اذن خیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 25...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{علم معصوم}}
{{نبوت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اُذُن در قرآن]] | [[اُذُن در حدیث]] | [[اُذُن در فقه سیاسی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[اُذُن (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 
==مقدمه==
==مقدمه==
*اُذُنْ: [[گوش ]](عضو [[شنوایی]])<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.</ref>، فردی که به هر سخنی گوش فرا می‌دهد و هر سخنگویی نزد او از سخن خود در [[امان]] است (استعاره)<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.</ref>، زود باور<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.</ref> عذر پذیر و در گذرنده<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.</ref>.  
*اُذُنْ: [[گوش]] (عضو [[شنوایی]])<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.</ref>، فردی که به هر سخنی گوش فرا می‌دهد و هر سخنگویی نزد او از سخن خود در [[امان]] است (استعاره)<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.</ref>، زود باور<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.</ref> عذر پذیر و در گذرنده<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.</ref>.  
*{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref>.
*{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref>.
*از صفات نیکویی که [[قرآن کریم]] برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[رهبر]] [[جامعه اسلامی]] ذکر می‌کند و او را بدان می‌ستاید، شنوندگی بسیار و ضریب [[تحمل]] بالا در سخن پذیری از افراد مختلف است که به [[زعم]] [[کفار]] و [[منافقان]] از [[عیوب]] بزرگ [[رهبران]] و [[حاکمان]] است که موجب فریب‌ خوردن و منحرف‌ شدن آنان با [[دروغ]] و [[سخن چینی]] و همچنین نزدیک‌ شدن خائنان و توطئه‌گران به آنها می‌شود؛ در حالی‌ که [[قرآن کریم]] [[پیامبراکرم]]{{صل}} را {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} [[لقب]] می‌دهد که به همه سخنان گوش فرا می‌دهد، امّا جز به [[حق]] عمل نمی‌کند<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.</ref>.
*از صفات نیکویی که [[قرآن کریم]] برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[رهبر]] [[جامعه اسلامی]] ذکر می‌کند و او را بدان می‌ستاید، شنوندگی بسیار و ضریب [[تحمل]] بالا در سخن پذیری از افراد مختلف است که به [[زعم]] [[کفار]] و [[منافقان]] از [[عیوب]] بزرگ [[رهبران]] و [[حاکمان]] است که موجب فریب‌ خوردن و منحرف‌ شدن آنان با [[دروغ]] و [[سخن چینی]] و همچنین نزدیک‌ شدن خائنان و توطئه‌گران به آنها می‌شود؛ در حالی‌ که [[قرآن کریم]] [[پیامبراکرم]]{{صل}} را {{متن قرآن|أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ}} [[لقب]] می‌دهد که به همه سخنان گوش فرا می‌دهد، امّا جز به [[حق]] عمل نمی‌کند<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۹

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

مقدمه

  • اُذُنْ: گوش (عضو شنوایی)[۱]، فردی که به هر سخنی گوش فرا می‌دهد و هر سخنگویی نزد او از سخن خود در امان است (استعاره)[۲]، زود باور[۳] عذر پذیر و در گذرنده[۴].
  • ﴿وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ[۵].
  • از صفات نیکویی که قرآن کریم برای پیامبر اکرم(ص)، رهبر جامعه اسلامی ذکر می‌کند و او را بدان می‌ستاید، شنوندگی بسیار و ضریب تحمل بالا در سخن پذیری از افراد مختلف است که به زعم کفار و منافقان از عیوب بزرگ رهبران و حاکمان است که موجب فریب‌ خوردن و منحرف‌ شدن آنان با دروغ و سخن چینی و همچنین نزدیک‌ شدن خائنان و توطئه‌گران به آنها می‌شود؛ در حالی‌ که قرآن کریم پیامبراکرم(ص) را ﴿أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ لقب می‌دهد که به همه سخنان گوش فرا می‌دهد، امّا جز به حق عمل نمی‌کند[۶].
  • برای ﴿أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ دو معنای نزدیک و مختلف ذکر شده است؛ در صورتی که اضافه ﴿أُذُنُ به ﴿خَيْرٍ اضافه حقیقی باشد، مفهوم کلام این است که "او شنوای چیزهایی است که در آنها خیر برای مؤمنان است"؛ مانند وحی الهی و نصیحت مؤمنان؛ امّا اگر ﴿أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ از قبیل اضافه موصوف به صفت باشد، بدین معناست که "او بهترین شنونده برای شماست"؛ یعنی شنوندگی او به خیر و منفعت شما خواهد بود[۷][۸].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۴.
  2. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۹۹.
  3. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.
  4. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۸۸.
  5. «و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.
  6. محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱۰، ص۵۱۷.
  7. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۱۴.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۵-۶۶.