز [[آمادگی]] کرد، [[پیامبر]]{{صل}} نیز موضوع را با عمو‎‎های خود مطرح کرد و سپس به [[اتفاق]] [[ابوطالب]] و چند تن از عمو‎‎های خود نزد [[ورقة بن نوفل]]، پسر عموی [[خدیجه]]{{س}} رفتند و ایشان را از او خواستگاری کردند<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۵، ص۳۷۴.</ref>.<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‎نامۀ تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص ۱۰۸.</ref> مهریه‌ای که برای ایشان در نظر گرفته شد، [[دوازده]] اوقیه [[طلا ]](هر اوقیه معادل [[چهل]] درهم)<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۳؛ دولابی، محمد بن احمد، الذریة الطاهره، ص۲۸.</ref> یا بیست ماده شتر [[جوان]]<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۹۰.</ref> بود و بعد از [[عقد]]، ایشان به منزل [[رسول خدا]]{{صل}} رفتند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‎نامۀ تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۱۱۰.</ref>. این [[ازدواج]]، دو [[ماه]] پس از بازگشت [[پیامبر]]{{صل}} از سفر [[شام]] به وقوع پیوست<ref>مجمل التواریخ والقصص، ص۲۳۸؛ مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۱.</ref>.
*پس از [[ازدواج]]، [[خدیجه]]{{س}} برای درهم شکستن نقشۀ [[پلید]] [[قریشیان]] که [[یتیمی]] و [[فقر]] [[رسول خدا]]{{صل}} را دستاویز قرار داده بودند و [[پیامبر]]{{صل}} را [[تحقیر]] ‎می‎‎کردند به پسر عمویش، [[وکالت]] داد تا تمامی دارایی‎‌هایش را به [[محمد]]{{صل}} هدیه دهد و به همگان اعلام کند تمامی [[اموال]] از این پس، [[ملک]] [[محمد]]{{صل}} است و او می‎‌تواند هر گونه که بخواهد در آن [[تصرف]] کند. سپس یادآور شد که از قول من به [[محمد]]{{صل}} بگو: خودم و همۀ [[ثروت]] و سرمایه‎‌ام و تمام عمال و کارگزارانی که امر [[تجارت]] مرا سامان می‌‎دادند، همه و همه را به او بخشیدم. ورقه هم در میان جمعیت حاضر در کنار [[کعبه]] با صدایی بلند، این مطلب را به اطلاع عموم رسانید و آنان را بر این امر [[شاهد]] گرفت<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الأطهار{{ع}}، ج۱۶، ص۷۱.</ref>.<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۵ـ۳۰۶.</ref>
*بنابر آنچه در کتب بیشتر [[مؤرخان]] ثبت شده است، [[خدیجه]]{{س}} در زمان [[ازدواج]]، [[چهل]] سال و [[پیامبر]]{{صل}} بیست و پنج سال سن داشت<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۹۸؛ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۲۸۰.</ref>.
==[[فرزندان خدیجه]]{{س}}==
*[[مؤرخان]] و نسب‎‌شنا‎سان ثمرۀ [[ازدواج خدیجه]]{{س}} با [[پیامبر]]{{صل}} را دو پسر و چهار دختر دانسته‎‌اند: قاسم و [[عبدالله]] معروف به طیب و [[طاهر]]، [[زینب]]، [[ام‌کلثوم]]، [[رقیه]] و [[فاطمه]]{{س}}. دربارۀ بعضی از [[فرزندان]] منتسب به [[خدیجه]]{{س}}  از جمله [[رقیه]] و [[زینب]] گفته شده اینها دختر خوانده‏‎های [[پیامبر]]{{صل}} بودند و چون [[عرب]] ربیبه را دختر شخص می‎‌دانستند، این دختران را به [[حضرت رسول]]{{صل}} منسوب می‌‎کردند و مؤیداتی نیز این مطلب را [[تأیید]] می‎‌کند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۱۱۵.</ref>.
==اوصاف [[خدیجه]]{{س}}==
*اوصافی برای [[حضرت خدیجه]]{{س}} بیان شده است که برخی از آنها عبارت‌اند از:
#اولین [[زن]] [[مسلمان]] و اولین [[زن]] [[نمازگزار]]<ref>دانشنامۀ نهج البلاغه، ج۱، ص ۳۲۷ـ ۳۲۹.</ref>؛
# [[همدلی]] و [[حمایت]] عملی از امر [[رسالت]]<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۶ـ۳۰۷.</ref>؛
#حمایت‎های [[اقتصادی]] در امر [[رسالت]]<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۷ـ ۳۰۸.</ref>؛
#عدم [[اعتراض]] به اقامت‎‌های [[پیامبر]]{{صل}} در [[غار حراء]]<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۱۱ـ۳۱۲.</ref>؛
# [[راوی حدیث]] از [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۱۲. </ref>؛
*اوصافی نیز از زبان [[رسول اکرم]]{{صل}} در مورد [[حضرت خدیجه]]{{س}} بیان شده است، مانند:
#بانوی [[برگزیدۀ الهی]]: به تعبیر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[خدیجه]]{{س}} یکی از چهار [[زن]] برگزیدۀ خداست؛ [[مریم]]، [[آسیه]]، [[خدیجه]] و [[فاطمه]]{{س}}<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‎نامه دینی، ص۹۶.</ref>.
# [[سلام]] [[خداوند]] و [[جبرئیل]] بر [[خدیجه]]{{س}}: از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده که [[جبرئیل]] بر من نازل شد و گفت: «هم اکنون [[خدیجه]]{{س}} با ظرفی از [[غذا]] و نوشیدنی بر تو وارد می‎‌شود. پس هرگاه آمد، [[سلام]] [[خدا]] و من را به او برسان»<ref> عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۹، ص۱۰۱؛ بیهقی، ابوبکر، دلائل النبوة فی احوال صاحب الشریعه، ص۳۵۱ـ۳۵۲؛ این کثیر، السیرة النبویه، ج۱، ص۲۴۱.</ref>.
#زنی [[زیبا]] و [[عاقل]] و فرزانه: [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: «[[خدیجه]]{{س}} در [[زیبایی]] یکی از نیکو‎ترین [[زنان]] و در خرد‎ورزی از کامل‎‌ترین [[زنان]] و در [[فرزانگی]] از دانا‎ترین [[زنان]] بود. او عفیف‎‌ترین، متد‎ین‎‌ترین، با‎حیا‎ترین، با شخصیت‎‌ترین و برازنده‎‎‌ترین [[زنان]] بود»<ref>انصاری زنجانی خوئینی، اسماعیل، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهرا{{س}}، ج۱۲، ص۳۷۰.</ref>.  
==[[وفات خدیجه]]==
*[[خدیجه]]{{س}} زمان کوتاهی پس از محاصرۀ [[اقتصادی]] در [[سال دهم بعثت]] در سن ۶۵ سالگی درگذشت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} او را با دستان خویش [[غسل]] داد و در [[قبر]] نهاد. [[مصیبت]] [[مرگ]] [[خدیجه]]{{س}}، اندک زمانی پس از [[رحلت]] [[ابوطالب]]، [[عموی گرامی پیامبر]]، سنگینی از [[حزن]] و [[اندوه]] را بر سینۀ [[پیامبر]] فرو آورد از این‎‌رو آن سال را [[عام الحزن]] نام نهادند<ref>ر.ک: دانشنامۀ نهج البلاغه، ج۱، ص ۳۲۷ـ ۳۲۹.</ref>.  
==[[رسول خدا]]{{صل}} بعد از [[وفات خدیجه]]{{س}}==
*[[شخصیت]] ممتاز [[حضرت خدیجه]]{{س}}، محبت‌ها، حمایت‌های بی‌دریغ او از [[رسول خدا]]{{صل}} و نیز اوصاف ممتاز و ارزنده‎‌اش چنان جاذبه‌‎ای در [[رسول خدا]]{{صل}} ایجاد کرده بود که ایشان حتی سال‌ها بعد از [[وفات]] وی نیز با تمام وجود به او اظهار [[عشق]] و علاقه می‎‌کرد. برخی از مواردی که نشان دهندۀ [[عشق]] و علاقۀ بی‎‎نهایت [[پیامبر]]{{صل}} به [[خدیجه]]{{س}} است عبارت‌اند از: استقبال از تداعی کنندۀ نام و یاد ایشان؛ یاد کردن از [[خدیجه]]{{س}} با تمام وجود<ref>سید بن طاووس، الطرائف، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۲۸؛ مقریزی، تقی الدین، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة والمتاع، ج۲، ص۲۲۶؛ العینی، عمدة القاری، ج۱۶، ص۲۸۰.</ref>؛ [[گریه]] برای [[خدیجه]]{{س}}<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الاطهار، ج۴۳، ص۱۳۱.</ref>؛ هدیه به [[دوستان]] [[خدیجه]]{{س}}<ref>نویری، نهایة الارب فی فنون الأدب، ج۱۸، ص۱۷۲؛ نیشابوری، مسلم، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۳۴؛ ابن اثیر، عزالدین، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۶ ص۸۴ ـ ۸۵؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲۳، ص۱۲؛ دولابی، احمد بن محمد، الذریة الطاهره، ص۶۵.</ref> و...<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۹ـ۳۱۰.</ref>.


==[[فرزندان حضرت خدیجه]]==
== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==



نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۲

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حضرت خدیجه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

نسب خدیجه(س)

ازدواج با پیامبر(ص)

فرزندان خدیجه(س)

اوصاف خدیجه(س)

  • اوصافی برای حضرت خدیجه(س) بیان شده است که برخی از آنها عبارت‌اند از:
  1. اولین زن مسلمان و اولین زن نمازگزار[۱۵]؛
  2. همدلی و حمایت عملی از امر رسالت[۱۶]؛
  3. حمایت‎های اقتصادی در امر رسالت[۱۷]؛
  4. عدم اعتراض به اقامت‎‌های پیامبر(ص) در غار حراء[۱۸]؛
  5. راوی حدیث از رسول خدا(ص)[۱۹]؛
  1. بانوی برگزیدۀ الهی: به تعبیر پیامبر اکرم(ص) خدیجه(س) یکی از چهار زن برگزیدۀ خداست؛ مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه(س)[۲۰].
  2. سلام خداوند و جبرئیل بر خدیجه(س): از رسول خدا(ص) روایت شده که جبرئیل بر من نازل شد و گفت: «هم اکنون خدیجه(س) با ظرفی از غذا و نوشیدنی بر تو وارد می‎‌شود. پس هرگاه آمد، سلام خدا و من را به او برسان»[۲۱].
  3. زنی زیبا و عاقل و فرزانه: رسول خدا(ص) فرمودند: «خدیجه(س) در زیبایی یکی از نیکو‎ترین زنان و در خرد‎ورزی از کامل‎‌ترین زنان و در فرزانگی از دانا‎ترین زنان بود. او عفیف‎‌ترین، متد‎ین‎‌ترین، با‎حیا‎ترین، با شخصیت‎‌ترین و برازنده‎‎‌ترین زنان بود»[۲۲].

وفات خدیجه

رسول خدا(ص) بعد از وفات خدیجه(س)

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۸۹؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۸، ص۹۹.
  2. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۱۱ و ص۱۰۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۸۹؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۹۶؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۴، ص۱۸۱۷.
  3. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۱۲؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۹۸-۹۹.
  4. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‎نامۀ تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص ۱۰۸.
  5. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۵، ص۳۷۴.
  6. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‎نامۀ تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص ۱۰۸.
  7. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۳؛ دولابی، محمد بن احمد، الذریة الطاهره، ص۲۸.
  8. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۹۰.
  9. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‎نامۀ تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۱۱۰.
  10. مجمل التواریخ والقصص، ص۲۳۸؛ مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۱.
  11. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الأطهار(ع)، ج۱۶، ص۷۱.
  12. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۵ـ۳۰۶.
  13. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۹۸؛ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۲۸۰.
  14. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، ازدواج پیامبر با خدیجه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۱۱۵.
  15. دانشنامۀ نهج البلاغه، ج۱، ص ۳۲۷ـ ۳۲۹.
  16. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۶ـ۳۰۷.
  17. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۷ـ ۳۰۸.
  18. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۱۱ـ۳۱۲.
  19. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۱۲.
  20. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‎نامه دینی، ص۹۶.
  21. عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۹، ص۱۰۱؛ بیهقی، ابوبکر، دلائل النبوة فی احوال صاحب الشریعه، ص۳۵۱ـ۳۵۲؛ این کثیر، السیرة النبویه، ج۱، ص۲۴۱.
  22. انصاری زنجانی خوئینی، اسماعیل، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهرا(س)، ج۱۲، ص۳۷۰.
  23. ر.ک: دانشنامۀ نهج البلاغه، ج۱، ص ۳۲۷ـ ۳۲۹.
  24. سید بن طاووس، الطرائف، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۲۸؛ مقریزی، تقی الدین، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة والمتاع، ج۲، ص۲۲۶؛ العینی، عمدة القاری، ج۱۶، ص۲۸۰.
  25. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الاطهار، ج۴۳، ص۱۳۱.
  26. نویری، نهایة الارب فی فنون الأدب، ج۱۸، ص۱۷۲؛ نیشابوری، مسلم، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۳۴؛ ابن اثیر، عزالدین، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۶ ص۸۴ ـ ۸۵؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲۳، ص۱۲؛ دولابی، احمد بن محمد، الذریة الطاهره، ص۶۵.
  27. ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، حضرت خدیجه، فرهنگ‎نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۰۹ـ۳۱۰.