عجم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']] سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه' به ' سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه') |
جز (جایگزینی متن - 'سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگ‌نامه' به 'سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
# [[انتخاب]] [[زبان]] [[عربی]] برای [[قرآن]] [[دلیل]] بر [[فضیلت]] [[اعراب]] بر غیر آنها نیست، بلکه توجه داده که اگر [این کتاب را] غیر [[عربی]] گردانیده بودیم {{متن قرآن|وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا}} قطعاً می‌گفتند: چرا آیه‌های آن روشن بیان نشده؟{{متن قرآن|لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ}} کتابی غیر [[عربی]] و [مخاطبِ آن] [[عرب]] زبان؟” لذا [[قرآن]] به [[پیامبر]] خطاب می‌کند بگو: این [کتاب] برای کسانی که [[ایمان]] آورده‌اند، چه [[عرب]] و چه [[غیر عرب]] رهنمود و درمانی است، {{متن قرآن|قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ}}دو کسانی که [[ایمان]] نمی‌آورند در گوشهای‌شان سنگینی است و [[قرآن]] بر ایشان نامفهوم است، و [گویی] آنان را از جایی دور ندا می‌دهند {{متن قرآن|وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولَئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ}}؛ | # [[انتخاب]] [[زبان]] [[عربی]] برای [[قرآن]] [[دلیل]] بر [[فضیلت]] [[اعراب]] بر غیر آنها نیست، بلکه توجه داده که اگر [این کتاب را] غیر [[عربی]] گردانیده بودیم {{متن قرآن|وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا}} قطعاً می‌گفتند: چرا آیه‌های آن روشن بیان نشده؟{{متن قرآن|لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ}} کتابی غیر [[عربی]] و [مخاطبِ آن] [[عرب]] زبان؟” لذا [[قرآن]] به [[پیامبر]] خطاب می‌کند بگو: این [کتاب] برای کسانی که [[ایمان]] آورده‌اند، چه [[عرب]] و چه [[غیر عرب]] رهنمود و درمانی است، {{متن قرآن|قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ}}دو کسانی که [[ایمان]] نمی‌آورند در گوشهای‌شان سنگینی است و [[قرآن]] بر ایشان نامفهوم است، و [گویی] آنان را از جایی دور ندا می‌دهند {{متن قرآن|وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولَئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ}}؛ | ||
#معیار [[برتری]] [[معنوی]] پرواداری بیشتر است و گرنه همه [[انسان‌ها]] از هر نژاد و [[قبیله]] و [[زن]] و مرد یکسان [[آفریده]] شده و [[اختلاف]] آنها [[وسیله]] شناسایی آنهاست {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ}}؛ | #معیار [[برتری]] [[معنوی]] پرواداری بیشتر است و گرنه همه [[انسان‌ها]] از هر نژاد و [[قبیله]] و [[زن]] و مرد یکسان [[آفریده]] شده و [[اختلاف]] آنها [[وسیله]] شناسایی آنهاست {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ}}؛ | ||
#شمول [[رسالت]] [[محمّد]] نسبت به عجمها: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ... * وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر| | #شمول [[رسالت]] [[محمّد]] نسبت به عجمها: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ... * وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۲۰۴.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عجم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- ﴿وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ﴾[۱].
- ﴿وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولَئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ﴾[۲].
- ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ﴾[۳].
- ﴿هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ * وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ﴾[۴].
نکات
در آیات فوق این موضوعات مطرح گردیده است.
- بیان فصیح قرآن درزبان عربی گویاترین دلیل برالقا نشدن آن به‌وسیله فرد عجمی به پیامبر: ﴿وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ﴾[۵]؛
- انتخاب زبان عربی برای قرآن دلیل بر فضیلت اعراب بر غیر آنها نیست، بلکه توجه داده که اگر [این کتاب را] غیر عربی گردانیده بودیم ﴿وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا﴾ قطعاً می‌گفتند: چرا آیه‌های آن روشن بیان نشده؟﴿لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ﴾ کتابی غیر عربی و [مخاطبِ آن] عرب زبان؟” لذا قرآن به پیامبر خطاب می‌کند بگو: این [کتاب] برای کسانی که ایمان آورده‌اند، چه عرب و چه غیر عرب رهنمود و درمانی است، ﴿قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ﴾دو کسانی که ایمان نمی‌آورند در گوشهای‌شان سنگینی است و قرآن بر ایشان نامفهوم است، و [گویی] آنان را از جایی دور ندا می‌دهند ﴿وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولَئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ﴾؛
- معیار برتری معنوی پرواداری بیشتر است و گرنه همه انسان‌ها از هر نژاد و قبیله و زن و مرد یکسان آفریده شده و اختلاف آنها وسیله شناسایی آنهاست ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ﴾؛
- شمول رسالت محمّد نسبت به عجمها: ﴿هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ... * وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ﴾[۶].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «و خوب می‌دانیم که آنان می‌گویند: جز این نیست که بشری به او آموزش می‌دهد؛ (چنین نیست، زیرا) زبان آن کس که (قرآن را) به او می‌بندند غیر عربی است و این (قرآن به) زبان عربی روشنی است» سوره نحل، آیه ۱۰۳.
- ↑ «و اگر آن را قرآنی غیر عربی می‌کردیم می‌گفتند: چرا آیاتش روشن نیست، آیا (قرآنی) غیر عربی و (پیامبری) عربی؟ بگو که آن برای مؤمنان رهنمود و درمان و در گوش بی‌ایمانان سنگینی است و آن (قرآن) برای آنان مایه نابینایی است، (گویی) آنان را از جایی دور فرا می‌خوانند» سوره فصلت، آیه ۴۴.
- ↑ «ای مردم! ما شما را از مردی و زنی آفریدیم و شما را گروه‌ها و قبیله‌ها کردیم تا یکدیگر را باز‌شناسید، بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، به راستی خداوند دانایی آگاه است» سوره حجرات، آیه ۱۳.
- ↑ «اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند * و نیز دیگرانی از ایشان که هنوز به آنان نپیوسته‌اند؛ و او پیروزمند فرزانه است» سوره جمعه، آیه ۲-۳.
- ↑ ابن عمر و سعید بن جبیر گفته‌اند آخَرِینَ مِنْهُمْ عجمها و هر کسی است که به لغت عرب سخن نگوید، زیرا پیامبر اسلام مبعوث به سوی مردمی که او را دیده و زمان او را درک کرده و به سوی تمام افرادی است که بعد از ایشان از عرب و عجم بیایند، و این از ابی جعفر(ع) هم روایت شده، و روایت شده که پیامبر(ص) این آیه را تلاوت فرمود پس به آن حضرت عرض شد کیانند اینها، پس دست مبارک خود را بر کتف و شانه سلمان گذارد، و فرمود: اگر ایمان در ستاره ثریّا باشد هر آینه به آن خواهند رسید. مجمع البیان ج۲۵، ص۹؛ مردانی، ترجمه.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۲۰۴.