←نظام امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==[[نظام]] [[امامت]] و [[ولایت]]== | ==[[نظام]] [[امامت]] و [[ولایت]]== | ||
*هرچند رشته [[نبوت]] پایان یافته است، اما [[شریعت]] [[اسلام]] با برخورداری از [[نظام]] [[امامت]]، همچنان زنده و پویا تا [[قیامت]] ادامه دارد. توضیح اینکه [[بعثت|بعثت انبیای الهی]] با اهدافی صورت پذیرفته است، که بعد از [[رحلت]] [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} خاموش نشده است. لذا [[نیاز]] [[بشر]] در دستیابی به نتایج [[بعثت]] [[انبیا]] هرگز مرتفع نمیگردد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | *هرچند رشته [[نبوت]] پایان یافته است، اما [[شریعت]] [[اسلام]] با برخورداری از [[نظام]] [[امامت]]، همچنان زنده و پویا تا [[قیامت]] ادامه دارد. توضیح اینکه [[بعثت|بعثت انبیای الهی]] با اهدافی صورت پذیرفته است، که بعد از [[رحلت]] [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} خاموش نشده است. لذا [[نیاز]] [[بشر]] در دستیابی به نتایج [[بعثت]] [[انبیا]] هرگز مرتفع نمیگردد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*تلاوت آیات | *[[تلاوت آیات]] [[الهی]]، [[تعلیم کتاب و حکمت]]، بیدار کردن [[معرفت الهی]]، [[آگاه کردن]] [[مردم]] از [[اوامر و نواهی]] [[خداوند]]، اتمامحجت [[الهی]]، بشارتگری و [[بیم]] دهندگی، [[بیان حق]] و [[رفع اختلافات]] [[دینی]]، بالا بردن [[مقام]] [[انسانها]] از رتبه حیوانیت به بالاترین [[کمالات انسانی]]، و [[برقراری عدل]] و داد که از [[اهداف ]][[بعثت|بعثت انبیا]] میباشند، فقط به دوره [[زندگی]] [[پیامبر خاتم|خاتم الانبیا]]{{صل}} اختصاص ندارد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*بیتوجهی به این اهداف بعد از رحلت ایشان، بشریت را از نتایج [[بعثت|بعثت انبیا]] دور میسازد. ضرورت دستیابی به این مهم، در [[امامت]] بعد از [[پیامبر]] جلوه میکند. لذا [[امامت]] | *بیتوجهی به این اهداف بعد از [[رحلت]] ایشان، [[بشریت]] را از نتایج [[بعثت|بعثت انبیا]] دور میسازد. [[ضرورت]] دستیابی به این مهم، در [[امامت]] بعد از [[پیامبر]] جلوه میکند. لذا [[امامت]] [[شیعی]]، ادامه و استمرار [[رسالت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} میباشد تا تمامی [[اهداف ]][[انبیا]] به ثمر نشیند. تنها تفاوت [[امام]] و [[نبی]] در آن است که [[وحی]] [[تشریعی]] که شاخص [[نبوت]] است، با [[رحلت]] [[پیامبر]]{{صل}} پایان میپذیرد، اما بقیه [[مقامات]] خاتم الانبیا در [[ائمه]] بعد از ایشان جلوه میکند<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*[[حدیث منزلت]] که از [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} در بخش قبل روایت شد، علاوه بر مسئله | *[[حدیث منزلت]] که از [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} در بخش قبل [[روایت]] شد، علاوه بر مسئله [[خاتمیت]]، این [[حقیقت]] را نیز در مورد [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بیان میکند. این [[روایت]] به همانندی [[منزلت]] و [[وظایف]] [[پیامبر]] و [[امیرالمؤمنین|امیرمؤمنان]] اشاره میکند و تفاوت [[مقامات]] این دو بزرگوار را در [[وحی]] و [[نبوت]] [[تشریعی]] میداند. این سخن بدین معناست که همه [[شریعت]] خاتم بهطور کامل از جانب [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم|نبی مکرم اسلام]] [[وحی]] گردیده است و هیچ [[شریعت]] جدیدی در [[نظام]] [[امامت]] به [[ائمه]] [[وحی]] نخواهد شد. ازاینرو، [[حلال و حرام]] [[خدا]] و [[پیامبر]]، تا [[روز قیامت]] به همان صورت باقی خواهند ماند<ref>عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۲۰ – ۲۱.</ref>. البته [[امامان]] [[معصوم]] [[وظیفه]] اساسی در [[مقام]] [[تبیین]] و روشنسازی [[شریعت]] [[پیامبر خاتم]] خواهند داشت<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*با به پایان رسیدن سلسله [[نبوت]]، [[وحی|وحی الهی]] از نوع | *با به پایان رسیدن سلسله [[نبوت]]، [[وحی|وحی الهی]] از نوع [[تشریعی]]، ختم گردید، اما [[وحی]] غیر [[تشریعی]] ختم نشده است. [[خداوند متعال]] در [[سوره قدر]] میفرماید: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref> فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود میآیند؛ سوره قدر، آیه:۴.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*در این | *در این [[آیه]]، کلمه {{متن قرآن|تَنَزَّلُ}} فعل مضارع میباشد و بر استمرار [[نزول]] [[فرشتگان]] و [[روح]] دلالت میکند. در زمان [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}}، [[فرشتگان]] و [[روح]] بر [[پیامبر]] نازل میشدند، و بعد از حضرتش، [[فرشتگان]] بر [[جانشینان]] آن [[حضرت]] فرود میآیند و این [[نزول]] تا [[روز قیامت]] ادامه خواهد داشت. لذا [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} میفرمایند: " به [[درستی]] که [[شب قدر]] در هر سال است و در آن شب،[[ امر]] آن سال نازل میشود و به [[تحقیق]] که بعد از [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} برای آن اولیائی هستند"<ref>{{متن حدیث| إِنَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي كُلِ سَنَةٍ وَ إِنَّهُ يَنْزِلُ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ أَمْرُ السَّنَةِ وَ إِنَّ لِذَلِكَ الْأَمْرِ وُلَاةً بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}}}؛ کافی، ج۱، ص۲۴۷.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*سپس [[امام علی]] {{ع}} اوصیای [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را که [[ملائکه]] در شب قدر بر آنان فرود آمده و امر آن سال را برایشان میآورند، معرفی میفرمایند: "من و یازده نفر از فرزندان من، اوصیای [[پیامبر]] هستیم، آنها که [[امام]] و محدّث میباشند"<ref>{{ | *سپس [[امام علی]]{{ع}} اوصیای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را که [[ملائکه]] در [[شب قدر]] بر آنان فرود آمده و امر آن سال را برایشان میآورند، معرفی میفرمایند: "من و یازده نفر از [[فرزندان]] من، اوصیای [[پیامبر]] هستیم، آنها که [[امام]] و محدّث میباشند"<ref>{{متن حدیث| أَنَا وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ صُلْبِي أَئِمَّةٌ مُحَدَّثُون}}؛ کافی، ج۱، ص۲۴۷.</ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
*در این حدیث و دهها روایت دیگر، از [[ائمه]] [[معصومین]] بهعنوان «مُحَدّث» یاد شده است که نشان از استمرار ارتباط میان خداوند متعال با جانشینان [[رسول]] گرامی اسلام دارد. این اتصال علمی و معنوی نهتنها با خاتمیت منافات ندارد بلکه ضامن جاودانگی دین مبین اسلام میباشد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | *در این [[حدیث]] و دهها [[روایت]] دیگر، از [[ائمه]] [[معصومین]] بهعنوان «مُحَدّث» یاد شده است که نشان از استمرار [[ارتباط]] میان [[خداوند متعال]] با [[جانشینان]] [[رسول]] گرامی [[اسلام]] دارد. این اتصال [[علمی]] و [[معنوی]] نهتنها با [[خاتمیت]] منافات ندارد بلکه ضامن [[جاودانگی]] [[دین مبین اسلام]] میباشد<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، ج۱، ص۲۵۵ - ۲۶۴.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== |